Του Κων. Απ. Σουλιώτη, επ. λυκειάρχη
Η περιέργεια στην παιδική ηλικία, κυρίως μετά τη συμπλήρωση του τέταρτου έτους της ζωής του, είναι μια ψυχική ανησυχία, η οποία προκαλείται από την ίδια τη φύση του και από τους ερεθισμούς που τους προξενεί το φυσικό περιβάλλον. Οι φυσικοί αυτοί ερεθισμοί κεντρίζουν τις αισθήσεις του παιδιού και του δημιουργούν περιέργεια, η οποία του προκαλεί εκπλήξεις, θαυμασμό και απορίες για ό,τι βλέπει ή ακούει, τις οποίες εκδηλώνει προς τους γονείς του ή και προς άλλους ανθρώπους του περιβάλλοντος του. Η ψυχική αυτή ανάγκη του παιδιού παρουσιάζεται νωρίτερα από τη μόρφωση για να προχωρήσει ομαλά στην πνευματική του ανάπτυξη. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος είναι ανάγκη, κυρίως οι γονείς, να αντιμετωπίζουν με υπομονή και σοβαρότητα την περιέργεια του παιδιού.
Η περιέργεια έχει ως αποτέλεσμα να ξυπνήσει η μικρή σκέψη του παιδιού και να συνειδητοποιήσει την πνευματική του ζωή και να καταλάβει ότι στον γύρω του κόσμο υπάρχουν διάφορες έννοιες και ανησυχίες. Το παιδί, βλέποντας τα παράξενα και άγνωστα αυτά πράγματα, λαχταράει να τα πλησιάσει, να τα περιεργαστεί και να τα γνωρίσει με τις αυθόρμητες ερωτήσεις του προς τους γονείς του ή και προς άλλους μεγάλους ανθρώπους.
Το παιδί αν δεν πάρει τις ανάλογες απαντήσεις και δεν αισθανθεί ικανοποιημένο δε σταματάει τις ερωτήσεις. Μην θεωρούμε οι μεγάλοι, κυρίως οι γονείς και οι δάσκαλοι, ότι το παιδί που κάνει πολλές ερωτήσεις είναι άμυαλο και κουτό. Το αντίθετο συμβαίνει. Το παιδί που παίρνει απαντήσεις στα ερωτήματά του αισθάνεται μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά, πλουτίζει τις γνώσεις του, οι οποίες γίνονται μόνιμες και σταθερές.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει οι γονείς να μην απαντούν στις ερωτήσεις των μικρών τους παιδιών και μάλιστα ποτέ δεν πρέπει να απαντούν στις ερωτήσεις τους με τις απαράδεκτες εκφράσεις: «τι κουταμάρες είναι αυτά που λες» ή «σώπα τώρα» ή «τέτοια ανόητα πράγματα να μη ρωτάς» και άλλα πολλά.
Ποτέ στο μυαλό του παιδιού δεν κυριαρχεί η κουταμάρα ούτε η ανοησία ούτε και θέλει να ενοχλήσει με τις ερωτήσεις του, αλλά θέλει να μάθει για τα καινούργια και άγνωστα πράγματα. Γι’ αυτό εκδηλώνεται αυθόρμητα για να πολλαπλασιάσει τις γνώσεις του για τον γύρω του κόσμο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πολλές ερωτήσεις του παιδιού είναι ψυχική υγεία, ενώ το παιδί που δεν ρωτάει κάποια ψυχική αρρώστια κυριαρχεί μέσα του, που το οδηγεί μακριά από την πραγματική ζωή και το οδηγεί σε φανταστικούς κόσμους.
Λοιπόν, είναι ανάγκη οι μεγάλοι, κυρίως οι γονείς και οι δάσκαλοι, να απαντούμε στις ερωτήσεις των παιδιών με απλά και κατανοητά λόγια, με καλή διάθεση και αγάπη. Έτσι το παιδί θα βάλει μέσα του την εμπιστοσύνη και το κύρος προς αυτά τα πρόσωπα και θα βοηθηθεί στην ψυχική του εξέλιξη και στην πρόοδο του.
Ας μην ξεχνάνε οι γονείς, οι δάσκαλοι και άλλοι τα σοφά και σωστά λόγια του μεγάλου Ελβετού ψυχολόγου Clamarede ότι «η περιέργεια πρέπει να διαγραφεί από τον πίνακα των ελαττωμάτων και να εγγραφεί στον πίνακα των παιδικών αρετών».
