Εκανε ολόκληρη την Ελλάδα να παρακολουθεί υπερήφανη τον άθλο της η Εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης πόλο των Εφήβων, που διέψευσε τα προγνωστικά και στέφθηκε Παγκόσμια πρωταθλήτρια στη διοργάνωση που διεξήχθη στο Σομπαθέλι της Ουγγαρίας.
Συνέντευξη στη ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ
Με ατσάλινη θέληση, δύναμη και χαμηλούς τόνους, δουλεύοντας άλλωστε αρκετές φορές υπό δύσκολες συνθήκες, οι παίκτες των Δημήτρη Κραβαρίτη και Σάκη Πλατανίτη, έγραψαν ιστορία, πετυχαίνοντας ό,τι ακριβώς η ομάδα των Νέων Ανδρών, πριν από ένα χρόνο, τον παγκόσμιο τίτλο.
Μέλος της ομάδας που απέδειξε ότι η ελληνική υδατοσφαίριση, ανεξαρτήτως συνθηκών φέρνει πάντα μετάλλιο στην πολύπαθη χώρα μας, ο 18χρονος τερματοφύλακας Σταύρος Μανθογιάννης, εκπροσώπησε στη διοργάνωση… και τον Βόλο.
Εχοντας άλλωστε καταγωγή και περνώντας τα καλοκαίρια στη γενέτειρα του πατέρα του, ο διεθνής τερματοφύλακας είχε συμμετοχή ως εθελοντής και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Νέων γυναικών στον Βόλο, το 2015, μια εμπειρία, ανεξίτηλη για εκείνον και βοηθητική στην καριέρα του. Άλλωστε, όπως ομολογεί, αγαπά πολύ τον Βόλο αφού, «ο παππούς μου αγωνιζόταν και είναι παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Βόλου, το μικρόβιο του αθλητισμού υπήρχε πάντα μέσα μου και επιδίωξα να το καλλιεργήσω».
Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Θεσσαλονίκη, ο ταλαντούχος και διεθνής ήδη από τα 15 του υδατοσφαιριστής, που φέτος θα ανοίξει τα φτερά του… για τη φοιτητική ζωή, ξεκίνησε την καριέρα του στον Άρη, μεταπήδησε αρχικά στον Άθω και έπειτα στον ΠΑΟΚ, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια.
Δουλεύοντας σκληρά, αγωνιζόμενος στο σωματείο της Θεσσαλονίκης ήρθαν και οι πρώτες κλήσεις σε καμπ με την Εθνική, με σημαντικότερη διάκριση τη 2η θέση στο Βαλκανικό πρωτάθλημα Παίδων, στο Βελιγράδι. Σημαντικός σταθμός για τον 16χρονο, τότε πολίστα ήταν η πρόταση -προ δύο ετών- από την Αθήνα και τον Ολυμπιακό Πειραιώς, όπου ενσωματώθηκε στην ακαδημία της ομάδας, μετακομίζοντας… μόνος του από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Έπειτα, την περσινή αγωνιστική σεζόν βρέθηκε στην πρώτη ομάδα του Εθνικού Πειραιώς, παίρνοντας σημαντικές παραστάσεις από την Α1 Εθνική κατηγορία.
«Απερίγραπτα συναισθήματα»
Με χαραγμένη ακόμη στη μνήμη του, τη διοργάνωση που έδωσε στην ελληνική ομάδα τον τίτλο του Παγκόσμιου πρωταθλητή, ο 18χρονος πολίστας βρέθηκε στα γραφεία του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ όπου μίλησε για τον τίτλο που κατέκτησε η Εθνική μας, την προσωπική του διαδρομή και πορεία ως την Εθνική μας ομάδα και τις φιλοδοξίες του τα χρόνια που έρχονται.
«Ήταν μια απίστευτη εμπειρία. Ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι έχουμε κάνει, ποιο είναι το βάρος και τη σημασία που είχε αυτό το Παγκόσμιο για εμάς. Τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα. Είχαμε από την αρχή του τουρνουά σκοπό και δίψα για διάκριση, για μετάλλιο. Με γνώμονα την ομαδικότητα και το πνεύμα συνεργασίας που είχαμε, αλλά και τις εντολές των προπονητών μας πετύχαμε το στόχο μας, να κατακτήσουμε την 1η πρώτη θέση», τονίζει ο Σταύρος Μανθογιάννης και συνεχίζει: «Αυτό που έκανε τη διαφορά φέτος ήταν η χημεία που είχαμε ως παίκτες, η ομοιογένεια μας και η ψυχολογία του νικητή, που αποκτούσαμε έπειτα από κάθε παιχνίδι. Άρχισε να καλλιεργείται από τις πρώτες νίκες, αλλά φυσικά κοιτούσαμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά», σημειώνει.
Η πορεία προς την κορυφή
Αναφερόμενος στην πορεία που έστεψε την Ελλάδα παγκόσμια πρωταθλήτρια τονίζει:
«Ξεκινήσαμε από το πρώτο παιχνίδι με την Ουγγαρία που μας έδωσε μεγάλη ώθηση για τη συνέχεια, ενώ σε επίπεδο ομίλου ακολούθησε μια άλλη μεγάλη νίκη με αντίπαλο τη Ρωσία. Κάπου εκεί συνειδητοποιήσαμε ότι οι αγώνες που έρχονται είναι πολύ κρίσιμοι. Ακολούθησε ο προημιτελικός με την Αυστραλία, στον οποίο παρά το γεγονός ότι δεν πιάσαμε το μέγιστο της απόδοσής μας, καταφέραμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να προκριθούμε, ενώ είδαμε τα λάθη μας και προσπαθήσαμε να τα διορθώσουμε. Από κει και πέρα, από τον προημιτελικό ακόμα όλα τα παιχνίδια είναι ειδικών συνθηκών, είναι παιχνίδια που μπορούν να σε φέρουν είστε στα χαμηλά, όπως είχε γίνει πέρυσι στο Ευρωπαϊκό της Μάλτας, είτε στα ψηλά. Με την ποιότητα που είχαμε ως ομάδα, καταφέραμε να κερδίσουμε και τη Σερβία στον ημιτελικό, παρά την πίεση και το άγχος. Στο παιχνίδι με τη Σερβία ξεδιπλώσαμε το ταλέντο μας πιστεύω, ήμασταν έτοιμοι σωματικά και ψυχικά και δείξαμε πρόσωπο, χαρακτήρα και ότι σε αυτή την Εθνική αξίζει μια θέση στο βάθρο».
«Στον τελικό με την Ισπανία δεν είχαμε παρά δημιουργικό άγχος», καταλήγει ο ταλαντούχος πορτιέρε: «Μπήκαμε κοιτώντας μόνο τον τίτλο. Θέλαμε να γράψουμε ιστορία, να μπούμε στο πάνθεον του αθλητισμού των υποδομών. Το παιχνίδι αυτό έχει χαραχτεί στη μνήμη μου. Στα τελευταία δευτερόλεπτα κρατούσαμε τη μπάλα, προσπαθώντας να διαχειριστούμε το χρόνο. Εξάλλου, ποτέ δεν βρεθήκαμε να κυνηγάμε το σκορ, δεχόμασταν μειώσεις σκορ, χωρίς να χάσουμε το προβάδισμα. Με το που ακούστηκε η κόρνα, οι στιγμές που ζήσαμε θα μείνουν για πάντα, όλοι μαζί αγκαλιασμένοι να πανηγυρίζουμε έναν παγκόσμιο τίτλο».
«Να χτιστεί κάτι μεγαλύτερο»
Ωστόσο, στην υδατοσφαίριση, οι παγκόσμιοι τίτλοι και οι διεθνείς διακρίσεις… είναι συχνό φαινόμενο, αν και η προβολή δεν είναι η ανάλογη, με τον Σταύρο Μανθογιάννη να υπογραμμίζει: «Το πόλο είναι άθλημα που δεν προβάλλεται ανάλογα τις επιτυχίες του και είναι μειονέκτημα, σε σχέση με το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Είναι ένα άθλημα, που ανεξαρτήτως κατάστασης, θα φέρει μια διάκριση στη χώρα μας, με έναν απίστευτο τρόπο, παρόλο που κάθε χρόνο θεωρούμαστε αουτσάιντερ. Φέτος, ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, οι εθνικές μας βρίσκονται σταθερά στα μετάλλια στις διακρίσεις, σε άντρες και γυναίκες. Εμείς, ως αθλητές θα θέλαμε να έχουμε καλύτερες εγκαταστάσεις. Ελπίζω πώς η προβολή που γνωρίζουμε τώρα, ως Παγκόσμιοι πρωταθλητές θα είναι το λιθαράκι, ώστε να χτιστεί κάτι μεγαλύτερο, κάτι καλύτερο, να υπάρχουν περισσότερες παροχές στα σωματεία, να βοηθηθούν από τις υποδομές μέχρι εθνικές», με τον ίδιο να προσθέτει: «Το άθλημά μας θέλει ειδικό εξοπλισμό, θέλει κολυμβητήρια, πισίνες, δε μπορείς να πας να παίξεις οποιαδήποτε ώρα. Η ΚΟΕ προσπαθεί από την πλευρά της σκληρά να βοηθήσει και να προβάλλει ένα άθλημα, που μας κάνει υπερήφανους κάθε χρονιά».
Από… Θεσσαλονίκη, Αθήνα
Η ιστορία και η εξέλιξη του 18χρονου παίκτη είναι εντυπωσιακή και ανάλογη της πορείας που διένυσε φέτος το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα: «Ξεκίνησα από τη Θεσσαλονίκη και όταν μου έγινε η πρόταση να κατέβω Αθήνα για τον Ολυμπιακό Πειραιώς ήταν ένα μεγάλο βήμα για εμένα. Έπρεπε να εγκλιματιστώ σε νέα περιβάλλοντα, να αντιμετωπίσω καινούριους στόχους και προκλήσεις. Έπρεπε να αφήσω τη Θεσσαλονίκη και να έρθω στην Αθήνα, να μετακομίσω μόνιμα, μόνος μου» διηγείται ο Σταύρος Μανθογιάννης, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Ο πατέρας μου πηγαινοερχόταν Αθήνα – Θεσσαλονίκη, με τη μητέρα μου και τον αδερφό μου δε μένουμε στο ίδιο σπίτι εδώ και δύο χρόνια. Γενικά πάντως, η Αθήνα είναι η πρωτεύουσα του πόλο, είναι οι περισσότερες ομάδες, μεγάλοι παίκτες, προπονητές. Είναι μονόδρομος για κάποιον που θέλει να εξελιχθεί».
«Πρότυπό μου ο Πάβιτς»
Μιλώντας για την ιδιαίτερη θέση του τερματοφύλακα, με την οποία διακρίνεται και αποκαλύπτοντας τα πρότυπά του, ο 18χρονος παίκτης σημειώνει: «Η θέση του τερματοφύλακα δεν ήταν αυτοσκοπός προέκυψε, γιατί οι προπονητές μου έκριναν ότι έχω τα κατάλληλα προσόντα. Γενικά, με το άθλημα της υδατοσφαίρισης είδα ότι οι προσπάθειές μου είχαν αποτέλεσμα και παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα έβλεπα ότι μπορούσα να διακριθώ. Σαν πρότυπα μου, έχω από το εξωτερικό τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού Γιόσιπ Πάβιτς, που είναι απίστευτης κλάσης παίκτης, ενώ θαύμαζα πολύ και τον Νικόλα Δεληγιάννη, από τους καλύτερους Έλληνες πολίστες, στην ιστορία του αθλήματος».
Οσο για τις προσωπικές του φιλοδοξίες, προσγειωμένος, ο 18χρονος Σταύρος σημειώνει: «Για μένα δεν υπάρχει ταβάνι. Θέλω να εξελίσσομαι σαν παίκτης χρόνο με το χρόνο. Στόχος μου είναι να στελεχώσω τα επόμενα χρόνια την Εθνική ομάδα ανδρών, είναι η υπέρτατη τιμή να φοράς το σκουφάκι με το εθνόσημο, που το ένιωθα και σε όσα παιχνίδια έχω αγωνιστεί με τις Εθνικές των υποδομών. Γενικά, η θέση μου, ως τερματοφύλακας διαφέρει από τις υπόλοιπες. Θέλει χρόνο, ωριμότητα, σοβαρότητα, φθάνουμε στο πικ μας, μεταγενέστερα από τους υπόλοιπους. Από την πλευρά μου, θέλω να παίρνω όλες τις ευκαιρίες που μου παρουσιάζονται και πιστεύω ότι έχω αρκετά χρόνια να βελτιωθώ και να μετρήσω βήματα παραπάνω στην πορεία μου».
Από την πισίνα, στην οδοντιατρική
Από φέτος πρωτοετής φοιτητής… με προορισμό τις Οδοντιατρικές σχολές, ο Μανθογιάννης περιμένει τα ακαδημαϊκά αποτελέσματα και τον τρόπο που θα επηρεάσουν και την πορεία του ως πολίστας: «Επιδίωξή μου είναι να αγωνίζομαι και φέτος στην Α1, ωστόσο αυτό θα συναρτηθεί και από τη σχολή στην οποία θα βρίσκομαι και θα γνωρίζω σε λίγες μέρες Θέλω ωστόσο να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου που με βοήθησε ώστε να πάρω απόφαση να κατέβω στην Αθήνα και να κυνηγήσω τ’ όνειρο μου για το οποίο θυσίασα πολλά πράγματα και σε όλους τους ανθρώπους που με στήριξαν και με πίστεψαν. Αφιερώνω το μετάλλιο στους κ.κ. Κραβαρίτη και Πλατανίτη, με την καθοριστική βοήθεια των οποίων πήραμε αυτή τη διάκριση, στους συμπαίκτες και στους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου και σε όλους τους προπονητές μου από τον Άρη ως τον Εθνικό». Επιπλέον, ο Μανθογιάννης συμπληρώσει: «Ως Εθνική ομάδα, είχαμε στο μυαλό μας να δώσουμε λίγη χαρά στους Έλληνες, στις δύσκολες στιγμές που πέρασαν και περνούν αυτό το καλοκαίρι. Ο προπονητής μας αφιέρωσε αυτό το μετάλλιο στους πυροσβέστες και στα θύματα στο Μάτι και νομίζω είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτούς».
Ο 18χρονος αθλητής, κλείνοντας προτρέπει τα νέα παιδιά: «Ταβάνι είναι μόνο αυτό που βάζουμε εμείς για τον εαυτό μας. Προσωπικά, έπαιρνα δύναμη από τους δικούς μου και τα όνειρά μου και πίστευα ότι θα τα καταφέρω. Θέλω να πω σε όλα τα νέα παιδιά να παλέψουν τα όνειρά τους και να μη φοβούνται να παίρνουν ρίσκα με τις αποφάσεις τους».
