ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Τι είναι τα Ψυχοσάββατα;

τι-είναι-τα-ψυχοσάββατα-3126

Του Κων. Απ. Σουλιώτη, Επ. λυκειαρχη

Στα δύο τελευταία άρθρα του Συμβόλου της Πίστεώς μας οι Χριστιανοί ομολογούμε την πίστη μας στην «πέρα του τάφου» αιώνια ζωή μας «…προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος», πράγμα που σημαίνει ότι αποδίδουμε μεγαλύτερη σημασία στη μέλλουσα ζωή παρά στην παρούσα, όπως αναφέρεται και στην προς Εβραίους Επιστολή (ιγ,14) της Καινής Διαθήκης «ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν».

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας οι ψυχές των κεκοιμημένων ζουν και βρίσκονται σε μιά μέση κατάσταση, η οποία είναι ανάλογη προς τον τρόπο ζωής τους στη γη. Η ψυχή δεν απολαμβάνει ακόμη όλη την αμοιβή ή όλη την τιμωρία, στην οποία θα έχει μετά την καθολική κρίση, η οποία θα αρχίσει μετά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Κατά την περίοδο της μέσης κατάστασης οι ψυχές των ευσεβών ζουν με χαρά και ευτυχία, γιατί προαισθάνονται και προαπολαμβάνουν την μέλλουσα ευτυχία κοντά στο Θεό. Αντίθετα οι ψυχές των ασεβών ζουν σε συνεχή λύπη και αγωνία, γιατί προαισθάνονται τη μέλλουσα αιώνια τιμωρία και δυστυχία τους, την οποία θα ζουν μετά την καθολική κρίση και μετά την ανάσταση των σωμάτων τους και την ένωσή τους πάλι με τις ψυχές τους.

Τα σώματα των ανθρώπων που θα είναι ζωντανοί κατά την καθολική κρίση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού θα μεταβληθούν σε ουράνια σώματα και θα είναι όπως εκείνα τα σώματα τα οποία θα αναστηθούν κατά τη Δευτέρα Παρουσία.

Η Εκκλησία μας σε όλες τις Ιερές Ακολουθίες της μνημονεύει και προσεύχεται για όλους τους Χριστιανούς, ζώντας και κεκοιμημένους, όπως μας συνιστά ο λόγος του Θεού « υπέρ νεκρών προσεύχεσθαι» (Β΄Μακ. Ιβ΄44).

Τα Σάββατα και ιδιαιτέρως δύο από τα Σάββατα προ της Κυριακής των Απόκρεω και προ της Πεντηκοστής, η Εκκλησία τα έχει αφιερωμένα στη μνήμη των κεκοιμημένων σε ανάμνηση της καθόδου του Χριστού κατά το Μέγα Σάββατο και γι’ αυτό τα ονομάζουμε Ψυχοσάββατα. Το Σάββατο προ της Κυριακής των Απόκρεω είναι αφιερωμένο στην υπόμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού στη γη και της γενικής κρίσεως, ενώ το Σάββατο προ της Κυριακής της Πεντηκοστής είναι αφιερωμένο στην γιορτή της Πεντηκοστής, που είναι η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας και επομένως η πιο κατάλληλη για να προσευχηθεί για όλα τα μέλη της, ζώντες και κεκοιμημένους.

Για ποιο λόγο, λοιπόν, τελούμε τα Μνημόσυνα και κυρίως κατά τα Ψυχοσάββατα; «Οι πιστοί Χριστιανοί εκδηλώνουν την πίστη τους. Δείχνουν ότι πιστεύουν στην πέραν του τάφου ζωή και στην αθανασία των ψυχών… Τους μνημονεύουμε, διότι τους αγαπούμε… Τους ενθυμούμεθα, διότι συνεχίζουμε να τους αγαπούμε… Θα τους συναντήσουμε εκεί και η αγάπη μας θα είναι αιώνια και προσευχόμεθα υπέρ αυτών, όπως ο Κύριος τους ελεήσει, παραβλέψει τα αμαρτήματά τους και τους αναπαύει στην επουράνια Βασιλεία του. Οι υπέρ αυτών προσευχές μας τους προσφέρουν «μεγίστην όνησιν», πάρα πολύ μεγάλη ανακούφιση και ωφέλεια, όπως μας λέγουν οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Αλλά και εμείς ωφελούμεθα όταν τους μνημονεύουμε. Ενισχύουμε πιο πολύ την πίστη μας στο άπειρο έλεος του Θεού, που το επιζητούμε και το απολαμβάνουμε δια του Μυστηρίου της Μετάνοιας και της Ιεράς Εξομολογήσεως…» (Περιοδικό «Ο Σωτήρ» αρ. 1933, 13 Μαΐου 2017).

Οι προσευχές μας και για τους κεκοιμημένους αδελφούς μας ας είναι συνεχείς, γιατί οι ελπίδες μας δεν στηρίζονται στον μάταιο και εφήμερο αυτόν εδώ κόσμο, αλλά στην αιώνια ζωή: «…μη σκοπούντων ημών τα βλεπόμενα, αλλά τα μη βλεπόμενα, τα γαρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια» (Β΄ προς Κορινθίους Επιστολή δ, ι8).-

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου