Το αυγό του… Βγενόπουλου

Παρακολούθησα με ξεχωριστό ενδιαφέρον την συνέντευξη του κ. Βγενόπουλου στον Νίκο Χατζηνικολάου την Δευτέρα το βράδυ, για την οικονομική πορεία της χώρας και τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης.

Κάποιοι, κρίνοντας τα όσα υποστήριξε ο άνθρωπος που ελέγχει μερικές από τις μεγαλύτερες οικονομικές μονάδες του τόπου, διείδαν σε αυτή την συνέντευξη το… αυγό του Μπερλουσκονισμού. Εγώ είδα κάτι χρησιμότερο και απλούστερο: Το αυγό του Κολόμβου.

Ο άνθρωπος, με κοινή λογική, που είναι το πολυτιμότερο εργαλείο για όσους επιδίδονται όχι μόνο στο επιχειρείν αλλά και στο πολιτεύεσθαι, είπε την απλή αλήθεια. Ότι δηλαδή μόνο με περιοριστικά δημοσιονομικά μέτρα, χωρίς αναπτυξιακή πολική και χωρίς επενδύσεις, όχι μόνο δεν πρόκειται να λυθεί το πρόβλημά μας αλλά αντιθέτως η ύφεση που επιφέρει ο περιορισμός της κατανάλωσης, θα το επιδεινώσει ακόμη περισσότερο. Και πολύ καλά κάνοντας, τίναξε στον αέρα τις αερολογίες πολιτικών όλων των αποχρώσεων για δήθεν ελπίδες ανάπτυξης με επενδύσεις που θα έλθουν από το εξωτερικό, ή από την εγχώρια ιδιωτική πρωτοβουλία. Μοναδικό εργαλείο για μια προσπάθεια ανάπτυξης οι δημόσιες επενδύσεις.

Το σημαντικότερο όμως που είπε και το οποίο ακριβώς συνιστά το αυγό του Κολόμβου για το ελληνικό πρόβλημα είναι τούτο: Αν οι εταίροι μας ήθελαν να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια στη Ελλάδα, μπορούσαν να κάνουν το απλούστερο των πραγμάτων. Να εγγυηθούν τα ελληνικά σύνορα, χερσαία, θαλάσσια εναέρια, ως ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Να γνωρίζουν οι γείτονες μας ότι δεν προκαλούν την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη, με κάθε παράνομη πτήση, π.χ. πάνω από το Αγαθονήσι ή τον Αη-Στράτη και τη Λήμνο, επιφέρει άμεση αντίδραση της Ευρώπης και όχι μόνο της Αθήνας.

Αν αυτό συνέβαινε και η Ελλάδα δεν ξόδευε το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ της, από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ένωσης και ειδικά της Ευρωζώνης για εξοπλισμούς, θα βρίσκονταν χρήματα για δημόσιες επενδύσει που θα κινούσαν την οικονομία και θα έδιναν δουλειά σε ανθρώπους.