Η Κοινωνική Υπηρεσία του Αχιλλοπούλειου ανοίγει την αγκαλιά της, όμως δεν βρίσκονται χώροι φιλοξενίας
Ηλικιωμένος με σοβαρά προβλήματα υγείας χωρίς δυνατότητα αυτοεξυπηρέτησης, χωρίς οικογενειακό περιβάλλον να τον υποστηρίξει, περιθάλπεται από το Γενικό Νοσοκομείο Βόλου όπως και ο γιος του, ο οποίος επίσης έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, που καθιστούν αδύνατη την ανεξάρτητη διαβίωσή του.
Ανείπωτα οικογενειακά δράματα αποκαλύπτονται στην παροχή πρώτων βοηθειών στο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου. Η συγκέντρωση στοιχείων των ασθενών με την πρόοδο της ιατρικής παρακολούθησης, ξετυλίγουν απίστευτες οικογενειακές ιστορίες, συνθήκες άθλιας διαβίωσης ολοένα και περισσότερων ηλικιωμένων ατόμων, και παραπέμπουν σε άλλες εποχές θυμίζοντας την υπόθεση Κωσταλέξι.
Οχτώ συνολικά ηλικιωμένοι μοναχικοί νοσηλεύονται αυτή τη στιγμή στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο, οι τέσσερις από τους οποίους άστεγοι… Οι Παθολογικές Κλινικές έχουν πλημμυρίσει από θλίψη και απελπισία. Ανάμεσά τους είναι και μία γυναίκα από την ευρύτερη περιοχή του Πηλίου. Η γυναίκα αναγνωρίστηκε από μακρινό συγγενή, που επισκέφτηκε τυχαία το Γενικό Νοσοκομείο Βόλου.
Η Κοινωνική Υπηρεσία κλήθηκε να παρέμβει από την αρχή του χρόνου συνολικά σε 30 περιστατικά. Τα περιστατικά αυτά έφτασαν στο Νοσοκομείο Βόλου ύστερα από διακομιδές του ΕΚΑΒ. Οι περισσότεροι από τους μοναχικούς ηλικιωμένους εντοπίστηκαν στον δρόμο, στα παγκάκια ή σε εγκαταλειμμένες αποθήκες, ύστερα από κινητοποίηση της γειτονιάς, καθώς είχαν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Οι περισσότεροι αποδείχτηκε ότι ήταν ανασφάλιστοι. Τα χρόνια του μάχιμου βίου τους εργάζονταν, μπορεί να είχαν μαγαζιά. Στην πορεία, και με την παρουσίαση της οικονομικής κρίσης, φαίνεται ότι οι συνθήκες διαβίωσής τους άλλαξαν δραματικά. Αρκετοί από αυτούς δεν έχουν καν ΑΜΚΑ.
Η φιλοξενία των ηλικιωμένων σε δομές προστασίας ήταν αναγκαία λόγω προβλημάτων υγείας, ακόμη και για εκείνους που είχαν σπίτι. Δυστυχώς όμως τέτοιες δομές δεν υπάρχουν αρκετές στη Μαγνησία, ενώ στο Γηροκομείο Βόλου υπάρχει λίστα αναμονής, και προτεραιότητα έχουν οι ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ.
Η Κοινωνική Υπηρεσία του νοσοκομείου ανοίγει την αγκαλιά της στους μοναχικούς ηλικιωμένους. Τους φιλοξενεί στις Παθολογικές Κλινικές μέχρι να βρεθεί στέγη. Μοναχικοί ηλικιωμένοι δέχονται τις ιατρικές και κοινωνικές υπηρεσίες επί αρκετές μέρες, ολόκληρες εβδομάδες. Τελικά καταλήγουν εκεί… το ίδιο μόνοι, όπως όταν εισήχθησαν στο νοσοκομείο.
Η προϊσταμένη της Κοινωνικής Υπηρεσίας του νοσοκομείου, Ρούλα Τζαννέτου, λέει ότι «οι περισσότεροι δεν έχουν οικογενειακό περιβάλλον. Και να λαμβάνουν ακόμη προνοιακό επίδομα, αυτό δεν επαρκεί για να φιλοξενηθούν σε κάποια ιδιωτική κλινική. Στις περιπτώσεις που υπάρχουν συγγενείς ή παιδιά, και πάλι τα χρήματα δεν επαρκούν όπως σε αλλοτινές εποχές λόγω της κρίσης». «Αντιμετωπίζουμε σοβαρό πρόβλημα στον Βόλο», συνεχίζει περαιτέρω, και επισημαίνει ότι «δεν υπάρχουν επαρκείς δομές. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να βρεθούν χώροι φιλοξενίας».
Προκύπτουν λοιπόν εύλογα ερωτήματα. Η Μαγνησία δεν θα έπρεπε να έχει προετοιμαστεί διαθέτοντας επαρκείς δομές που να μπορούν να φιλοξενήσουν αυτούς τους ανθρώπους; Τι γίνεται με τους ανθρώπους αυτούς που δεν μπορούν να γυρίσουν στα παγκάκια και τους δρόμους και δεν μπορούν να συνεχίσουν να διαβιούν σε εγκαταλειμμένες αποθήκες;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
