Μέσα σε μία πανδαισία χρωμάτων από τις πραγματικά εκπληκτικές, παραδοσιακές γυναικείες φορεσιές αλλά και από τα χρώματα και τις μυρωδιές της άνοιξης και με συνοδεία ζωντανής μουσικής πραγματοποιήθηκε και φέτος στην πλατεία Τρικερίου, ο χορός για το «ξόδι» (σ. σ. την καλή έξοδο δηλαδή) στον οποίο οι γυναίκες του χωριού φορούν την εντυπωσιακή επίσημη παραδοσιακή τους φορεσιά, που αποτελείται από τα κληδοτάρια και τον τσοβρέ, χορεύοντας στην πλατεία της χώρας, με το κυπαρίσσι στη μέση.
Η γιορτή γίνεται κάθε χρόνο, Παρασκευή του Πάσχα, στη μεγάλη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής και είναι πραγματικά ένα εντυπωσιακό παραδοσιακό έθιμο. Για να φορέσει μία γυναίκα την παραδοσιακή φορεσιά, χρειάζεται σχεδόν μία ώρα, μέχρι να ταιριάξει κατάλληλα επάνω της, τα επτά – οκτώ απανωτά ρούχα της παραδοσιακής φορεσιάς. Η φορεσιά είναι ακριβή, πανέμορφη, αλλά έχει και συμβολική αξία. Αντικατοπτρίζει την κοινωνική θέση της γυναίκας, το αν έχει σύζυγο, αν είναι μαζί της ή είναι μπαρκαρισμένος στην θάλασσα. Αλλάζει αν η γυναίκα έχει πένθος, αν τη φοράει για κάποια γιορτή ή σε μια απλή καθημερινή ημέρα. Είναι ιδιαίτερη, διαφέρει από τη γυναικεία φορεσιά του Πηλίου παρουσιάζει έντονα το νησιώτικο στοιχείο και μοιάζει περισσότερο με τη γυναικεία φορεσιά της Σκύρου. Είναι βαριά στους ώμους, είναι φουσκωτή και πολύχρωμη, για την κατασκευή της χρησιμοποιούνται πανάκριβα υλικά, όπως μετάξι. Μέχρι πριν από τριάντα χρόνια, όλες οι γυναίκες στο Τρίκερι τη φορούσαν. Σήμερα, δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει τουλάχιστον μία φορεσιά, τα περισσότερα διαθέτουν από δύο ή και περισσότερες. Έχουν την παλιά της γιαγιάς σαν αντίκα ανεκτίμητης αξίας, αλλά ακόμη και σήμερα στην κρίση δίνουν και μεγάλα ποσά για να φτιάξουν καινούργιες φορεσιές, διότι, εκτός από μεράκι, είναι και θέμα κύρους και αρχής για κάθε οικογένεια.
Οι κοπέλες του κάθε σπιτιού, βγήκαν και φέτος από τις αυλές, και ντυμένες με την παραδοσιακή φορεσιά αντάμωσαν με τις άλλες της κάθε γειτονιάς. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, όλες οι ρούγες γέμισαν όμορφες και χαρούμενες Tρικεριώτισσες, οι οποίες σαν ένα ζωντανό πολύχρωμο χαρούμενο ποτάμι με πολλά μικρότερα ρυάκια κατευθύνονταν στην πλατεία. Η συνάντηση όλων έγινε στην πλατεία, στο «αλώνι». Σχηματίστηκε ο κύκλος του χορού, τα όργανα άρχισαν, το χορευτικό τραγούδι «Μια κόρη Τρικεριώτισσα» δόνησε πρώτο την ατμόσφαιρα και ο συρτός χορός άρχισε.
