«Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μάς πάει» θα πρέπει να είναι το πολυτραγουδισμένο σουξέ των ημερών στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Οι προθέσεις καλές και ξεκάθαρες, δηλωμένες εξ αρχής, αλλά η πραγματικότητα ως αμείλικτος Προκρούστης φροντίζει να προσαρμόζει τα «θέλω» στα σφιχτά όρια τού «μπορώ».
Με άλλες προοπτικές και κυρίως με άλλες προσδοκίες από εκείνους που βρίσκονταν επί χρόνια στη θέση του «θύματος» ξεκίνησε η νέα κυβερνητική περίοδος, όμως το χάος της οικονομικής χρεοκοπίας που χάσκει μπρος μας αλλάζει πολλά. Και μάλιστα με ταχύτητα που αρχίζει και μας ζαλίζει. Το χειρότερο όμως είναι ότι τα επείγοντος χαρακτήρα μέτρα που παίρνονται, έχουν πάλι άμεσες επιπτώσεις σε χαμηλόμισθους και μη έχοντες. Μπορεί αργότερα τα μέτρα, αυτά ή άλλα, να λειτουργούν με μία διαφορετική αντίληψη και να υπάρξει αυτή η περίφημη αναδιανομή του πλούτου υπέρ των αδυνάτων, όμως μέχρι τότε ποιος ζει, ποιος πεθαίνει.
Για την ώρα αυτό που επωμιζόμαστε είναι τα τέλη κυκλοφορίας με… οικολογική συνείδηση. Οσοι δεν αντέχουν να πάρουν καινούργιο Ι.Χ. και επιμένουν να κρατάνε το σαραβαλάκι τους, πληρώνουν έως και διπλάσια τέλη. Ισως εκλαμβάνονται ως συλλέκτες ή αντικέρ.
Στα ποτά και στα τσιγάρα μπαίνουν ίσως και από αύριο νέοι φόροι. Να φταίει ότι πλήθυναν οι… καημοί που πρέπει να πνίξουμε ή να ξεχάσουμε;
Το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ, αν είμαστε τυχεροί, θα πέσει μόνο κατά 50%, αλλά έτσι κι αλλιώς πάμε ολοταχώς για μισθούς των 700 ευρώ, οπότε πού να βρεθούν και τα περισσότερα εισοδήματα;
Για να γλυτώσεις φόρο, θα πρέπει να έχει πολλές αποδείξεις αγορών. Όμως αν μπορεί να μαζέψεις πολλές αποδείξεις, σημαίνει ότι σου περισσεύουν για ψώνια, οπότε τι ανάγκη έχεις την έκπτωση φόρου;
Η ΔΕΗ άλλαξε διοίκηση αλλά όχι και φιλοσοφία. Και οι καινούργιοι επιμένουν στο «μοτο» των προηγούμενων ότι «ή θα αυξηθούν τα τέλη κατανάλωσης ρεύματος ή η ΔΕΗ θα φαλιρίσει» . Διότι στο πνεύμα της νέας λιτότητας και η νέα διοίκηση προγραμματίζει 2.300 προσλήψεις τεχνικού προσωπικού και άλλες 1.104 προσλήψεις εργατών για τα λιγνιτωρυχεία της.
Από την άλλη η περίφημη ρύθμιση των τραπεζικών χρεών για τους δανειολήπτες κολλάει ακόμη στις αντιρρήσεις των τραπεζών.
Εκ των πραγμάτων το βάρος των κυβερνητικών πρωτοβουλιών θα πέσει σε θέματα που δεν έχουν αναγκαστικά υψηλό οικονομικό κόστος. Όπως, για παράδειγμα, η διοικητική μεταρρύθμιση και η αλλαγή του εκλογικού νόμου. Σε κάποια από αυτά όμως υπάρχει πολιτικό κόστος και άλλου είδους «κόλλημα». Οπότε, «οψόμεθα ες Φιλίππους»…
Το βάρος θα πέσει σε κινήσεις χωρίς κόστος
