Στις 8-6-2018 έκλεισε «ήρεμα και απλά» ο κύκλος ζωής ενός πνευματικού «αναστήματος» της περιοχής μας, του Νίκου Μπαζιάνα, που ετάφη στην εύανδρη αττική γη και που το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνό του με δική του επιθυμία θα τελεστεί την Κυριακή 15-7-2018 στην αγαπημένη του γενέτειρα, τους Σοφάδες.
Ο Νίκος, σπουδαίος φίλος πνευματικών και απλών ανθρώπων τού τόπου μας, δικαίωσε με τη ζωή του την ανθρώπινη ύπαρξη, καθώς διαχειρίστηκε με σοφία τόσο τις χαρές, όσο και τον πόνο τής ζωής, που έχει και αυτός τη δική του συνεισφορά στην ανθρώπινη ολοκλήρωση.
Γεύτηκε τις χαρές τής οικογένειας, της φιλίας, της κοινωνικότητας, της Επιστήμης και της Τέχνης τού λόγου, με αποκορύφωμα την υψηλή Ποίηση. Ο πόνος του οφειλόταν σε αδιάλειπτα προβλήματα υγείας, σε υπαρξιακούς προβληματισμούς, στην αγωνία του για καλυτέρευση του κόσμου μας και στην εκδημία συγγενών και στενών φίλων. Υπήρξε όντως μια ευαίσθητη, μια καθαρά ποιητική ψυχή.
Η ζωή του μας θυμίζει τη συμβουλή τού Περιάνδρου του Κορινθίου, ενός από τους Επτά Σοφούς τής Αρχαίας Ελλάδος: «Φρόντισε, όσο ζεις, να σε επαινούν, και όταν πεθάνεις, να σε μακαρίζουν». Πράγματι, ο Νίκος, ο συμπατριώτης, ο συνάδελφος, το φιλικό μας ίνδαλμα, για την υποδειγματική του βιοτή δικαιούται «τον της δικαιοσύνης στέφανον» (Απ. Παύλου, προς Τιμόθεον Β΄, 4,8). Θα τον συνοδεύει η αγαθή μνήμη των ζώντων, και θα θεωρούμε ότι ευτύχησε στη ζωή, αν βέβαια υιοθετήσουμε τη θρησκευτική και ποιητική άποψη ότι «και ο πόνος είναι δώρο τής ζωής», το οποίο όμως μόνο ανώτερες φύσεις αποδέχονται και αξιοποιούν.
Μια άλλη πηγή ευτυχίας για τον Νίκο ήταν το ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στους Σοφάδες. Κατ’ εμέ οι Σοφαδίτες είναι από τους καλύτερους Καρδιτσιώτες. Ο Νίκος λάτρεψε αυτόν τον τόπο και τους ανθρώπους του, υπεραγαπήθηκε και πολύ-τιμήθηκε από αυτούς (όπως και από τους Καρδιτσιώτες, και όχι μόνο) για το συγγραφικό του έργο, την πολιτιστική του προσφορά και την πνευματική του παρουσία. Με τα γραπτά του παίνεψε την άδολη καραγκούνικη ψυχή και την έκαμε γνωστή στους Πανέλληνες.
Η «απουσία» τού Νίκου μας θλίβει, ως εικός, αλλά σεμνυνόμεθα κιόλας που γνωρίσαμε και συνδεθήκαμε με έναν τόσο αξιόλογο άνθρωπο, με μια πολισχιδή προσωπικότητα. Άλλωστε, θα είναι μέσα μας «παρών» με την ανάμνηση ενός χαρισματικού φιλολόγου κι ενός πρόσχαρου, οικείου, σεμνού, φιλομαθούς, δοτικού και γενικά φιλοσοφημένου ανθρώπου, καθώς και με τα δώδεκα (12) βιβλία του, που μας τα άφησε ως βαρύτιμη παρακαταθήκη (λαογραφική, ιστορική, πνευματική, γλωσσική, και κυρίως σπουδαία ποιητική).
Κοντολογίς, ο Νίκος Μπαζιάνας είναι ο δικός μας Μεγάλος. Ο χρόνος θα σεβαστεί το συγγραφικό, και περισσότερο το ποιητικό του έργο, συγκείμενο από πέντε (5) ποιητικές συλλογές (και από την επιτομή τους, του 2013). Όσοι το μελετούν, βρίσκουν σε αυτό ομορφιά, ανθρωπιά, «ελληνικότητα» και «παραμυθία» στους αγώνες και στις αγωνίες τής ζωής τους.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ
