ΤΟΠΙΚΑ

Αφιέρωμα της Deutsche Welle στον π. Απόστολο από το Μούρεσι

αφιέρωμα-της-deutsche-welle-στον-π-απόστολο-από-το-390986

Ολοσέλιδο αφιέρωμα στην προσωπικότητα και το σημαντικό έργο διακονίας που αναπτύσσει στην περιοχή της Βαυαρίας ο π. Απόστολος Μαλαμούσης, ο οποίος κατάγεται από το Μούρεσι, δημοσιεύεται στην Deutsche Welle (DW), με την υπογραφή της γνωστής δημοσιογράφου Ειρήνης Αναστασοπούλου. Ο ιερέας που γιορτάζει φέτος 45 χρόνια ποιμαντικής δράσης ως κληρικός της διασποράς, μιλάει για τη δράση του και τα μετάλλια ζωής που έχει αποσπάσει, ως ένδειξη αναγνώρισης της σημαντικής προσφοράς του.

«Είναι προσωπικότητα ο πατήρ Απόστολος Μαλαμούσης στη Βαυαρία. Βραβευμένος για την προσφορά του στον διαθρησκευτικό διάλογο, έγινε συμπαραστάτης όλων των Ελλήνων μεταναστών. Φέτος γιορτάζει 45 χρόνια ποιμαντικής δράσης», ξεκινά το αφιέρωμά της στον ιερέα που κατάγεται από το Μούρεσι η δημοσιογράφος Ειρήνη Αναστασοπούλου από την D.W.

Η συνάντηση τις Ειρήνης Αναστασοπούλου με τον Βολιώτη ιερέα πραγματοποιήθηκε στο γραφείο του στο Μόναχο, δίπλα στον ενοριακό Ναό των Αγίων Πάντων. «Ένα γραφείο λιτό, διακοσμημένο με πολύτιμες εικόνες του 14ου και 15οι αιώνα, δωρεά Γερμανίδας από την Στουτγάρδη, αλλά και με βαυαρικά παράσημα για την προσφορά του στον διαθρησκευτικό διάλογο», αναφέρει η γνωστή δημοσιογράφος.

«Mετάλλιο ζωής» είναι για τον ίδιο η σύζυγός του, πρεσβυτέρα Αθανασία και οι τέσσερις κόρες του. Από τις κόρες απέκτησε 9 εγγονάκια, μια μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια, η μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί να δώσει η ίδια η ζωή. Μια ζωή που ξεκίνησε από ένα φτωχό χωριό του Πηλίου, το Μούρεσι, όταν ο πατέρας Απόστολος ονομαζόταν τότε Γιώργος. Θυμάται ότι από μικρός ήθελε να γίνει κάτι σαν τον Άλμπερτ Σβάιτσερ και να κηρύξει το Ευαγγέλιο εκτός Ελλάδας. Μετά τη φοίτηση σε ιερατική σχολή σε μονή της Χαλκιδικής, παντρεύτηκε την Αθανασία και το 1972 ξεκίνησαν μαζί το μεγάλο ταξίδι στη Γερμανία.

Στην αρχή στο Αννόβερο, μετά στο Ρόιτλινγκεν, όπου ο μητροπολίτης Ειρηναίος τον χειροτόνησε διάκονο και πήρε το όνομα Απόστολος, το όνομα του ηγούμενου της Μονής στη Χαλκιδική, σε αναγνώριση της βοήθειας που του έδωσε. Στη συνέχεια χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στο Τρόισντορφ και μετά πήγε στο Λούντιβσχάφεν, όπου παρέμεινε για δέκα χρόνια. Δέκα πολύτιμα χρόνια, όπου σφυρηλάτησε βαθιά ειλικρινή φιλία με τον τότε επίσκοπο του Σπάιερ, Φρίντριχ Βέτερ, αργότερα καρδινάλιο Μονάχου. Από το 1982 ο πατήρ Απόστολος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των απόδημων Ελλήνων του Μονάχου. Έγινε συμπαραστάτης στους φόβους και την αποξένωση που ένιωθαν από τον γερμανικό περίγυρο, αυτό ισχύει κυρίως για την πρώτη γενιά μεταναστών που δεν ήξερε αν θα γύρναγε πίσω στην πατρίδα, αν θα έστελνε τα παιδιά σε ελληνικό ή γερμανικό σχολείο, τι θα της ξημέρωνε.

«Υπήρχε λοιπόν για μένα μεγάλη ποιμαντική ανάγκη να σπάσω αυτόν τον πάγο, να κάνω αυτό το άνοιγμα, να μπορεί η ελληνική οικογένεια να αποκτήσει εμπιστοσύνη στο περιβάλλον που ζει για να ζήσει πιο ήρεμα, πιο ήσυχα, γιατί αυτήν την κρίση τη μετέδιδε άκριτα και στα παιδιά», θυμάται ο πατήρ Απόστολος για εκείνα τα χρόνια. «Τα παιδιά δεν καλούσαν σπίτι γερμανάκια, διότι οι γονείς δεν το επέτρεπαν για πολλούς και διάφορους λόγους. Δεν ήξεραν τι να πουν, τι να κάνουνε, να μην μπλέξουν με Γερμανίδες και με Γερμανούς, δηλαδή υπερβολικές θα έλεγα αντιλήψεις, που για μένα δεν είχαν κανένα λόγο, εγώ έχω ανοικτούς ορίζοντες», ανέφερε στη γνωστή δημοσιογράφο ο π. Απόστολος.

Στην υπηρεσία της ειρηνικής

συμβίωσης λαών και πολιτισμών

Ο πατέρας Απόστολος έπαιξε και συνεχίζει να παίζει αυτόν τον ρόλο οδηγού και γεφυροποιού ανάμεσα στις γενιές των Ελλήνων του Μονάχου και τη γερμανική πραγματικότητα, επιτυγχάνοντας την ενσωμάτωση, όχι την αφομοίωση. Όχημά του η εκκλησία των Αγίων Πάντων. Ο τρόπος που αποκτήθηκε το οικόπεδο και χτίστηκε ο ναός ισοδυναμεί με θαύμα. Ένα θαύμα που δεν θα γίνονταν χωρίς τον καρδινάλιο Μονάχου Βέτερ. Δεν πρόκειται όμως μόνο απλά για έναν τόπο άσκησης λατρευτικών αναγκών για 27.000 Έλληνες του Μονάχου, αλλά ευρύτερα ένα πολιτιστικό κέντρο με εκδηλώσεις που φέρνουν πιο κοντά, όχι μόνο τους ενορίτες αλλά και ξένους, ορθόδοξους και μη.

Τι στόχο μπορεί να έχει ακόμη στα 70 του που συμπλήρωσε πριν από λίγες ημέρες, ένας τόσο δραστήριος κληρικός μετά από 45 χρόνια ιεροσύνης στη Γερμανία; «Καταρχήν, να γίνω 100 χρόνων, όπως η μητέρα μου», απαντά γελώντας. «Με υγεία, να μπορώ να προσφέρω, διότι η δικιά μου η αποστολή είναι η ενότητα των χριστιανών και η ειρηνική συμβίωση λαών και πολιτισμών, αυτή είναι η αποστολή μου. Οι εκκλησίες έχουν ένα συμβούλιο που ονομάζεται Arbeitsgemeinschaften για ιερείς και εκκλησίες. Στα συμβούλια της Βαυαρίας και του Μονάχου είμαι μέλος, εκπροσωπώ όλη την ελληνορθόδοξη εκκλησία, γιατί με ενδιαφέρει ο διάλογος με τις άλλες εκκλησίες. Το δεύτερο είναι με τους Εβραίους, τους Μουσουλμάνους, τους Ινδουιστές, τους Βουδιστές, με όλους διατηρώ καλές σχέσεις. Αν δεν μπορούμε να έχουμε μια συνεννόηση στον θεολογικό διάλογο, τουλάχιστον να έχουμε μια αρμονική συμβίωση. Εδώ ζουν τα παιδιά μου, τα εγγονάκια μου, και θα πρέπει να ενδιαφερθώ όχι μόνο για τη δική μου γενιά, αλλά και για τις επόμενες, τα επόμενα 30, 60 χρόνια να έχουμε μια ειρηνική Ευρώπη, να μην έχουμε πολέμους και αντιπαραθέσεις».

Ο πατήρ Απόστολος είναι πανταχού παρών, τόσο παρών που ο επί χρόνια δήμαρχος του Μονάχου Κρίστιαν Ούντε είχε πει κάποτε, «ο Μαλαμούσης πρέπει να είναι κλωνοποιημένος, όπου πηγαίνω είναι κι αυτός εκεί». Αλλά είναι και πάντα διαθέσιμος. Οι άνθρωποι που τον ξέρουν καλά τον περιγράφουν ως «υπομονετικό, με όπλο μια τεράστια αγκαλιά», καταλήγει το αφιέρωμα της Deutsche Welle.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου