ΤΟΠΙΚΑ

Οι καρδιές του Βόλου…

οι-καρδιές-του-βόλου-308356

Του Γιάννη Μαντίδη

Μία ζωή έψαχνα να τη βρω και όταν τη συναντούσα εκείνη άλλαζε με κάποια μεταμόσχευση! Μιλάω για την καρδιά του Βόλου.

Μικρός ακόμη την είδα να χτυπάει στο εργοστάσιο Ματσάγγου, όταν οι «Ματσαγγούδες» γέμιζαν ασφυκτικά τους δρόμους. Αργότερα άκουγα διακριτικά τους χτύπους της στη «Λέσχη Κοινωνίας Βόλου», χωρίς γαμώ την κοινωνία μου, ν’ αξιωθώ να την ακούω κι από κοντά.

Τη βίωσα όμως στον δημοτικό πολιτισμό της εποχής Κουντούρη για να τη χάσω τελικά στις αρπαχτές των παρατρεχάμενων, εκείνων του Λαμπράκη και για να την ξαναβρώ με τον ίδιο δήμαρχο, εν ευθυμία πια, στα τσιπουράδικα του Βόλου… Σήμερα που χτυπάει η καρδιά της πόλης;

Στο Πανεπιστήμιο! Εκεί την βλέπουμε σήμερα, εκτός κι αν κάνουμε λάθος. Αλλιώς δεν εξηγείται πως οι βολιώτες άφησαν τις δουλειές τους και πλαισίωσαν την εκδήλωση για την ενίσχυση των σχολών. Δεν ξέρω αν, μαζί με τους άλλους φορείς, συνέβαλε και η Μαγνήτων Κιβωτός για την διάσωση του πανεπιστημιακού μας αποθέματος. Κι εδώ θα πρέπει ασμένως να ευχαριστήσουμε τους αντιρρησίες «Τερμίτες» και λοιπούς, που έδωσαν την ευκαιρία στους βολιώτες να ανασκουμπωθούν και να παρέμβουν…

Και μες στη σύγχυση προβάλλουν μες στο ξάγναντο νέες μορφές κομμάτων, για να μας κυβερνήσουν, λέει, καλύτερα απ’ τους άλλους, με βάση το «γνωστό» τους παρελθόν κι ελπίδες στο άγνωστο τους μέλλον. Μια ζωή βαρέθηκαν να προσδοκώ και να ελπίζω, μία ζωή να πιστεύουμε πως διαλέγουμε τους καλούς και να πέφτουμε στους κάλους!

Οι «σωτήρες», αντί να θυσιάζονται, φροντίζουν την επανεκλογή τους. Ίσως γιατί οι θυσίες χρειάζονταν Αρχές, για να μην πω κι α…..α που τους λείπουν, συγγνώμη για την έκφραση…

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μετά το ολοκαύτωμα των δασών να σου και η… «Αγία Ζώνη» να μας μαυρίζει με μαζούτ τη θάλασσα μαζί και την ψυχή μας. Επιτέλους ποιος θα μας σώσει απ’ τις ανθρώπινες καταστροφές πριν εξαφανισθούμε οριστικά από τις υπεράνθρωπες; Κάτι ήξερε κι ο Παΐσιος που μας προειδοποιούσε να προσέχουμε. Αγαπητέ πρόεδρε του ΟΛΒ τον Παγασητικό και τα μάτια σου…

Ας στρέψουμε καλύτερα τα βλέμματα στη νέα γενιά, αγόρια και κορίτσια, όπως τα βλέπουμε την πρώτη μέρα της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς, μετά τον αγιασμό τους να ξεχύνονται με γέλια και χαρές στους δρόμους. Μακάρι να’ ναι το ίδιο χαρούμενα κι όταν θα τελειώσουν τις σπουδές και θα ριχτούν στη βιοπάλη. Κι ως τότε ας χαίρονται τη ζωή, είναι το σίγουρο νεανικό τους κέρδος.

Κι έτσι όπως τα ’βλεπα, χωρίς μπλε ποδιές και πηλήκια, όπως κάποιοι άλλοι κάποτε, αλλά ντυμένα ελεύθερα, θυμήθηκα την πρόσκληση Χριστόδουλου «Ελάτε όπως είστε!». Δεν ξέρω αν θα ‘λεγε το ίδιο αν τα ‘βλεπε ντυμένα όπως σήμερα, με τα’ αποκαλυπτικά σκισμένα τζιν και τα καυτά σορτσάκια!

Προσωπικά νομίζω ότι το ίδιο πάλι θα ’λεγε. Συγγνώμην αν διαφωνείτε…

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου