Φόβους ότι οι ακρωτηριασμοί μπορούν να λάβουν σοβαρές διαστάσεις, συνέπεια των σοβαρών επιπλοκών που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν οι διαβητικοί, αν δεν δοθεί από τους ίδιους τους ασθενείς το βάρος στην πρόληψη, εκφράζουν οι γιατροί. Το «καμπανάκι» χτυπούν μέσω του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ επιστήμονες που έχουν εντρυφήσει στο θέμα και οι οποίοι καθημερινά αντιμετωπίζουν σοβαρά περιστατικά ανθρώπων που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη.
Μέσα στο 2017, στο Νοσοκομείο Βόλου από τις αρχές του χρόνου μέχρι και τον Οκτώβριο, πραγματοποιήθηκαν 17 ακρωτηριασμοί σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη. Ο αριθμός είναι συγκλονιστικός, αν σκεφτεί κανείς πως αν υπήρχε πρόληψη και μεγαλύτερη προσοχή από τους ίδιους τους ασθενείς στη θεραπεία, ενδεχομένως ορισμένοι να είχαν αποφύγει τη «βάσανο» της απώλειας ενός μέλους του σώματός τους.
Η νόσος χαρακτηρίζεται από τους ειδικούς ως «ύπουλη», καθώς τα πρώτα χρόνια μπορεί να δρα κρυφά, χωρίς να εκδηλώνει συμπτώματα, συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σημαντικού αριθμού άλλων σοβαρών επιπλοκών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται τα καρδιαγγειακά νοσήματα, η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και οι μόνιμες βλάβες του αμφιβληστροειδούς. Η πιο ωστόσο επίπονη επιπλοκή και ταυτόχρονα ψυχοφθόρα είναι ο ακρωτηριασμός.
Η πρόληψη είναι το Α και το Ω
Εάν δεν υπάρξει προσοχή και έγκαιρη διάγνωση οι ακρωτηριασμοί, ως τελική και δυσμενής κατάληξη, αναμένεται να αυξηθούν. Όπως εξηγεί στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο κ. Βαγγέλης Ποτολίδης, παθολόγος στο Νοσοκομείο Βόλου στη Β’ Παθολογική Κλινική, που εξετάζει στα εξωτερικά ιατρεία περιστατικά διαβητικών, σε ένα ποσοστό 80% των μη τραυματικών ακρωτηριασμών προηγείται έλκος στα πόδια.
Οι κύριοι παράγοντες που οδηγούν στον ακρωτηριασμό είναι τα έλκη των κάτω άκρων. Υπολογίζεται διαβητικοί σε ποσοστό άνω του 15%, ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου εμφάνισης ελκών των κάτω άκρων, ενώ το 25% των διαβητικών ασθενών θα εμφανίσει έλκος έστω και μία φορά κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Υπολογίζεται επίσης ότι ένα ποσοστό 10% ατόμων με διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ακρωτηριασμού.
Στο Νοσοκομείο Βόλου μέχρι σήμερα από τις αρχές του χρόνου, πραγματοποιήθηκαν 17 ακρωτηριασμοί. Πανελλαδικά υπολογίζεται πως πραγματοποιούνται περίπου 3.000 ακρωτηριασμοί κάτω άκρων σε ετήσια βάση.
Σύμφωνα με τον κ. Ποτολίδη, υψίστης σημασίας είναι η σωστή πρόληψη, καθώς από την εκπόνηση ειδικών προγραμμάτων πρόληψης – μείωσης των ακρωτηριασμών, οι διαβητικοί μπορούν να έχουν την απαραίτητη ενημέρωση για να μπορούν να προστατέψουν την υγεία τους.
Στο Νοσοκομείο Βόλου και ειδικότερα στα εξωτερικά ιατρεία κάθε Τρίτη κατόπιν προγραμματισμένου ραντεβού, οι διαβητικοί μπορούν εκτός από τη θεραπεία να αναζητήσουν πληροφορίες για τα προγράμματα πρόληψης, ενώ το ίδιο αντίστοιχα επίσης κάθε Τρίτη γίνεται στο ΠΕΔΥ Βόλου, όπου λειτουργεί διαβητολογικό ιατρείο.
«Αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα οι χρόνιες αγγειακές επιπλοκές του διαβήτη, μπορεί να αποβούν μοιραίες» σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Ποτολίδης, δίνοντας το μέγεθος της χρησιμότητας της ενημέρωσης και της πρόληψη.
Η φροντίδα των ατόμων με διαβήτη που έχουν προβλήματα στα πόδια πρέπει να παρέχεται από οργανωμένα κέντρα, ενώ πρέπει να γίνεται εκπαίδευση των διαβητικών ατόμων στη φροντίδα των ποδιών για την πρόληψη των ελκών, αποτελεί το Α και το Ω, σύμφωνα με την κ. Νάσια Μπαμίχα, χειρουργό στο Νοσοκομείο Βόλου, η οποία έχοντας ιδίαν άποψη για τις επεμβάσεις που οδηγούν σε ακρωτηριασμό, εκτός όλων των άλλων αναφέρεται και στην αρνητική ψυχολογία που προκαλείται στον ασθενή.
Υπάρχουν απλές συμβουλές που αν εφαρμοστούν από τα άτομα με διαβήτη δεν θα προκύψει πρόβλημα.
«Οι επιπλοκές από τα πόδια είναι η πιο σοβαρή κατάσταση και προκαλούν τον φόβο των ασθενών. Είναι δυνατό να οδηγήσουν σε ακρωτηριασμούς των κάτω άκρων. Είναι ανάγκη να γνωρίζουν πως το πόδι που δεν “πονά” δεν είναι αναγκαστικά και υγιές. Μπορεί να μην “αισθάνεται τον πόνο” διότι έχει μια επιπλοκή που λέγεται νευροπάθεια. Επομένως, είναι ανώφελο να περιμένει κανείς την εμφάνιση συμπτωμάτων, δηλαδή μουδιασμάτων, καψίματος, πόνου κ.λπ. για να προσέξει τα πόδια του. Μόνο 50% του διαβητικού πληθυσμού έχουν ανάλογα συμπτώματα. Στους υπόλοιπους η βλάβη γίνεται χωρίς να δώσει προειδοποιητικά σημεία», σημειώνει χαρακτηριστικά η κ. Μπαμίχα, συμφωνώντας με τον συνάδελφό της κ. Ποτολίδη, πως ειδικά η παραπέρα ορθολογική αντιμετώπιση των ελκών στα πόδια, μπορεί να απομακρύνει το ενδεχόμενο ακρωτηριασμού.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
