Συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί του, ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει να έχει πράγματι ένα όραμα. Και για τον τόπο και για το κόμμα του. Το θέμα είναι αν αυτό το κόμμα έχει το ίδιο όραμα με τον ηγέτη του. Και όταν λέω το «κόμμα», δεν αναφέρομαι μόνο στους υφιστάμενους μηχανισμούς. Αυτοί έδειξαν ήδη τις διαθέσεις τους, τρίζοντας τα δόντια τους κατά την εκλογή του νέου γραμματέα.
Το ερώτημα είναι αν η ευρύτερη βάση στην οποία στηρίζεται ο κ. Παπανδρέου έχει διαφορετική νοοτροπία από αυτούς που καταψήφισαν τον κ. Ξενίδη, επειδή είναι… «κάποιος άβγαλτος που μας τον κουβάλησε από τη Θράκη», όπως έλεγε την Κυριακή παλιός «πρασινοφρουρός» που τώρα, μετά από μια καλή μπάζα στο χρηματιστήριο, είναι «σύμβουλος επιχειρήσεων». Κάνει δηλαδή στην πράξη «άγριο καπιταλισμό», ενώ συνθηματολογεί για τον «ούλτρα σοσιαλισμό» όπως αυτοσαρκάζεται σε στιγμές χαλαρής συζήτησης με φίλους.
Κάτι τέτοιοι και κάπως έτσι έστειλαν σταύρωσαν «δαγκωτό» τον γνωστό, ως… εντοιχισμένο στα κομματικά γραφεία σύντροφο Παναγιωτακόπουλο, που ζει ακόμη στην εποχή του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Όχι βέβαια γιατί συμμερίζονται τις απόψεις του. Αλλά για να «τσιγκλήσουν» τον πρόεδρό τους και εκείνους που απεχθάνονται ως «κολλητούς» του, υπενθυμίζοντας τους ότι «το (άλλο) ΠΑΣΟΚ είναι εδώ».
Το χειρότερο που φοβάμαι είναι ότι, εκτός από τα κατεστημένα στελέχη, η ευρύτερη βάση του ΠΑΣΟΚ είναι «στην ίδια την συχνότητα». Δεν «τις πάει» τις μεγάλες ανατροπές, αν δεν είναι …ωφελιμιστικές.
Μπορεί να χειροκροτούσαν τις εξαγγελίες π.χ. για τα stage, αλλά δεν είχαν στο μυαλό τους δεν ήταν την πλήρη κατάργηση τους. Αλλά να φύγουν τα παιδιά των «γαλάζιων» για να «δικαιωθούν» τα παιδιά των «πράσινων».
Η μεγαλύτερη πρόκληση λοιπόν για τη νέα εξουσία είναι να καταφέρει, έστω και λίγο, να αλλάξει τη νοοτροπία που έχουμε αποκτήσει ως λαός.
Πρόκληση που ισχύει εξίσου και για την νέα ηγεσία που θα προκύψει στη Νέα Δημοκρατία. Όπου ελπίζω η βάση να αποδοκιμάσει τις παλαιοκομματικές συνθηματολογίες και αντιλήψεις.
Αν δεν παραδεχθούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε συνολικώς, το ένα «έλλειμμα» του δημοσίου βίου θα διαδέχεται το άλλο.
Ελλειμμα οράματος, συντήρηση κακομοιριάς
