Tου Περικλή Βασιλού
Ενα ατυχές καθημερινό επεισόδιο -συμβάν ρουτίνας- μιας περιπόλου που πέρασε λίγα μέτρα συνόρων στον Έβρο, δύο Ελλήνων στρατιωτών -Δημήτρης και Άγγελος- με επτά αντίστοιχα Τούρκων, αποτέλεσε αφορμή και εργαλείο στα χέρια του δικτάτορα Ερντογάν, που θεώρησε ως «σπουδαία ευκαιρία», το να συλλάβει στρατιώτες μιας καθόλα ειρηνικής χώρας, φορτώνοντάς τους αστήρικτες κατηγορίες περί δήθεν «κατασκοπείας», παραγνωρίζοντας -και χωρίς ίχνος ντροπής- τη διεθνή κατακραυγή όλων των ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων, που προκλήθηκε αμέσως με τη δημοσιοποίηση του συμβάντος…
Ποιος τα κάνει αυτά; Ένας Τούρκος, μέλος του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ, που αντί να εμφορείται από ιδέες προοδευτικές και δημοκρατικές -και να τις εφαρμόζει- εμφανίζει εικόνα «μακελάρη» που υπερηφανεύεται για τα κατορθώματά του, εν προκειμένω ότι σκότωσε πάνω από τρείς χιλιάδες τριακόσιους Κούρδους -με γυναικόπαιδα μέσα- στην περιοχή του Αφρίν ή το τελευταίο του παραλήρημα ότι, «έριξαν τους Έλληνες στη θάλασσα…», «Σαγγάριος… Σμύρνη… πεταμένα κεφάλια στη θάλασσα…», ξεχνώντας τα δικά τους «παθήματα» και την Ιστορία, που μάλλον δεν μελέτησε καλά…
Κλιμακώνει επικίνδυνα την ένταση στο Αιγαίο όπου, εκτός των καθημερινών παραβιάσεων σε αέρα και θάλασσα, προγραμματίζει ασκήσεις στη θάλασσα με πραγματικά πυρά, μην αποκλείοντας «ατυχήματα» με απρόβλεπτες συνέπειες, δείχνοντας για μια ακόμη φορά πόσο κακός γείτονας είναι και πόσο έχει ζηλέψει τη δόξα των Σουλτάνων…
Καλώς τον πολεμοχαρή μας δικτάτορα που «ξεφύτρωσε» δίπλα μας, που δεν διστάζει να βυθίζει τους λαούς σε πένθος, στον εικοστό αιώνα, ούτε καν τον δικό του, αφού φυλάκισε χιλιάδες ανθρώπους, διανοούμενους, επιστήμονες, δικαστικούς, στρατιωτικούς κ.α. εξ’ αφορμής του «αποτυχημένου πραξικοπήματος» ανατροπής του, χωρίς να έχει την έγκριση του απλού λαού που υποφέρει από τη βαρβαρότητα και την αλαζονεία του και που ίσως καταλαβαίνει καλύτερα και τους γειτονικούς λαούς, που υποφέρουν εξαιτίας του…
Λίγη σεμνότητα για όλους αυτούς που χάθηκαν στις μάχες, μιας που καταπιαστήκατε με παρελθόντα μεγαλεία, σας θυμίζω, μάχη των Μύλων, πέντε χιλιάδες νεκροί στρατιώτες του Ιμπραήμ, μάχη της Βέργας – Δυρού – Πολυαράβου, όπου υπήρξαν τέσσερις χιλιάδες νεκροί στρατιώτες του Ιμπραήμ, την πολιορκία του Μεσολογγίου, τη μάχη στο Δίστομο, όπου οι απώλειες των Τούρκων είναι σαράντα φορές περισσότερο, τη μάχη του Κερατσινίου όπου εδώ γελάει κάθε πικραμένος, απώλειες Τούρκων τριακόσιοι νεκροί και πεντακόσιοι τραυματίες, Έλληνες τρείς (ναι, μόνο τρεις!), τη μάχη στα Δερβενάκια, πανωλεθρία, και πόσες άλλες νικηφόρες μάχες για μας που υπερασπιζόμασταν την πατρίδα, ενώ εσείς υπερασπιζόσασταν το «Σουλταναλίκι»…
Το Έθνος μας, η πατρίδα μας, δε θα σβήσει ποτέ, γιατί, όπως γράφει κι ο ιστορικός Πλούταρχος: «Πολλοί θεωρούν την ειρηνοποιό διάθεση της Ελλάδος αδυναμία, αυτή δεν οφείλεται σε φόβο, η αδυναμία, είναι λογική. Οι Έλληνες πιστεύουμε στην ειρήνη, που είναι πράξη ελληνικότατη».
Ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η Ελλάδα είναι ικανή να υπερασπιστεί και πάλι τα συμφέροντά της, την εδαφική της ακεραιότητα αν χρειαστεί, να συντρίψει οποιονδήποτε τρελό σφετεριστή, να κάνει να μετανιώσουν πικρά όσους σκέφτονται να αλλάξουν το status quo της περιοχής ή να αμφισβητήσουν Διεθνείς Συνθήκες και υπογραφές, και τούτη την ώρα ας στείλουμε την νοερή υποστήριξή μας στους δυο στρατιώτες – «ομήρους» που βρέθηκαν στην άσχημη θέση – στιγμή ενός παρανοϊκού που αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το momentum και να παραληρεί ασταμάτητα, προκαλώντας τη διεθνή κοινότητα για άλλη μια φορά…
Αν πάθουμε κάτι, θα το πάθουμε μόνοι μας, γιατί όταν ορκιζόμαστε ως άθεοι Υπουργοί («δηλώνω» αντί «ορκίζομαι» και χωρίς την παρουσία ιερέα) στο Κοινοβούλιο και δεν σεβόμαστε το Έθνος μας, μόνη μας ελπίδα παραμένει το 98% του πληθυσμού μας που είναι χριστιανοί, το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» ακόμη στέκεται ως ζωντανό λάβαρο ανάμεσά μας, προμετωπίδα νέων αγώνων αν χρειαστεί, οι ημέρες λόγω της πληθώρας ασκήσεων στο Αιγαίο είναι πονηρές, χρειάζεται επαγρύπνηση και θέληση να καταλάβει ο «γείτονας» ότι η Ελλάδα δεν φοβάται, ούτε αστειεύεται όταν πρόκειται για «των Ελλήνων τα ιερά», κανείς ποτέ δεν είχε καλό τέλος, όταν έβαλε στόχο και σκοπό να κατακτήσει αυτά τα ποτισμένα με αίμα χώματα…
