ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Στον απόηχο της πολύνεκρης τραγωδίας στο Τέξας των Η.Π.Α.

στον-απόηχο-της-πολύνεκρης-τραγωδίας-3118

Του Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής

aglo.academia@gmail.com

Με αφορμή την αναφερόμενη τραγωδία που συγκλόνισε εκατοντάδες εκατομμύρια σε όλον τον πλανήτη, ας κάνουμε μία προσπάθεια να κατανοήσουμε τα πραγματικά αίτια του εγκλήματος – τα αιτιατά είναι γνωστά. Και επειδή ο γράφων ασχολείται κατά κάποιον τρόπο με τη διδασκαλία της Αγγλικής, ας το πούμε και στα Αγγλικά, σε περίπτωση που κάποιοι καθηγητές δεν το γνωρίζουν (cause and effect) λοιπόν, και βέβαια στην προκειμένη περίπτωση προφανώς και σε κάθε περίπτωση το αίτιο δεν είναι ένα, αλλά περισσότερα του ενός. Όσον αφορά τα αποτελέσματα, δηλαδή τα αιτιατά, οι 10 θάνατοι είναι υπεραρκετοί.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα που είναι τα εξής: το όπλο ή όπλα, το μπούλινγκ, η εκδίκηση και η ηρωοποίηση. Αυτές είναι οι λέξεις κλειδιά που πρέπει να μελετήσουμε, να αναλύσουμε και να χρησιμοποιήσουμε ως μέσα αποτροπής.

Η ύπαρξη ενός όπλου σε ένα σπίτι, είτε είναι νόμιμο ή παράνομο, είναι πάντα ένας εν δυνάμει κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί για μία εγκληματική πράξη. Άσχετα εάν το όπλο είναι κυνηγητικό, περίστροφο, ή οτιδήποτε άλλο. Ο κάτοχος ή οι έχοντες πρόσβαση στα όπλα, μπορούν ανά πάσα στιγμή να κάνουν χρήση αυτού του εργαλείου, είτε να εκδικηθούν είτε να «δικαιωθούν», κατά την άποψή τους, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, είτε υπό την επήρεια θυμού, προσβολής προσωπικότητας, τοξικών ουσιών ή κατήχηση και φανατισμού.

Ερχόμαστε στο μπούλινγκ, το φαινόμενο παγκοσμίως γνωστό μεταξύ εφήβων, αλλά και μεταξύ φοιτητών, ενίοτε, και στην πατρίδα μας. Πώς αντιμετωπίζεται: Ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος είναι η ενημέρωση των γονέων από τα παιδιά τους, στη συνέχεια η ενημέρωση των αρχών του σχολείου, και σε τελευταία λύση η μεταγραφή σε άλλο σχολείο. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε τις απαραιτήτως καλές σχέσεις που πρέπει να έχουν οι γονείς με τα παιδιά τους, αλλά και οι γονείς με το σχολείο.

Η ύπαρξη και συνεχής άσκηση του μπούλινγκ έχουν ως άμεσο αποτέλεσμα την εκδίκηση, η οποία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές έως και ακραίες, όπως στην προκειμένη περίπτωση.

Τέλος η ηρωοποίηση. Άσχετα με τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, ο δράστης καλλιεργεί στη φαντασία του την ηρωοποίηση και αυτό του δίνει τη «δύναμη» ή και «ηδονή» να προβεί στην εγκληματική του δράση. Σκεφτήκατε ποτέ πως αισθάνονται οι βομβιστές αυτοκτονίας ή τζιχαντιστές; Αισθάνονται ως μεγάλοι ήρωες και η στιγμή της αυτοκτονίας και ο θάνατος δεκάδων «απίστων» είναι η κορύφωση των πράξεών τους.

Κατά τη γνώμη του γράφοντος δεν χρειάζονται περισσότερες παρατηρήσεις, αναλύσεις και συμπεράσματα, τα όσα ήδη ελέχθησαν ενδεχομένως αρκούν.

Γράφοντας αυτό το κείμενο ήρθε στη μνήμη μου ένας μύθος του Αισώπου: Κάποτε ένα αρνακι ήταν πάνω σε έναν ψηλό τοίχο και εκείνη τη στιγμή κάτω από τον τοίχο περνούσε ένας λύκος, και το αρνάκι αισθανόμενο την ασφάλεια που του παρείχε ο τοίχος κορόιδευε το λύκο βελάζοντας, και ο λύκος του απαντά: Συ ου δύνασαι λοιδορείς μαι, αλλά ο τοίχος, δηλαδή εσύ δεν μπορείς να με κοροϊδέψεις, αλλά ο τοίχος με κοροϊδεύει.

Στην περίπτωση των δραστών και πολύνεκρων θυμάτων, οι ήρωες είναι τα όπλα όχι οι ίδιοι.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου