ΠΟΛΙΤΕΣ – ΣΤΟΧΟΣ ΔΙΚΟΜΑΝΩΝ ΒΑΣΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΠΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
«Δεν αντέχουμε άλλο, έχουμε αρρωστήσει… Έχουμε εξαντληθεί οικονομικά, μα κυρίως ψυχικά». Η φωνή απόγνωσης προέρχεται από Βολιώτες πολίτες, οι οποίοι βρέθηκαν να σέρνονται στα δικαστήρια επί δέκα και πλέον χρόνια, παρά το γεγονός ότι οι υποθέσεις τους έχουν τελεσιδικήσει και έχουν αθωωθεί!
Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται ο «κυνηγός» του …δικαίου, ένας από τους πλέον γνώριμους στους διαδρόμους και τις αίθουσες των Δικαστηρίων Βόλου, ο οποίος φαίνεται ότι έχει μετατρέψει τον νόμο περί πενίας -από την πολυχρησία- σε ξεσκονόπανο…
Η χρήση του νόμου 3226, του γνωστού ευεργετήματος της πενίας, που τέθηκε σε ισχύ το 2004 με σκοπό να δώσει τη δυνατότητα στον άπορο πολίτη να διεκδικήσει στο έσχατο καταφύγιο, δηλαδή τα δικαστήρια, το δίκιο του, αποτελεί τελικά καταστροφή όταν χρησιμοποιείται καταχρηστικά από γνώριμους των δικαστηρίων.
Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι γνωστός των δικαστηρίων του Βόλου για τις κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια μηνύσεις και αγωγές, έχει ζητήσει τον διορισμό από το ελληνικό κράτος δικηγόρου τουλάχιστον 20 φορές, σύμφωνα με πληροφορίες, και συνεχίζει και το 2017 ακάθεκτος; Υπάρχει άραγε κάποιο κριτήριο, πέρα από το οικονομικό που θέτει ο νόμος, για τον τρόπο χρήσης του σωτήριου κατά τα άλλα (για άλλες όμως υποθέσεις) αυτού νόμου; Είναι δίκαιο και σωστό άνθρωποι που έχουν δικαιωθεί να υποβάλλονται σε αφόρητο οικονομικό και ψυχικό κόστος;
Θα ανέμενε κανείς ότι ο συγκεκριμένος νόμος αποτελεί το «σωσίβιο» ενός άπορου πολίτη για να βρει το δίκιο του, όταν θίγεται ή κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ορθά ο νομοθέτης δίνει τη δυνατότητα σε έναν μη έχοντα πόρους να εξασφαλίσει νομική συνδρομή. Όταν, όμως, ο νόμος της πενίας γίνεται «όπλο» στα χέρια πολίτη που αγγίζει ή ξεπερνά τα όρια της δικομανίας, τότε ο νομοθέτης τι προβλέπει;
Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους καταλήγει να πληρώνει τη νομική συνδρομή και τα γενικά τα δικαστικά έξοδα για ανθρώπους που αναμοχλεύουν υποθέσεις του παρελθόντος, καταθέτουν πολλές μηνύσεις και αγωγές, ζητούν στη συνέχεια αναβολές και επανέρχονται όταν οι υποθέσεις τους «απειλούνται» με παραγραφή, κάνοντας νέες προσφυγές… Τελικά, καταβάλει και τις αποζημιώσεις για τα έξοδα των διαδίκων τους… Ποινικά και πολιτικά δικαστήρια αφιερώνουν χρόνο που δεν περισσεύει από τις συνεδριάσεις τους, όταν η δικαιοσύνη προσπαθεί να ανταπεξέλθει με λιγοστό πια προσωπικό στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, στις δύσκολες απαιτήσεις της εποχής.
Εκδηλώνουν ακραίες συμπεριφορές
Δικαστικοί υπάλληλοι, δικαστικοί λειτουργοί, πολιτικά και ποινικά δικαστήρια, εξαντλούν κάθε περιθώριο ανοχής για γραφικούς του χώρου που αποδεδειγμένα, όπως προκύπτει από τη στάση και συμπεριφορά τους, δεν πιστεύουν καν στη λειτουργία της ίδιας της δικαιοσύνης, «απειλούν» θεούς και δαίμονες και στις συνεδριάσεις των δικαστηρίων εκδηλώνουν ακραίες συμπεριφορές, διαταράσσοντας την ομαλή λειτουργία. Άραγε, στη δικαιοσύνη δεν υπάρχει εικόνα για τη στάση και τη συμπεριφορά των πολιτών που καταφεύγουν συχνά σε αυτή και την απασχολούν επί χρόνια;
Ο εν λόγω γνώριμος των δικαστηρίων του Βόλου, πριν από μερικούς μήνες καταδικάστηκε για διατάραξη συνεδρίασης δικαστηρίου. Συνελήφθη σε ώρα ποινικής δίκης, επειδή η αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου για τον διάδικό του δεν τον ικανοποίησε και άρχισε να φωνάζει: «Συλλάβετέ τον θα του κάνω νέα… μήνυση». Στο Αυτόφωρο που έγινε μετά από μερικές μέρες καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών χρόνων και έξι μηνών. Συνεχίζει, όμως, να επισκέπτεται τακτικά τα δικαστήρια και να ζητάει ακροάσεις….
«Θίγονται» εύκολα και προσφεύγουν στη δικαιοσύνη
Οι υποθέσεις που σέρνονται στα δικαστήρια επί χρόνια συνήθως αφορούν σε συκοφαντικές δυσφημίσεις και αγωγές για αποζημιώσεις. Αυτό τουλάχιστον συμβαίνει στην προκείμενη περίπτωση. Με το πρόσχημα της προσβολής της τιμής και της υπόληψης, η κατάθεση αγωγών και μηνύσεων δεν έχει τέλος.
Σ’ αυτές τις δίκες, ντοσιέ δικογραφιών ξεδιπλώνονται από το τραπέζι μπροστά από το εδώλιο του κατηγορούμενου, όταν τελικά οι εν λόγω μηνυτές βρίσκονται σε αυτή τη θέση. Ο «θιγόμενος» πολίτης-μηνυτής, κατά τη διεξαγωγή της δίκης αναλαμβάνει ρόλο δικηγόρου. Ακροατήρια ολόκληρα είναι «υποχρεωμένα» να περιμένουν υπομονετικά στη σειρά τους και να παρακολουθούν δίκες, όπου τα περιστατικά και οι πράξεις που περιγράφονται αφήνουν αναπάντητα ερωτήματα.
Αναγκαία η έκδοση νομοθετικής ρύθμισης
Σύμφωνα με πληροφορίες από δικηγορικούς κύκλους, έχει παρατηρηθεί ότι το ευεργέτημα της πενίας χρησιμοποιείται καταχρηστικά από κάποιους πολίτες, προκειμένου να ασκήσουν μηνύσεις και αγωγές ακόμη και στα όρια της παραγραφής. Θα πρέπει να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση, αναφέρθηκε χαρακτηριστικά, έτσι ώστε το δικαίωμα αυτό να ασκείται για συγκεκριμένο αριθμό παραστάσεων. Το σκεπτικό της ισχύος του νόμου ήταν να βοηθήσει την πρόσβαση στη δικαιοσύνη πολιτών με χαμηλό εισόδημα, οι οποίοι αδυνατούν να καταβάλλουν την αμοιβή του δικηγόρου.
Το ευεργέτημα
Δυστυχώς, τα κριτήρια για τη χρήση του επίμαχου νόμου είναι μόνο οικονομικά. Συγκεκριμένα, δικαιούχοι νομικής βοήθειας είναι οι χαμηλού εισοδήματος πολίτες κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δικαιούχοι είναι επίσης οι χαμηλού εισοδήματος πολίτες τρίτου κράτους και οι ανιθαγενείς, εφόσον έχουν νομίμως κατοικία ή συνήθη διαμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ακόμη, πολίτες χαμηλού εισοδήματος, συγκεκριμένα δικαιούχοι νομικής βοήθειας, είναι εκείνοι των οποίων το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα δεν υπερβαίνει τα δύο τρίτα των κατώτατων ετήσιων ατομικών αποδοχών που προβλέπει η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Σε περίπτωση, ενδοοικογενειακής διαφοράς ή διένεξης, δεν λαμβάνεται υπόψη το εισόδημα εκείνου με τον οποίο υπάρχει η διαφορά ή η διένεξη.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
