ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Κυριακή μετά την Υψωσιν

κυριακή-μετά-την-υψωσιν-751245

Του Πρωτοπρεσβύτερου Απόστολου Θάνου,

Εφημέριου Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου

Το γεγονός με τον Απ. Πέτρο, ο οποίος θέλησε να μεταπείσει το Χριστό από την απόφασή του να πάθει, να σταυρωθεί και ο οποίος δέχθηκε αυστηρή επίπληξη από το Διδάσκαλό του ακούγοντας τα σκληρά εκείνα λόγια: «ύπαγε οπίσω μου σατανά· ότι ου φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων» αποτελεί ένα από τα πιο βαθυστόχαστα λόγια του Κυρίου μας.

Μετά το περιστατικό εκείνο και την αυστηρή παρατήρηση του Πέτρου, κάλεσε κοντά του ο Κύριος τον όχλο και τους μαθητές και τους απεύθυνε αυτά τα λόγια: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν». Σαν να τους έλεγε: Αυτά που είπα στον Πέτρο ισχύουν για όλους σας. Όποιος θέλει να με ακολουθεί σαν μαθητής μου δεν πρέπει να σκέπτεται τον εαυτό του, φοβούμενος μη πάθει τίποτε προκειμένου για την πίστη και την αρετή. Θα πρέπει, όπως εγώ που σε λίγες μέρες οδηγούμαι για τη σωτηρία του κόσμου στο Πάθος και το Σταυρό, να απαρνηθεί τον εαυτό του και να με ακολουθεί.

Και όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Κύριος δεν έμεινε μόνο στα λόγια, στην υψηλή ηθική διδασκαλία ή στην επίπληξη του Πέτρου. Ύστερα από λίγο καιρό επάνω στο σταυρό πιστοποιούσε και υπέγραφε με το πανάχραντο αίμα του την διακήρυξη αυτή προς τους οπαδούς του. Είχε απαρνηθεί, είχε θυσιάσει τον Εαυτό του για την αγάπη των ανθρώπων.

Ακριβώς αυτό το πνεύμα της αυτοθυσίας θέλει να μας ξαναθυμίσει, αγαπητοί αδελφοί, το σημερινό Ευαγγέλιο. Σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου δεν λογίζεται χριστιανός κάποιος, εάν το πνεύμα αυτό δεν διαμορφώνει τη ζωή του. Αν δεν σταματήσει να λατρεύει τον εαυτό του και τα πάθη του, αν ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και περιφρονεί τους άλλους και τα προβλήματά τους, άνθρωπος του Χριστού δεν είναι.

Δυστυχώς ένα βλέμμα στην κοινωνία μας επιβεβαιώνει την προφητεία του Απ. Παύλου που λέγει: «τούτο δε γίγνωσκε, ότι εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί· έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλλαζόνες» Έτσι από φιλαυτία νοσηρή σήμερα παιδιά δεν «πετούν» τους γέροντες γονείς τους στα διάφορα Ιδρύματα για να περάσουν χωρίς στοργή τα τελευταία χρόνια της ζωής τους και να ζήσουν οι ίδιοι με μεγαλύτερη άνεση; Από φιλαυτία, για να ζήσουν με περισσότερες ανέσεις και ευκολίες, δεν καταπατούν θείους και ανθρώπινους νόμους αποφεύγοντας την τεκνογονία; Από φιλαυτία και καθαρά υλιστική αντίληψη της ζωής οι γονείς δεν προωθούν τα παιδιά τους σ’ εκείνα τα επαγγέλματα, που αποφέρουν πιο πολλά υλικά κέρδη;

Αν σκεπτόμαστε έτσι όμως σφάλλουμε τραγικά, αγαπητοί αδελφοί, σύμφωνα με το λόγο του σημερινού Ευαγγελίου. Νομίζουμε ότι κερδίζουμε μ’ αυτή την «έξυπνη» συμπεριφορά μας. Κατ’ ουσίαν χάνουμε την ευλογία του Θεού, την αληθινή ζωή. Να ζητήσουμε πρέπει το φωτισμό του Κυρίου μας, ώστε ν’ αποκτήσουμε το πνεύμα της αυτοθυσίας για να μας θεωρεί στο εξής αληθινούς μαθητές του. Αμήν.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου