Η γνωστή συγγραφέας μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για το καινούργιο της βιβλίο
Το νέο βιβλίο της εκπαιδευτικού και συγγραφέως Πηγής Γρύλλη κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Σαΐτη» με τίτλο «Πάντα θα σ’ αγαπώ, παππού!». Η υπέροχη εικονογράφηση του βιβλίου οφείλεται στη Μάρω Αλεξάνδρου. Πρόκειται για μία πολύ τρυφερή ιστορία, πλημμυρισμένη από αγάπη. Η συγγραφέας μέσα από τη μυθοπλασία θίγει το πρόβλημα της άνοιας, που ταλαιπωρεί χιλιάδες ανθρώπους της τρίτης ηλικίας και έμμεσα τις οικογένειές τους. Δύσκολο να εξηγήσεις σε ένα μικρό παιδί τι είναι η άνοια. Η συγγραφέας το κάνει όμως με έναν τρόπο τρυφερό και καθησυχαστικό. Είναι διάχυτη στο κείμενο η αγάπη. Η αγάπη του εγγονού για τον παππού του. Του προσφέρει απλόχερα αυτό που νιώθει μέσα στην ψυχή του. Αγάπη. Αγνή, άδολη αγάπη, όπως μόνο τα παιδιά ξέρουν να προσφέρουν. Ενα υπέροχο βιβλίο, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο από τους γονείς για να εξηγήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στα παιδιά τους τι συμβαίνει στους ανθρώπους που υποφέρουν από άνοια. Είναι όμως και ένα βιβλίο ύμνος για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, που εστιάζει στα προβλήματά τους και μαθαίνει σε όλους μας ότι η αγάπη κάνει θαύματα.
Συνέντευξη στην ΕΛΕΝΑ ΝΤΑΒΛΑΜΑΝΟΥ, εκπαιδευτικό – συγγραφέα
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο με τον τίτλο «Πάντα θα σ’ αγαπώ, παππού!» από τις εκδόσεις «Σαΐτης». Πείτε μας λίγα λόγια για την ιστορία. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης;
Πηγή έμπνευσης γι’ αυτό το βιβλίο ήταν η έντονη αίσθηση που είχα, ότι ένα πολύ δικό μου άτομο είχε αρχίσει να ξεχνά πρόσφατα γεγονότα, που είναι και ενδεικτικό της επερχόμενης νόσου. Αυτό με προβλημάτισε ιδιαίτερα. Σκέφτηκα πόσο δύσκολο και τραυματικό μπορεί να είναι για ένα μικρό παιδί που είναι δεμένο με τον παππού ή τη γιαγιά του να διαπιστώσει κάποια στιγμή ότι μπορεί ακόμη να ξεχάσει και τ’ όνομά του. Ετσι λοιπόν, σκέφτηκα να γράψω ένα βιβλίο που θα βοηθά τα παιδιά να καταλάβουν το θέμα της άνοιας στην τρίτη ηλικία.
Το βιβλίο σας πραγματεύεται με έναν ιδιαίτερα τρυφερό τρόπο το θέμα της άνοιας στην τρίτη ηλικία, όπως επίσης στο βιβλίο σας με τον τίτλο «Ενα αλλιώτικο καβουράκι» αναφέρεστε στο θέμα του παιδικού καρκίνου. Στα παιδιά πρέπει να λέμε αλήθειες;
Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πάντα, ακόμη και όταν δεν εκφράζονται. «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά» λοιπόν; Η ειλικρίνεια και τα καθαρά λόγια είναι σωσίβιο για τις ανασφάλειες και τα ερωτηματικά τους. Οποιοδήποτε θέμα μπορούμε να το συζητήσουμε μαζί τους με αγάπη και λεπτότητα κι εκείνα θα καταλάβουν.
Πόσο αναγκαίο πιστεύετε πως είναι να μιλάμε για τόσο ευαίσθητα θέματα στα παιδιά με τη βοήθεια της λογοτεχνίας; Πόσο σημαντική είναι η αρωγή της;
Η συμβολή της λογοτεχνίας στην προσέγγιση και διαχείριση δύσκολων θεμάτων είναι ιδιαιτέρως σημαντική.
Ενα βιβλίο μπορεί ν’ αποτελέσει αφορμή για συζήτηση θεμάτων, που χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή στον χειρισμό τους. Με τις περιπέτειες των ηρώων του κάθε βιβλίου τα παιδιά υιοθετούν υγιείς στάσεις ζωής και ευαισθητοποιούνται σε θέματα που είναι δύσκολο να τα προσεγγίσουν διαφορετικά. Η λογοτεχνία ανοίγει παράθυρα και τα καλεί να δουν, να προβληματιστούν, ν’ αναλύσουν και…να λύσουν.
Πόσο σημαντικό ρόλο θεωρείτε πως παίζουν στην ανατροφή των παιδιών στις μέρες μας ο παππούς και η γιαγιά;
Η παρουσία του παππού και της γιαγιάς και σήμερα και πάντοτε υπήρξε ευλογία και χαρά για την οικογένεια. Η παροιμία «Του παιδιού μου το παιδί, δυο φορές είναι παιδί μου» ειπώθηκε καθόλου τυχαία. Παρέχουν στα παιδιά την αίσθηση της ασφάλειας, της προστασίας και της αγάπης. Διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους και τα πλουτίζουν με αξίες και υγιείς στάσεις ζωής. Η σχέση του παιδιού με τους παππούδες και τις γιαγιάδες, είναι σχέση ζωής. Είναι ακριβό φυλαχτό, που ακόμη και όταν σταματήσουν να υπάρχουν, παραμένουν ζωντανοί, κλειδώνονται για πάντα στην καρδιά και αποτελούν την πιο γλυκιά και αγαπητική ανάμνηση.
Ποιες είναι οι μνήμες σας από τους δικούς σας παππούδες;
Ευτύχησα να έχω πολύ γλυκούς παππούδες και γιαγιάδες. Το δέσιμο με τον παππού μου, τον πατέρα της μητέρας μου, ήταν μοναδικό. Τον θυμάμαι ακόμη να μου στέλνει εκείνη τη σοκολάτα με το αμύγδαλο, το πρωί στο σχολείο, με όποιο συμμαθητή μου συναντούσε.
Θυμάμαι εκείνα τα πράσινα μάτια, που με κοιτούσαν μέσα απ’ τα γυαλιά και μου τραγουδούσαν να χορεύω. Αυτά τα μάτια που εντελώς τυχαία πέρασαν στο μυαλό της εικονογράφου και αποτυπώθηκαν στο βιβλίο μου. Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο γι’ αυτή την αγάπη, που μου δόθηκε πηγαία στα πρώτα βήματα της ζωής μου και μ’ έκανε να λατρεύω τους παππούδες και τις γιαγιάδες.
Με ποιους τρόπους μπορούμε ως γονείς ή ως εκπαιδευτικοί να εμφυσήσουμε στα παιδιά την τρυφερότητα και την αγάπη προς όλους τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας;
Πιστεύω πως δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε πολύ, ως γονείς, για να εμφυσήσουμε την αγάπη στη γιαγιά και τον παππού. Μόλις σε κρατήσουν στην αγκαλιά τους είναι τόσο μεγάλη η αγάπη και η ζεστασιά που εισπράττεις που γεμίζει το είναι σου διά βίου. Θυμάμαι να γίνονται αγώνες με τα αδέλφια μου, όταν ερχόταν η γιαγιά στο σπίτι, για το ποιος θα μονοπωλήσει την αγκαλιά της και θα κοιμηθεί μαζί της το βράδυ. Κι ήταν εκείνη η αγκαλιά μοσχομυριστή με το άρωμα του γιασεμιού και των λεμονανθών της αυλής της.
Στην εποχή μας βέβαια και μάλιστα στις μεγάλες πόλεις πολλές φορές τα παιδιά στερούνται τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους, όταν εκείνοι επιλέγουν να μένουν στο χωριό τους. Τότε είναι απαραίτητο οι επισκέψεις στο χωριό να γίνονται τακτικά. Να υπάρχει συχνή τηλεφωνική επαφή με τα εγγόνια τους και τα παιδιά να εισπράττουν την έγνοια των γονέων τους γι’ αυτούς.
Η παραμονή των παιδιών το καλοκαίρι μαζί τους, η παρουσία τους στις οικογενειακές γιορτές είναι ο αρραβώνας μιας σταθερής σχέσης ζωής.
Η γιαγιά μου μ’ έμαθε να πλέκω, να κεντώ, να ράβω. Μου έδωσε εφόδια που μέχρι τώρα μ’ ακολουθούν και με πλουτίζουν.
Οσον αφορά τους εκπαιδευτικούς, θεωρώ ότι με τα κατάλληλα αναγνώσματα, προγράμματα και εκδηλώσεις μπορούν να εμφυσήσουν την αγάπη και τον σεβασμό στην τρίτη ηλικία. Τιμώντας την ημέρα των ηλικιωμένων, καλώντας τους να τους μιλήσουν στην τάξη για τις εμπειρίες της ζωής τους, συμμετέχοντας σε σχολικές δραστηριότητες σ’ ένα σχολείο ανοικτό στην κοινωνία.
Πόσο σημαντικά είναι τα παραμύθια για την εξέλιξη τους παιδιού;
Τα παραμύθια βάζουν θεμέλια στη γνώση, τη φαντασία και την ενσυναίσθηση των παιδιών. Τα βοηθούν να γίνουν σκεπτόμενοι άνθρωποι ν΄ αγαπήσουν το βιβλίο και να εξελιχθούν σε ανθρώπους με μεγάλη αναγνωστική εμπειρία. Δεν μπορώ να φανταστώ παιδική ηλικία που να μην την έχει τυλίξει με το μαγικό υφάδι του το παραμύθι.
Η παιδική λογοτεχνία οφείλει να τέρπει ή να διδάσκει;
Οφείλει να κάνει και τα δύο. Να διδάσκει έμμεσα χωρίς διδακτισμούς, να διαχειρίζεται τα θέματα που θέλει να θίξει με σεβασμό, διακριτικότητα και αξιοπρέπεια. Η παιδική λογοτεχνία δεν κουνά το δάκτυλο. Αγκαλιάζει μητρικά τα παιδιά, τα προστατεύει αθόρυβα, τα γοητεύει και τα ψυχαγωγεί.
Ποια είναι τα προσεχή συγγραφικά σας σχέδια;
Βρίσκονται ήδη στον δρόμο της έκδοσης δύο ακόμη ιστορίες μου. Τον τελευταίο καιρό γράφω μικροδιηγήματα. Το είδος αυτό με ξεκουράζει, μου δίνει χαρά και μου αρέσει που μπορώ ν’ απευθυνθώ και σε ενήλικες.
Μια ευχή για τους μικρούς αναγνώστες.
Να ονειρεύονται, ν’ αγαπούν και να διαβάζουν!
Σας ευχαριστώ θερμά και εύχομαι πάντα επιτυχίες!
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή.
