ΤΟΠΙΚΑ

Η διακήρυξη για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας

η-διακήρυξη-για-τα-70-χρόνια-από-την-ίδρυ-674981

Η Κομματική Οργάνωση Βάσης Δημοτικών Υπαλλήλων της Τ.Ο. Βόλου του ΚΚΕ πραγματοποίησε εκδήλωση με θέμα τα 70 χρόνια από την έναρξη του ηρωικού αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας. Στην εκδήλωση μίλησε η Μ. Γαβαλά, μέλος του Γραφείου της Θεσσαλίας του ΚΚΕ, ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους παραβρισκόμενους, που έθεσαν ερωτήματα, μετέφεραν προβληματισμό για επίκαιρα ζητήματα, με αφορμή τα 70 χρόνια του ΔΣΕ.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία και τη συζήτηση:

«…..Το Κόμμα μας λέει ότι ο ΔΣ είναι κορυφαία σελίδα της ταξικής πάλης στη χώρα μας, το διάστημα αυτό ολοκληρώνονται οι εκδηλώσεις τιμής που διοργανώνει η Κεντρική Επιτροπή, κομματικές οργανώσεις, οργανώσεις της ΚΝΕ, απ’ άκρη σε άκρη στην Ελλάδα, επιδιώκοντας να συζητήσουμε μαζί σας αυτά τα ζητήματα. Γιατί η μεγαλύτερη τιμή σ’ αυτή την κορυφαία ταξική “στιγμή” είναι το να κρατήσουμε τα συμπεράσματά της, να αποτελέσουν καθοδηγητικό νήμα για την σημερινή γενιά κομμουνιστών, αγωνιστών, πυξίδα δράσης για το αύριο.

Όσοι παρακολουθείτε από πιο κοντά την κομματική ζωή του ΚΚΕ, τότε γνωρίζετε ότι υπάρχει πλήθος εκδόσεων της Σύγχρονης Εποχής – εκδοτικού του Κόμματος- παλιότερες και νέες, που αναφέρονται σ’ αυτή την θρυλική περίοδο, αλλά και σε όλη την πολυκύμαντη δεκαετία του 40. Να πριν λίγο καιρό εκδόθηκαν 3, μία αφιερωμένη στη γυναίκα, τη μαζική συμμετοχή της στο ΔΣΕ, τη χειραφέτηση της μέσα απ΄αυτή τη διαδικασία συμμετοχής σε λαϊκό επαναστατικό στρατό, άλλη με ανέκδοτες φωτογραφίες του οπερατέρ – φωτογράφου του ΔΣΕ Μουσούρη, άλλη με ανέκδοτο αρχειακό υλικό από το Αρχείο του ΚΚΕ. Αναζητήστε τις στα βιβλιοπωλεία του Βόλου που συνεργάζονται με την ΣΕ, και μέσω της ΚΟ, επίσης διαδικτυακά με ατομική παραγγελία. Τρόποι υπάρχουν.

Σας προτείνουμε να παρακολουθήσετε τη διαμόρφωση της σκέψης του Κόμματος σήμερα, γύρω από τέτοια ζητήματα, με βασικό εργαλείο το Β τόμο δοκιμίου Ιστορίας περιόδου 1949-1968. Ντοκουμέντο συλλογικό, που συζητήθηκε σε όλο το Κόμμα, και δίνει απαντήσει καθώς ασχολείται με ό,τι συνέβη την συγκεκριμένη περίοδο στο εργατικό- το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα, την επίδραση του ΚΚΕ σ’ όλη αυτή την εξέλιξη της ταξικής πάλης. ……

……….Για παράδειγμα δείτε μιαν αντίθεση, με πρώτη ματιά. Όλες αυτές τις ημέρες που διοργανώνονται διάφορα από μια μεγάλη γκάμα διάφορων, κυβέρνηση, κυβερνητικούς δήμους και άλλα στελέχη σε πόστα – παράγοντες, από διάφορους επίσης αυτοαποκαλούμενους “αριστερούς” , όλοι αυτοί λένε και κάνουν ότι τιμάνε το ΕΑΜ, το “μεγάλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα” 1941-1944, και άλλα τέτοια, το βλέπουμε όλες αυτές τις ημέρες. Πρέπει να τους πιστέψουμε; Δείτε τι λένε όλες αυτές οι δυνάμεις, με διάφορες “γραμμές”, γλώσσα και στυλ , αλλά με κοινό μοτίβο ” ο ΔΣΕ αδελφοκτόνος” ,λέγοντας ή υπονοώντας ότι το “ΚΚΕ ματοκύλισε την Ελλάδα”. Οι ίδιες δυνάμεις που σήμερα λένε ότι “είναι υποχρεωμένοι” να προχωρήσουν αυτή την πολιτική, ότι ταυτόχρονα πιέζουν τους “Ξένους- Τροικανους- ΔΝΤ- Επιτελεία ΕΕ- και ότι αύριο θα έχουμε ( βλ ο λαός) αποτελέσματα από τις εθνικές μας θυσίες.

Αν γδύσουμε τις φιέστες από τις παράτες και τα ψεύτικα τιμητικά δάκρυα για τους αγώνες του ΕΑΜ, θα δούμε το ξεκάθαρο ταξικό μήνυμα, που σας προτείνουν “Όλοι μαζί και σήμερα όπως όλοι μαζί ήταν τότε, και πολέμησαν τον κατακτητή” – ποτέ ξανά όπως μετά “αδελφός εναντίον αδελφού”.

Επεξεργασμένη ως αστική – οπορτουνιστική θέση, αφού σ’ αυτή στηρίζεται η καρδιά της αστικής πολιτικής διαχείρισης διαχρονικά

Η θέση ότι η ταξική πάλη καταργείται σε περίοδο πολέμου, ειδικά πολέμου που η χώρα δέχεται επίθεση όπως στα 1941. Αυτή η αστική θέση πατά σε αντικειμενική αδυναμία που δείξαμε ως Κόμμα τότε, να επεξεργαστούμε το χαρακτήρα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, την σύμπλεξή του με τον ταξικό, την πολιτική κατάσταση που διαμορφώνεται στη χώρα μας, προς τον Οκτώβρη του 44, που ήταν επαναστατική πολιτική κατάσταση.

Οι αστοί με το μάτι στραμμένο και τότε και τώρα και πάντα στο “διαταύτα” ποιος θα είναι ο ιδιοκτήτης στα μέσα παραγωγής- άρα ποιος θα κατέχει στρατηγικά την εξουσία, και τότε κάνανε τη δουλειά τους και τώρα το επιδιώκουν…..

Έχει αξία να σκεφτούμε, που μπερδεύτηκε, γιατί λάθεψε το ΚΚΕ; Γιατί δεν είδαμε την εκδήλωση της “νομοτέλεια” όπως λέμε, της ταξικής πάλης στα 1941-1944, γιατί δεν προβλέψαμε την κατάσταση ριζικών αλλαγών, όπου οι πάνω δεν μπορούν να κυβερνούν όπως μέχρι χθες, οι κάτω δε θέλουν και γίνεται απότομη στροφή στη διάθεση πρωτοβουλίας- αυτενέργειας- μαχητικοποίησης μαζών- δηλαδή στην επαναστατική κατάσταση που εκδηλώνεται στη χώρα μας τον Οκτώβρη του 1944.

Αστικά επιτελεία μας καταλογίζουν τα παραπάνω, για να αποδείξουν ότι το ΚΚΕ “πρόδωσε”, “συμβιβάστηκε” φοβήθηκε. Η πράξη του ΚΚΕ που οργάνωσε την αντίσταση στην Ελλάδα στα 1941, ενώ οι κομμουνιστές ήταν εξόριστοι από το δικτάτορα Μεταξά και με την συμφωνία- ανοχή όλων των κομμάτων του αστικού κοινοβουλίου, δείχνει αν το ΚΚΕ θέλησε να …συμβιβαστεί ξαφνικά μετά.

Η πράξη του Κόμματος μας, η απόφαση της 2ης Ολομέλειας της ΚΕ το Φλεβάρη του 1946 αλλά και ό,τι προηγήθηκε αυτής, δείχνει αν το ΚΚΕ “τα δίπλωσε”. Κόντρα στην “εθνική ομοψυχία” που προπαγανδίζουν ότι υπήρχε στα 1941-1944, το ΚΚΕ συγκρούστηκε με ΕΔΕΣ, με τα τάγματα ασφαλείας, που δημιουργούνται από την δωσιλογική κυβέρνηση του 43. Το ΚΚΕ οργανώνει το κίνημα των στρατιωτικών της Μέσης Ανατολής, γιατί πρώτα έχει φτιάξει το εργατικό ΕΑΜ, το ΕΑΜ, το Σεπτέμβρη του 41, το στρατιωτικό του τμήμα, τον ΕΛΑΣ, το Φλεβάρη του 42. Έτσι συσπειρώνεται και οργανώνεται ένας λαός που ως τότε, όλοι του λέγανε ότι “δεν είναι ρεαλιστικό να πολεμήσει το φασίστα κατακτητή”. Ποιοι όλοι; Και τα τρία “κομμάτια” της αστικής τάξης και αυτά που ήταν έξω, και αυτό που έμεινε μέσα και δεν έκανε τίποτα και αυτό που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς. ….

…. Ο ΔΣΕ είναι το γέννημα αυτής της κατάστασης. Καθαρά ήταν τα ταξικά στρατόπεδα και στα 1941-1944 και βέβαια μετά, αλλά στην πρώτη φάση δεν τα βλέπαμε. Πιο διακριτά εμφανίζονται στα γεγονότα του ηρωικού Δεκέμβρη, τις 33 μέρες, που δεν μπορέσαμε να προγνώσουμε και να κατευθύνουμε όπως θα μπορούσαμε.

Εκφράζεται επίσης στο ότι ενώ σωστά με την καθοδήγηση του Κόμματος οργανώνονται ομάδες αυτοάμυνας, για ένοπλη μαχητική πάλη από τα 1945 με 4030 αυτοαμυνίτες στα Βουνά, πρώην αγωνιστές του ΕΛΑΣ, ωστόσο εξακολουθούσαμε να βάζουμε ως στόχο τις “δημοκρατικές εξελίξεις”, έχοντας αυταπάτη ότι αυτές μπορούν να συμβούν, ενώ την ίδια περίοδο η αστική τάξη, με νύχια και με δόντια και με τη βοήθεια του Βρετανού ιμπεριαλιστή, προσπαθεί να ξαναστήσει το κράτος της, το στρατό και τη διοίκησή της.

Εκδηλώνεται στο ότι ενώ από την συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης, τον Αύγουστο του 45 ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης λέει ότι “θα ξαναντηχήσει το αντάρτικο τραγούδι του ΕΛΑΣ”, η απόφαση για την ένοπλη πάλη παίρνεται το Φλεβάρη του 46, ενώ αρκετά αργότερα η απόφαση για την μετατροπή του αντάρτικου στρατού σε τακτικό, το Φθινόπωρο του 47.

Γι αυτό και το σχέδιο της αστικής τάξης- με την ονομασία Τέρμινους- που στερούσε το ΔΣΕ από εφεδρείες, με τη μεταφορά 1εκ. ανθρώπων σε άλλες περιοχές, ήταν και καθοριστικής σημασίας, για την τελική έκβαση.

Και αυτές οι καθυστερήσεις, έχουν την ίδια ρίζα με ζητήματα του 41-44 απέναντι στην ταξική σύγκρουση και την επαναστατική εξέγερση, με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας που δεν οργανώσαμε.

Ήμασταν εγκλωβισμένοι σε προγραμματικές κατευθύνσεις του 1934, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος που δεν μπορέσαμε να ξεπεράσουμε ως Κόμμα τότε. Είναι μεγάλη συζήτηση, απλουστεύοντάς τη θα λέγαμε ότι οφειλόταν στο αν μπορεί να γίνει σοσιαλισμός στην Ελλάδα “αμέσως” γιατί δεν είναι τόσο αναπτυγμένες όσο σε άλλες χώρες οι υλική ωρίμανσή του, ή αν θα πρέπει πρώτα να γίνει κάτι “ενδιάμεσο” ως στάδιο προετοιμασίας του σοσιαλισμού με αστικοδημοκρατική μορφή, γιατί υποτίθεται ότι δεν ήταν αρκετά ώριμος για την Ελλάδα.

Ε, αυτό το κάτι ενδιάμεσο αποδείχτηκε με τραγικό τρόπο ότι και στην Ελλάδα και πουθενά δεν υπήρξε, η εξουσία θα είναι είτε των αστών είτε των εργατών. Ψάχνοντας αυτό το ενδιάμεσο που ήταν η στρατηγική του Κόμματος μας τότε, μπήκαμε στη λεγόμενη κυβέρνηση “εθνικής ενότητας’΄ με τα γνωστά αποτελέσματα, και σκεφτείτε με το λαό ένοπλο κι οργανωμένο.

Ταυτόχρονα θα δείτε επειδή το Κόμμα και τότε δίνει τα πάντα για την υπόθεση της εργατικής τάξης, παρά τις παραπάνω αντιφάσεις στη στρατηγική του που το εγκλωβίζουν, οργανώνει και στο 1941-1944 φύτρα λαϊκών θεσμών εξουσίας, και στην συνέχεια στα 1946-1949 , οργανώνει την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση , λαϊκά συμβούλια και Πολιτοφυλακή, ζητήματα που αντικειμενικά αν νικούσε ο ΔΣΕ θα οδηγούσαν στην εξουσία της εργατικής τάξης».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου