Διακόσια έξι λουκέτα μέτρησε η μεταποίηση στη Μαγνησία από τον Ιανουάριο του 2015 έως και το Δεκέμβριο του 2016, με τους επαγγελματίες του κλάδου να βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση και να εκπέμπουν σήμα κινδύνου.
Η μεταποίηση, σύμφωνα με τα στοιχεία του Επιμελητηρίου Μαγνησίας, έγινε πιο φτωχή κατά 142 επιχειρήσεις. Επιχειρήσεις που ήταν βιώσιμες επί σειρά ετών έδωσαν θέσεις εργασίες, μεγάλωσαν οικογένειες.
Ο μεταποιητικός τομέας, ο οποίος μετρά στη Μαγνησία 1.585 επιχειρήσεις, είδε σε αυτό το διάστημα μόλις 64 εγγραφές. Capital controls και διογκούμενες οφειλές σε Δημόσιο και Τράπεζες δένουν θηλιά γύρω από το λαιμό των επιχειρηματιών. Η υψηλή φορολογία τσακίζει τον κλάδο, ενώ η υποχρέωση εφαρμογής των POS φαίνεται ότι θα αποτελεί τη… χαριστική βολή.
Οπως λέει ο πρόεδρος του Μεταποιητικού Τμήματος στο Επιμελητήριο Μαγνησίας, Μιχάλης Σπανός, η καθημερινότητα των βιοτεχνών και μάλιστα όσων ασχολούνται με την μεταποίηση είναι ασφυκτική.
Καθημερινός βραχνάς όλων πλέον είναι όχι το πώς θα «κερδίσουν» κάτι από την επιχείρησής τους, αλλά πώς ακριβώς θα καταφέρουν να επιβιώσουν, να τη στηρίξουν και να συνεχίζουν να εργάζονται.
Η αρχή για τον κλάδο έγινε με τα capital controls. Ο κ. Σπανός τονίζει ότι από το καλοκαίρι του 2015 και δύο χρόνια μετά ο τομέας της μεταποίησης κυριολεκτικά ψυχορραγεί.
«Σοβαρότατο θέμα για τον κλάδο είναι το ακατάσχετο ενός τουλάχιστον λογαριασμού τους. Κάνοντας προγραμματισμό των υποχρεώσεων, κανείς πλέον δεν μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλύτερο, αφού όλα είναι στον αέρα, τα πάντα είναι «μπλοκαρισμένα» και κανείς δεν μπορεί να κάνει ακόμη και τις καθημερινές απαραίτητες συναλλαγές του για να κινηθεί το γρανάζι της αγοράς. Μάλιστα, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να βελτιώνεται με τους παρόντες κανονισμούς, αλλά χειροτερεύει» σημειώνει.
Οι λογιαριασμοί ΔΕΚΟ, που βαίνουν διογκούμενοι, το κόστος υλικών, που είναι στα ύψη, το κυνηγητό από τα ασφαλιστικά ταμεία και το Δημόσιο πνίγουν τους επαγγελματίες. «Οι έχοντες την εξουσία περί άλλων τυρβάζουν, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει στην πραγματική οικονομία, κι αν υπάρχει πλέον πραγματικός κύκλος εργασιών» είπε ο ίδιος.
Πονοκέφαλος τα POS
Η υποχρέωση σύνδεσης με τερματικά αποτελεί «ανέκδοτο» για τους επιχειρηματίες. «Μπορεί να έχουν όλη την καλή διάθεση, όμως δεν μπορούν, καθώς οι Τράπεζες έχουν «μαυρίσει» ουσιαστικά τους περισσότερους και δεν προμηθεύουν τα μηχανήματα POS. Ακόμη, όμως, και σ’ αυτούς που μπορούν να τα αποκτήσουν, τους χρεώνουν και παίρνουν ουσιαστικά μεγάλο κομμάτι των κερδών τους» εξηγεί ο κ. Σπανός.
Με αυτόν τον τρόπο για τους επαγγελματίες του κλάδου, η κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να πατάξει τη φοροδιαφυγή, αλλά το αντίθετο. «Η μαύρη εργασία καλά κρατεί και όσοι μπορούν να κλέψουν και να δουλέψουν «μαύρα» το κάνουν, όχι γιατί είναι κακοί επιχειρηματίες, αλλά γιατί πασχίζουν παντοιοτρόπως να παραμείνουν ενεργοί στο προσκήνιο. Εξάλλου, όπως έχει ανοίξει η φορολογική βεντάλια αυτή την ώρα, η πλειοψηφία των επιχειρηματιών οδηγείται νομοτελειακά σ’ αυτή την τακτική, που αποτελεί πλέον μονόδρομο» σημείωσε.
Στα ύψη η φορολογία
Οι επιχειρηματίες, προσπαθώντας να πληρώσουν όσα χρέη παρελθόντων ετών (και με τις ρυθμίσεις) υπάρχουν, αδυνατούν να πληρώσουν νεότερες υποχρεώσεις, τρέχοντα έξοδα, υπαλλήλους που απασχολούν. Το αποτέλεσμα είναι, όπως λέει ο πρόεδρος του Μεταποιητικού Τμήματος, η καθημερινή μεγέθυνση του χρέους, ένας φαύλος κύκλος που δεν έχει τελειωμό.
«Εισοδήματα που δηλώνονται με υπερβολική φορολόγηση, με υψηλούς συντελεστές, αμοιβές λογιστών, δικηγόρων και άλλων κλάδων, που απαιτούνται, ώστε να υπάρχει συνέχεια του μεταποιητικού τομέα, αποτελούν πλέον την καθημερινότητα του επαγγελματία.
Ενας οικονομικός μαρασμός σαν αυτό που βιώνουμε οδηγεί τη χώρα μας στην απόλυτη καταστροφή», τονίζει ο ίδιος και προς αυτήν την κατεύθυνση προτρέπει: «Δείξτε λοιπόν όλοι την προσοχή στην μεταποίηση. Η αγχόνη στην οποία μας οδηγείτε δεν είναι η λύση. Δώστε ζωντάνια στη χώρα και την ευκαιρία του χαμόγελου ξανά στα χείλη των επιχειρηματιών.
Ειδικά τον τελευταίο χρόνο, το ερώτημα για πολλούς από εμάς είναι: Να βάλουμε το κλειδί στην κλειδαριά να ανοίξουμε την επιχείρησή μας ή καλύτερα να παραμείνει κλειστό;
Είναι χρέος μας καθημερινά να υπενθυμίζουμε στην Πολιτεία, τους κυβερνητικούς κυρίως βουλευτές και οποιαδήποτε άλλη αρμόδια αρχή,όλα αυτά τα προβλήματα, που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να αφουγκραστούν. Τους ρωτούμε ευθέως αυτοί, αν ήταν στη θέση μας, τι θα έκαναν;» καταλήγει.
