Μία εβδομάδα μετά την έγκριση του σχεδίου βοήθειας προς την Ελλάδα, που θα χρηματοδοτηθεί από δάνεια ευρωπαϊκά και του ΔΝΤ, η Κυβέρνηση Παπανδρέου και οι Έλληνες εγκαινιάζουν μια μακρινή και σκληρή περίοδο λιτότητας και στερήσεων.
Κατά σύμπτωση, αυτή η περίοδος αρχίζει μαζί με την Εβδομάδα των Παθών, σύμφωνα με την ορθόδοξη ονομασία της Άγιας Εβδομάδας.
Βεβαρυμμένη υπόθεση η ελληνική κρίση και δύσκολη για να παρουσιασθεί από ένα δημοσιογράφο, όταν αυτός οφείλει να ξεχάσει την προέλευσή του και να παραμείνει πιστός στον επαγγελματισμό του για να αποδώσει την πραγματικότητα. Τόσο για τους πολυτάλαντους Ευρωκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Γι’ αυτούς τους ίδιους Έλληνες, οι οποίοι εδώ και λίγες μέρες, αν και ζούσαν τον τρομερό εφιάλτη του οικονομικού προβλήματος που κατατρέχει το παρόν και το μέλλον τους, έγιναν ακροατές, θεατές και αναγνώστες υβριστικών, ίδε χυδαίων, επιθέτων από τους Γερμανούς «φίλους» τους.
Η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είναι υποχρεωμένη να διαχειρισθεί την πιο μεγάλη κρίση που γνώρισε η χώρα μετά τη στρατιωτική χούντα (1974).
Δεν πρόκειται μόνο για την επίλυση του οικονομικού προβλήματος, αλλά επίσης και κυρίως για να εμπνεύσει ξανά την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, που είναι και εν μέρει υπεύθυνος γι’ αυτήν την κατάσταση.
Η κρίση αυτή προκύπτει από τεράστιες ατέλειες του επιβληθέντος και ισχύοντος διοικητικού και οικονομικού συστήματος. Παρά ταύτα υπάρχει μια αμυδρή ενθαρρυντική λάμψη: είναι το γεγονός ότι οι πολίτες αρχίζουν να συνειδητοποιούν
την απόλυτη ανάγκη μιας ριζικής αλλαγής στη νοοτροπία και στον τρόπο της ζωής τους.
Η αναγκαία αυτή συνειδητοποίηση επιβάλλεται και κατευθύνεται προοδευτικά ενάντια στο πλανημένο αίσθημα του θύματος ή της εξέγερσης.
Ηδη στον ορίζοντα διαφαίνεται ένα κύμα ανακούφισης και ελπίδας, ανοίγοντας την πόρτα για την καθιέρωση διοικητικών αλλαγών, που πρέπει να εγκριθούν και να γίνουν ανεκτά και να υποστηριχθούν από την πλειοψηφία του λαού.
Τα λάθη και οι ευκαιρίες
Κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας μου με τον πρέσβη της Ελλάδας στο Λουξεμβούργο κ. Γεώργιο Γαβριηλίδη σχετικά με τις εντυπώσεις του από τη στάση του Λουξεμβούργου έναντι της ελληνικής κρίσης, αυτός μου είπε:
«Η συνοχή της ΕΕ οικοδομείται με την έκφραση της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της σε δύσκολες καταστάσεις. Οι διοικούντες το Λουξεμβούργο είτε πρόκειται για τον πρωθυπουργό, τον Υπουργό Εξωτερικών η τον Υπουργό Οικονομίας, υπήρξαν Ανάμεσα στους πρώτους που υποστήριξαν την επίδειξη μίας ισχυρής και καθαρής ευρωπαϊκής προς τη χώρα μου αλληλεγγύης. Η Ελλάδα είναι ευγνώμων προς το Λουξεμβούργο και για τη σταθερότητά του».
Η αντικειμενικότητα μου υπαγορεύει να αναφέρω μία σειρά από σημαντικά λάθη στην
«Ευρωπαϊκή» προσέγγιση της ελληνικής κρίσης:
α) Κάκιστα λάθη στην οικονομική πολιτική της Ελλάδας που σημειώθηκαν απανωτά από όλες τις Κυβερνήσεις, συντηρητικές ή σοσιαλιστικές, από την πτώση του καθεστώτος των συνταγματαρχών (1967-74) μέχρι την κατάκτηση της εξουσίας από την παρούσα Κυβέρνηση
β) Λάθη από την παρούσα ελληνική Κυβέρνηση σχετικά με τα διαβήματα και τις διαπραγματεύσεις με τα Κοινοτικά Όργανα και με το Ευρωγκρούπ, για την εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα.
(Το πιο σίγουρο είναι ότι αν δεν πηγαίναμε εμείς σ΄ αυτούς θα έτρεχαν μόνοι τους σ΄ εμάς και θα άρχιζαν παρακάλια και παρηγοριές, όπως: «Αμάν βρε παιδιά, πού το πάτε; Ξεχνάτε ότι είστε μέλη συμπαγή και αδιαίρετα της ευρωπαϊκής μας οικογένειας; Θέλετε να σας μιμηθούν κι άλλοι , να αρχίσει το ξέφτισμα της Ένωσης και να χάσουμε τα…μισθουδάκια μας; Για πάρτε σαν προκαταβολή καμιά πενηνταριά δισεκατομμύρια. Εδώ χρόνια τώρα πετάμε ανεξέλεγκτα δισεκατομμύρια στους Παλαιστινίους, που σχεδόν τα διπλασιάσαμε από την ώρα που ανέλαβε την Κυβέρνηση η Χαμάς. Άλλα τόσα δίνουμε στην «Αστυνομία της Ιορδανίας» για την ενίσχυση της Ασφάλειας της Φατάχ εναντίον των δυνάμεων που ελέγχει η Χαμάς, βέβαια πάντα για τη διαφύλαξη και την ανάπτυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ανασύσταση Κράτους Δικαίου. Ετσι το λιγότερο που θα κερδίζαμε θα ήταν τα άδικα έξοδα αεροπλάνων, ξενοδοχείων και «δίαιτας» όλων των κλιμακίων μας με τις Βρυξέλλες. Ενώ αν τους δεχόμασταν εδώ, το πολύ-πολύ να προσθέταμε για τη φύλαξή τους ακόμη 500 στους 2.500 αστυνόμους που διαθέτουμε για την ασφάλεια Υψηλών Προσώπων, ακόμη και μερικών δημοσιογράφων).
γ) Απαράδεκτο λάθος της καγκελαρίου Μέρκελ να υποδεικνύει την αποβολή της Ελλάδας από την ΟΝΕ (μέτρο που δεν προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας)
δ) Λάθος των συντακτών της Συνθήκης της Λισαβόνας της οποίας το περιεχόμενο επικυρώθηκε από τα εθνικά κοινοβούλια (και δεν τέθηκε σε ψηφοφορία από τους Ευρωπαίους πολίτες) στο οποίο δεν προβλέπεται κανένας μηχανισμός παρέμβασης για την επίλυση πιθανών κρίσεων.
(Σπεύσαμε και εμείς να το επικυρώσουμε στη Βουλή. Οι Ιρλανδοί, πιο μάγκες, την έκαναν την Ευρωπαϊκή Ένωση ποδήλατο, ζήτησαν ό,τι θέλανε και το πήρανε για να «μετατρέψουν» το Όχι σε Ναι. Εμείς τι πήραμε; Μας έφθασαν δύο ασημο-πλατινένια στυλό που μας έδωσαν στη μαγαλοχλιδιάτικη τελετή υπογραφής στη Λισαβόνα. Μην είμαστε και πλεονέκτες! Να λέμε την αλήθεια. Το ένα είχε χαραγμένο επάνω του το όνομα Κώστας Καραμανλής -Ελλάς, το άλλο Ντόρα Μπακογιάννη- ίσως σε παρένθεση και τα επώνυμα: Μητσοτάκη, Κούβελου- που πιθανώς ο στοργικός πατέρας της να το τοποθέτησε προς φύλαξη μαζί με τα αρχαία, που αυτός ξέρει να τα φυλάει καλύτερα από το ελληνικό Κράτος).
ε) Ακόμη ένα λάθος της ΕΕ που παραμένει αδρανής στις διαφορές ενός Κράτους μέλους της ( Ελλάδα) και ενός υποψηφίου για σύνδεση κράτους (Τουρκία) που καλλιεργούν μία σχέση έντασης εξ αιτίας των παραβιάσεων του ελληνικού εναερίου χώρου από την τουρκική πολεμική αεροπορία στο Αιγαίο, στις οποίες η ελληνική αεροπορία υποχρεούται να «απαντά» (23.000 παραβιάσεις μέχρι τον Ιανουάριο 2009)
Μία μεσολαβητική παρέμβαση σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα διέσωζε από τη σπατάλη δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, από τις ήδη ασθενείς οικονομίες των δύο
αντιστοίχων χωρών.
Και πολλά ακόμη λάθη που θα θέλανε
ολόκληρες σελίδες του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ
Τέλος, η ελληνική σοσιαλιστική Κυβέρνηση αρχίζει την «αποστολή» της σίγουρα με ένα συναίσθημα πίκρας έναντι των ευρωπαίων συνεταίρων της. Διότι η τελική συμφωνία
των Βρυξελλών, κατά την τελευταία διάσκεψη, υποχρεώνει μία χώρα αδύναμης
οικονομίας να δανεισθεί από τη αγορά των Ευρωπαίων συνεταίρων της με τόκους υπερβολικά υψηλούς, πιο υψηλούς από 6% (για μία χώρα που μέχρι πριν λίγο φοβόνταν, την πτώχευσή της).
Η λύση που ακολουθήθηκε μπορεί να προσφέρει την ευκαιρία σ΄ αυτή την ίδια Κυβέρνηση να προχωρήσει σε ένα έλεγχο της ποιότητας του «σοσιαλισμού» της,
αποκαθιστώντας τα ιδανικά του και χωρίς να κάνει ότι της έκαναν οι «Ευρωπαίοι». Δηλαδή να μη φτωχύνει πιο πολύ τους φτωχούς της, τους συνταξιούχους και τους στερούμενους Ελληνες.
Τέλος, βεβαιωθείτε ότι αυτό το γραφτό δεν το υπαγόρευσαν τα ονομαστά και ακατονόμαστα που διαδραματίσθηκαν την περασμένη εβδομάδα στη Διάσκεψη των Βρυξελλών και στο Ευρωγκρούπ, για την ελληνική κρίση.
Εκεί με γνωρίζουν μερικές δεκαετίες σαν αντιευρωπαίο και δεν μου κάνουν καν την τιμή να με αποκαλούν αντιπολιτευόμενο. Ναρκισσεύονται με την πεποίθηση ότι όλοι είναι κατιόντες σοφών, άρα σοφοί και αυτοί γνωρίζοντες τα πάντα (αυτό που λένε «ξερόλες») και ύψιστα αμειβόμενοι πείστηκαν και οι ίδιοι και το πιστεύουν μονίμως. Όμως πάλι καλά γιατί προφασιζόμενοι την ύπαρξη ελευθερίας στους κόλπους τους και την ανυπαρξία λογοκρισίας, δεν μου κλείνουν τις πόρτες. Εκτός αν για το υπόλοιπο του χρόνου μου ετοιμάζονται ίσως να με βαφτίσουν αναρχικό και τρομοκράτη και να με διασυνδέσουν «φιλικά και με εκτίμηση» με την πανταχού παρούσα CIA. Άλλωστε είναι γνωστό ότι αυτή διαθέτει χιλιάδες πράκτορές της στη Ευρώπη και έχει εγκαταστήσει και μέσα στις νευραλγικές υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης «λογοκριτές» που λειτουργούν δήθεν σαν εκπαιδευτές ή ειδικοί σύμβουλοι, όπως οι μεταμφιεσμένοι πολεμιστές που στέλνει το ΝΑΤΟ, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και η Ευρωπαϊκή Ένωση στο Αφγανιστάν, στο Κόσσοβο και σε άλλα κράτη, κρατίδια και μελλοντικά προτεκτοράτα για την ανασύσταση τους.
Καλό θα είναι οι Έλληνες να μην παραλληλίζουν ούτε να συγχέουν τη γνωστή ανασύσταση του ελληνικού Κράτους, που αποδείχθηκε ότι πριν περίπου 6 χρόνια ήταν μόνο ένα εκλογικό σύνθημα που στη συνέχεια ξεχάστηκε και βούλιαξε στα νερά των αγόνων γραμμών -χωρίς επιδότηση- αλλά με τις ευλογίες του ιπτάμενου ιερομονάχου Εφραίμ.
