Από επιχειρήσεις που εντάχθηκαν στο άρθρο 99 και… έχουν χάσει τα δικαιώματά τους
Στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα οι επιχειρήσεις. Στον Καιάδα… οι εργαζόμενοι. Σε ομηρία το προσωπικό μεταλλικών κατασκευών στο Βόλο, βρίσκεται κυριολεκτικά με «δεμένα χέρια» καθώς η διαδικασία υπαγωγής στο άρθρο 99, προστατεύει με τη συνδιαλλαγή τις επιχειρήσεις, όμως αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους ως… πιστωτές!
Ρεπορτάζ: ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
Ενα μόνιμο Γολγοθά βιώνουν την τελευταία διετία εργάτες μεταλλικών κατασκευών, όπως η ΜΕΚ και η ΒΕΚ αλλά και η βιοτεχνία μετάλλου του πρώην Κανάκη. Βρίσκονται σε μία διαρκή ομηρία τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια, καθώς κυρίως στις δύο πρώτες επιχειρήσεις δεν θεωρούνται ούτε άνεργοι, ούτε εργαζόμενοι. Δεν μπορούν να ενταχθούν ούτε στο ταμείο ανεργίας και να επιδοτηθούν και ούτε φυσικά να διεκδικήσουν κάποιο επίδομα βοήθειας και τα δεδουλευμένα μηνών που τους οφείλονται.
Οι επιχειρήσεις που απασχολούνταν αντιμετωπίζοντας σοβαρά οικονομικά προβλήματα εντάχθηκαν στο άρθρο 99 και ειδικότερα σε ένα καθεστώς προστασίας από κατασχέσεις και προσωπικές διώξεις, έχοντας το δικαίωμα παράλληλα να έρθουν σε συμφωνία με τους πιστωτές τους στη βάσει ενός σχεδίου εκσυγχρονισμού της επιχείρησης, το οποίο μπορεί να κρατήσει έως δύο χρόνια.
Με το προηγούμενο νομικό καθεστώς που ίσχυε, όλες οι απαιτήσεις των εργαζομένων που είχαν δημιουργηθεί την τελευταία διετία πριν από την πτώχευση, καθώς και οι απαιτήσεις από αποζημιώσεις λόγω καταγγελίας σύμβασης, ανεξαρτήτως του χρόνου κατά τον οποίο προέκυψαν, ικανοποιούνταν κατά προτεραιότητα. Με το νέο νόμο που ισχύει μέχρι σήμερα οι «προνομιακές» απαιτήσεις των εργαζομένων περιορίζονται κατά ένα τέταρτο, δηλαδή μόνο σε ένα εξάμηνο πριν από την πτώχευση.
Παράλληλα αποκλείονται στην προνομιακή κατάταξη οι τόκοι αυτών των απαιτήσεων και τέλος, το ποσόν που μπορούν να απαιτήσουν οι εργαζόμενοι είναι το πολύ το μισό, ό,τι δηλαδή, μείνει από την περιουσία της επιχείρησης.
«Οι ρυθμίσεις αυτές ουσιαστικά εκμηδενίζουν -τόνισε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο πρόεδρος του ΕΚΒ Θανάσης Παπαδημόπουλος- κάθε προνόμιο εργατικών απαιτήσεων, εξαλείφοντας όμως έτσι μία ασπίδα νομοθετικής κατοχύρωσης της παροχής εργασίας μπροστά στις τόσες αντεργατικές ρυθμίσεις που έχουν ψηφιστεί και ισχύουν».
«Τροχοπέδη» το άρθρο 99
Η επιχείρηση που φθάνει στα πρόθυρα παύσης πληρωμών έχει πλέον τη δυνατότητα να ζητά την υπαγωγή της στις διατάξεις του άρθρου 99 του Πτωχευτικού Κώδικα. Αυτό γίνεται με την υποβολή αίτησης στο πρωτοδικείο της έδρας της επιχείρησης, όπου αναφέρεται αναλυτικά η οικονομική κατάστασή της και τα μέτρα που προτείνει για την έξοδό της από την κρίση. Βασικό κριτήριο για να ενταχθεί στο καθεστώς προστασίας του άρθρου 99 ο κοινωνικός της ρόλος, δηλαδή το σύνολο των εργαζομένων που απασχολεί. Το δικαστήριο ορίζει δικάσιμο, παρέχει ακόμη τη δυνατότητα προσωρινής διαταγής μέχρι την τακτική δικάσιμο και, όταν συζητηθεί η υπόθεση, ορίζεται ένας πραγματογνώμονας – μεσολαβητής, ο οποίος πρέπει να υποβάλλει ένα σχέδιο συνδιαλλαγής με τους πιστωτές, στο οποίο να συμφωνούν τουλάχιστον το 50% από αυτούς, με βάση τα ποσά που διεκδικούν. Αν αυτό γίνει αποδεκτό από το δικαστήριο, τότε η επιχείρηση μπαίνει σε ένα καθεστώς διετούς προστασίας από διώξεις. Οι εργαζόμενοι ωστόσο παραμένουν στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα περιμένοντας… πότε θα εξοφληθούν δεδουλευμένα που τους οφείλονται αλλά και τα όσα δικαιούνται από τη στιγμή που η επιχείρηση πλέον δεν λειτουργεί.
