ΣΤΙΒΟΣ

Eλένη Χουλιάρα: Δίνει «το φως της» και κατακτά μετάλλια

eλένη-χουλιάρα-δίνει-το-φως-της-και-κ-326958

Εξειδικευμένη επαγγελματίας στο χώρο της Ειδικής εκπαίδευσης, απόφοιτος του τμήματος Ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με μεταπτυχιακό τίτλο στο ίδιο αντικείμενο, με εμπειρία εργασίας ήδη πέντε χρόνων, η 29χρονη Βολιώτισσα Ελένη Χουλιάρα έχει συνδέσει τη ζωή της με τον αθλητισμό, συνδυάζοντας παράλληλα και τις γνώσεις της για να προσφέρει μαθήματα ζωής.

Συνέντευξη στη: ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ

Κόρη του διεθνή διαιτητή ποδοσφαίρου Παναγιώτη Χουλιάρα, όντας και η ίδια διαιτητής για 6 χρόνια, έφθασε άλλωστε να διευθύνει αγώνες Εθνικής κατηγορίας. Η Βολιώτισσα εκπαιδευτικός είχε την πρώτη της επαφή με τον αθλητισμό, σε ηλικία 3 ετών, συμμετέχοντας σε διοργανώσεις κλασσικής και συγχρονισμένης κολύμβησης, ενώ έχει ασχοληθεί και με την υδατοσφαίριση.

Η θέληση της να προσφέρει βοήθεια στους έχοντες ανάγκη έγινε πραγματικότητα, όταν στα 18 της, πέτυχε την είσοδό της στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής στον Βόλο, ολοκληρώνοντας μάλιστα και το μεταπτυχιακό της, στο ίδιο τμήμα.

Ο αθλητισμός, τον οποίο λατρεύει, έχοντας και εθελοντικές δραστηριότητες στο ενεργητικό της έχει ριζώσει στην ψυχή της, καταφέρνοντας φέτος να συνδυάσει την επαγγελματική εμπειρία της, με τις γνώσεις και την αξιέπαινη βοήθειά της στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ΑΜΕΑ, που πραγματοποιήθηκε στο ΟΑΚΑ, ως συνοδός αθλητών στην κατηγορία Κ11 (με ολική τύφλωση), κατακτώντας μάλιστα το χάλκινο μετάλλιο με τον Βολιώτη Γιώργο Ντότα, στα 400μ με εμπόδια και με την επίσης Βολιώτισσα, Στέλλα Μιχολίτση ασημένιο στο ακόντιο.

Η 29χρονη Ελένη Χουλιάρα βρέθηκε στα γραφεία του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ και μίλησε για ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή της, που έχει ξεκινήσει…

Αναφορικά με την ιδιότητά της, ως διαιτητής ποδοσφαίρου, για αρκετά συνεχόμενα χρόνια, έως τη στιγμή που την κέρδισε οριστικά ο χώρος της εκπαίδευσης ανέφερε: «Τη διαιτησία την ξεκίνησα από τα 17-18 χρόνων. Ο πατέρας μου ήταν διαιτητής Α’ Εθνικής, είχε παίξει και στο εξωτερικό, στα προκριματικά του ChampionsLeagueκαι του Κυπέλλου UEFA και έτσι κόλλησα και εγώ το «μικρόβιο». Στη διαιτησία έφθασα μέχρι και τη Δ’ Εθνική, για 6 συνεχόμενα χρόνια, αλλά έπρεπε να σταματήσω, καθώς άλλαξαν πολλά στο χώρο, αλλά και λόγω επαγγελματικών, που με ανάγκασαν να φύγω από το Βόλο».

Ενας προπονητής από τον Αθλητικό σύλλογο Τυφλών «Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ» της Θεσσαλονίκης την προσέγγισε σχετικά με τη συμμετοχή της ως συνοδού αθλητών στο φετινό Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ΑΜΕΑ, στο ΟΑΚΑ. Η ίδια είπε το «ναι», στην αρχή διστακτικά, με την εμπειρία να την δικαιώνει πανηγυρικά: «Οντας στο τμήμα της Ειδικής αγωγής είχα μία επαφή με τυφλούς μαθητές και με κοινωνικές ομάδες με ειδικές ικανότητες. Με προσέγγισε ένας καθηγητής φυσικής αγωγής από τη Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος Μαρκόπουλος, από τον ΗΦΑΙΣΤΟ και μου εξήγησε, ότι αν θέλω, μπορώ να γίνω συνοδός τυφλων δρομέων, στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ΑΜΕΑ», εξηγεί και συνεχίζει:

«Στην αρχή δέχθηκα με πολύ ενθουσιασμό, εν συνεχεία ωστόσο άρχισε να με καταβάλλει το άγχος. Σκεφτόμουν ότι εγώ θα αγωνιστώ, αλλά θα πρέπει να έχω στο μυαλό μου τον αθλητή που συνοδεύω, είναι διπλή η ευθύνη. Έτρεξα στην κατηγορία Κ11, με τη Στέλλα Μιχολίτση στο ακόντιο και τον Γιώργο Ντότα στα 400μ με εμπόδια, δύο παιδιά από τη Μαγνησία. Με τον Γιώργο πήραμε την τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο».

Μιλώντας για την ειδική διαδικασία και την προετοιμασία για τις συνθήκες που απαιτεί ένα Πανελλήνιο πρωτάθλημα ΑΜΕΑ, τονίζει: «Δεν είναι απλή διαδικασία, ως συνοδός βρισκόμουν πολύ κοντά με τους αθλητές. Ημασταν δεμένοι με ένα ειδικό κορδονάκι, πρέπει να έχουμε άμεση επαφή και το δύσκολο κομμάτι είναι ο συντονισμός, να βρίσκονται και οι δύο στον ίδιο ρυθμό. Πρέπει ο συνοδός να προσέχει να μη φύγει ο αθλητής από τις γραμμές, υπάρχει και λεκτική επικοινωνία. Οι αθλητές φοράνε αυτοκόλλητα στα μάτια και μάσκα, ώστε να επιβεβαιώνεται ότι δε βλέπει κανείς», ενώ όσον αφορά την προετοιμασία επισημαίνει:

«Η προετοιμασία μας με τους αθλητές κύλησε μόλις ένα μήνα περίπου, για να συντονιστούμε κυρίως. Βεβαίως, ο καθένας ξεχωριστά έκανε, προσωπικά προπονήθηκα για περίπου 2 μήνες. Χρειάζεται, φυσικά, σε περιπτώσεις που κυνηγά κανείς το μετάλλιο μεγάλη προσπάθεια και πολύμηνη προετοιμασία. Είναι τελείως διαφορετικά για τα άτομα με ειδικές ικανότητες, εμείς κάποια πράγματα τα θεωρούμε αυτονόητα.

Αναφερόμενη στη διοργάνωση και ιδιαίτερα συγκινημένη υπογραμμίζει: «Οργανωτικά κύλησε πολύ καλά, ως διοργάνωση. Ηταν πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα, δεν τον μετάνιωσα λεπτό. Αλλωστε, όταν χαίρεται ο συναθλητής σου, σαν άνθρωπος που τον βοηθάς παίρνεις διπλή χαρά. Ως συνοδοί, τους βοηθάμε άλλωστε σε όλο το φάσμα της συμμετοχής τους, από τη διαμονή μέχρι και την τελευταία στιγμή, οπότε ουσιαστικά δενόμαστε και συναισθηματικά».

Το παράπονό της ήταν η απουσία κόσμου από το ΟΑΚΑ, ενώ πρόταση της έμπειρης παιδαγωγού είναι να υπάρξουν δράσεις που θα φέρουν κυρίως παιδιά να γνωρίσουν την αθέατη πολλές φορές πλευρά του αθλητισμού: «Δεν υπήρχε πολύς κόσμος στο ΟΑΚΑ δυστυχώς. Επρεπε να υπάρχουν σχολεία, να γνωρίσουν τα παιδιά αυτά τα άτομα, καθώς υπήρχαν αθλητές με όλων των ειδών τις αναπηρίες. Γενικά, στο πρωτάθλημα υπάρχουν και άτομα που δεν κυνηγούν τον πρωταθλητισμό, άτομα μεγάλη ηλικίας, που θέλουν να κοινωνικοποιηθούν και να αθληθούν. Σε μια χώρα, που σε Παραολυμπιακούς αγώνες έχουμε πλήθος επιτυχιών και μετάλλια, θα έπρεπε τέτοιου είδους δράσεις να προωθούνται», για να καταλήξει: «Αν γινόταν πιο οργανωμένα το Πανελλήνιο πρωτάθλημα, αν υπήρχε άνοιγμα στα σχολεία, για να γνωρίσουν τα παιδιά την αναπηρία που ακόμη είναι ταμπού, θα βοηθούσε την ίδια την χώρα μας και ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης. Αλλωστε, με αυτό τον τρόπο παίρνουν θάρρος και άτομα με ειδικές ικανότητες που μένουν στο σπίτι. Πρέπει να γίνει ευρύτερα γνωστό ότι όλοι έχουμε το ίδιο δικαίωμα στη ζωή, αυτοί οι άνθρωποι δε πρέπει να παραμένουν κρυμμένοι. Οι ίδιοι οι αθλητές με τους οποίους συνεργάστηκα ενθουσιάζονταν κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης με κάθε επιτυχία, ακόμα και χιούμορ έκαναν με τις αναπηρίες τους, που αν το σκεφτεί κανείς είναι συγκλονιστικό. Προσφέρουν μια διαφορετική οπτική της ζωής, η οποία θα προσφέρει και άλλη ποιότητα και διδάσκει ότι η δύναμη της ψυχής μπορεί να νικήσει τις πιο δύσκολες καταστάσεις».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου