Κάποτε οι φίλοι μου γελούσαν με συγκατάβαση ή με κοιτούσαν παραξενεμένοι, «τι μας λέει ετούτος», όταν με άκουγαν να τους εύχομαι… «ο Θεός να μας φυλάει από ακόμη καλύτερες μέρες».
Είναι μια ευχή που μου έχει μείνει από τις εκλογές του 1985, εκείνες που
σημαδεύτηκαν από μια αφίσα του ΠΑΣΟΚ, με την επτάχρονη τότε Αννούλα να προτρέπει να ψηφίσουμε για «ακόμη καλύτερες μέρες».
Και ψήφισαν οι Έλληνες τις «ακόμη καλύτερες ημέρες» ενθουσιασμένοι και από την προεκλογική προσταγή «Τσοβόλα δώστα όλα». Και ήλθαν οι μέρες με την «στενωπό» και με την πρώτη παρτίδα «λιτότητας», σχεδιασμένη από τον Κώστα Σημίτη, με την υπόσχεση ότι σύντομα θα βγούμε από την σήραγγα, καθώς μας έλεγαν ότι ήδη «φαίνεται φως στο βάθος».
Αλληλοδιαδόχως πήραμε υποσχέσεις, με διαφορετικό λεκτικό, αλλά με ίδιο περιεχόμενο ουσίας, για «καλύτερες μέρες» από γαλάζιους και πράσινους εξώστες, πολλές φορές έκτοτε. Για να φτάσουμε στη μη τυπικώς αναγγελλόμενη, αλλά ουσιαστικώς ισχύουσα σημερινή χρεοκοπία.
Η αλήθεια είναι ότι καλύτερες μέρες υπήρξαν. Αλλά ήταν για τους ημεδαπούς εργολάβους και τους αλλοδαπούς και ημεδαπούς προμηθευτές. Για το σύστημα των μιζαδόρων που κατακύρωναν τις προμήθειες και τις εργολαβίες. Για το πλέγμα των κρατικών υπαλλήλων που είχαν εξουσία να εγκρίνουν ή να απορρίπτουν αιτήματα. Για όλους εκείνους που μπορούσαν να κλείνουν τα μάτια και αυτομάτως να ανοίγουν οι τσέπες τους. Για όσους… δικαιούνται το «δωράκι» ή το «φακελάκι» τους. Για τους σπεκουλαδόρους του χρηματιστηρίου που δούλεψαν με πλήρη κρατική υποστήριξη και… διαφήμιση. Για τους αεριτζήδες της παραοικονομίας. Για τα τρωκτικά των εθνικών και κοινοτικών επιδοτήσεων, που τα έκαναν σκάφη και βίλες με πισίνες και Πόρσε Καγιέν και Μερσεντές. Για όλα τα πολυτελή, τα «γκλαμουράτα» σαπρόφυτα της κοινωνίας.
Τώρα όμως που έρχεται η πιο φαρμακερή λυπητερή, καλούνται να την πληρώσουν εκείνοι που δεν τις είδαν αυτές τις «καλύτερες μέρες». Οι τίμιοι οικογενειάρχες που ζουν από το μεροκάματο ή το μισθό ή –αλίμονο- από την σύνταξή τους. Και οι οποίοι, ενδεχομένως, πίστεψαν για μια ακόμη φορά τις προεκλογικές δεσμεύσεις ότι δεν θα υπάρξουν μειώσεις εισοδήματος, δεν θα μπουν νέοι φόροι, ότι δηλαδή θα υπάρξουν… καλύτερες μέρες.
Ο Θεός να μας φυλάει από τις… ακόμη καλύτερες που έρχονται.
Οχι άλλες «καλύτερες μέρες»
