Του Απόστολου Ριζόπουλου, Μέλους της Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ
Στις 29 Φεβρουαρίου, σε μια κατάμεστη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Βόλου, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ για τις θέσεις του Κόμματος στο σοβαρό πρόβλημα της καύσης σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ, με κεντρική ομιλήτρια την Εύη Γεωργιάδου, Δρ. Χημικό Μηχανικό, μέλους της Ομάδας Περιβάλλοντος του Τμήματος Οικονομίας της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Ασφαλώς τις θέσεις μας για το ζήτημα τις έχουμε αναδείξει εδώ και πολύ καιρό. Το ΚΚΕ αποκάλυψε πριν χρόνια τις πρώτες απαράδεκτες αδειοδοτήσεις προς την ΑΓΕΤ, και από τότε είναι στην πρώτη γραμμή της ανάδειξης του ζητήματος με πολύμορφες δραστηριότητες όπως ερωτήσεις στη Βουλή, στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου, στο Περιφερειακό Συμβούλιο, με συνεντεύξεις Τύπου, ανακοινώσεις, κ.ά. Το πιο σημαντικό, βέβαια, είναι ότι οι κομμουνιστές που δρουν στα σωματεία και στους φορείς της περιοχής μας, έχουν πρωτοστατήσει στο να ενημερωθούν οι κάτοικοι του Βόλου για τη σοβαρότητα του ζητήματος, ώστε να γίνει ζήτημα πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος και να εκφραστεί αυτή η πάλη με πολλές αγωνιστικές πρωτοβουλίες, όπως και η πρόσφατη κινητοποίηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου.
Η εκδήλωση, όμως, της ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ έδωσε τη δυνατότητα να συζητηθούν πιο αναλυτικά οι θέσεις μας, να φωτιστούν πλευρές που αφορούν το κύριο: Πώς θα καταφέρουμε να σταματήσουμε αυτή την επικίνδυνη εξέλιξη που θα μετατρέψει την πόλη σε ένα θανατηφόρο θάλαμο αερίων. Και καθοριστικό στοιχείο αυτής της πάλης είναι να εκφραστεί, μαζί με τη μαζική αντίδραση στην καρκινογόνα καύση, η αντίσταση στον χαρακτήρα των μέτρων που προωθούνται σχετικά με καύση εναλλακτικών απορριμματικών καυσίμων, μεταξύ των οποίων και τα σκουπίδια. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, που επιδιώκουν να μειώσουν το ενεργειακό κόστος και να εξασφαλίσουν φθηνές πρώτες ύλες, ει βάρος της δημόσιας υγείας.
Μέσα από τη συζήτηση, αναδείχτηκε ξεκάθαρα ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να στηριζόμαστε στην ευρωπαϊκή νομοθεσία και την ενσωμάτωσή της στην αντίστοιχη ελληνική, που στόχο έχει την καπιταλιστική ανάκαμψη. Με τρανταχτά παραδείγματα αποκαλύφθηκε ότι αυτή η νομοθεσία, που πλευρά της είναι τα όρια ρύπων και επικίνδυνων ουσιών, είναι εξαρχής εχθρική προς το λαό. Και ο κύριος λόγος είναι ότι ο κάθε «νομοθέτης» με βάση τις κεντρικές στρατηγικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. και των αστικών κυβερνήσεων, ξεκινάει με αφετηρία τον συμψηφισμό της ανταγωνιστικότητας των καπιταλιστικών επιχειρηματικών ομίλων με την υγεία του κόσμου. Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της αντίληψης είναι η γενική αρχή που διέπει τη νομοθεσία τους: «ο ρυπαίνων πληρώνει», που σημαίνει ότι δίνεται στα μονοπώλια η δυνατότητα, ακόμη και όταν δεν τηρούν τους όρους και τα υπό αμφισβήτηση όρια, να μπορούν «αγοράζοντας» ρύπους να τσακίζουν, μαζί με τα άλλα δικαιώματα του λαού, και το δικαίωμα να ζει σε ασφαλές και υγιεινό περιβάλλον.
Να γιατί δεν αφήνουμε «ανοιχτό παράθυρο», σ’ αυτούς που λένε ότι «μπορεί» κάτω από «προϋποθέσεις», δήθεν «καλύτερους ελέγχους», ενσωμάτωση της «τεχνολογίας» και άλλα τέτοια αληθοφανή επιχειρήματα να υπάρξει προστασία. Αυτά τα ιδεολογήματα αξιοποιούνται για να νομιμοποιηθεί η καύση, να εφησυχάσουν οι εργαζόμενοι, να αναχαιτίσουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους. Εξάλλου είναι «παγίδα» η αποκοπή της εξέλιξης της τεχνολογίας και της εφαρμογή της από το ποιος έχει την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ποιος ελέγχει την οικονομία και ποιο είναι το κίνητρο της παραγωγής, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το καπιταλιστικό κέρδος, στο οποίο υποτάσσονται όλα. Μέσα σε αυτή την οικονομία, όπου την κυριαρχία την έχουν τα μονοπώλια δεν μπορούμε να βλέπουμε «ουδέτερα» και «αταξικά» το κράτος και τις υπηρεσίες του, που λειτουργούν ακριβώς με τη «νομιμότητα» που έχει χτιστεί για την εξυπηρέτησή των συμφερόντων τους. Όσο καλοπροαίρετοι κι αν είναι οι υπάλληλοι που τις στελεχώνουν αυτές τις υπηρεσίες, όση διάθεση και να έχουν, δεν μπορούν να υπερβούν τα όρια που τους βάζει αυτός ο συγκεκριμένος ταξικός χαρακτήρας των θεσμών που, όπως και το αστικό κράτος, πρωταρχικό στόχο έχουν την εξασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Ακόμη, στην εκδήλωση της Τ.Ε., αποκαλύφθηκε ότι δεν μπορεί να μένουν στο απυρόβλητο ΟΛΟΙ οι υπεύθυνοι (Περιφέρεια Θεσσαλίας, Δήμος Βόλου), που έχουν μοιραστεί τους ρόλους με τις αστικές κυβερνήσεις, με τις προηγούμενες της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όπως και με τη σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που ολοκλήρωσε το έγκλημα με την συμπλήρωση των περιβαλλοντικών μελετών για την καύση των σκουπιδιών, που δρομολογήθηκε από το 2013. Η επιχείρηση για να συσκοτιστούν οι ευθύνες του ενός ή του άλλου, η στοχευμένη μονομερή αντιπαράθεση, μυρίζει πολιτικά παιχνίδια, που θέλουν να εκμεταλλευτούν την αγωνία των λαϊκών στρωμάτων. Που έχουν στόχο να εξυπηρετήσουν την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, την εναλλαγή των κυβερνήσεων ή ακόμη και των τοπικών αρχών. Να αλλάζουν τα πρόσωπα, όχι όμως και η πολιτική. Αυτό φέρνει απογοήτευση σε όσους με καλή πρόθεση είναι στον αγώνα. Που συμμετέχουν σε διάφορα «κινήματα», που εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι εξυπηρετούν την αλλαγή της αστικής διαχείρισης. Οι εργαζόμενοι έχουν εμπειρία. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση εξάλλου ήταν το «κίνημα της πλατείας» ή «της παραλίας», το κίνημα ενάντια στους «παλιούς» και στους «διεφθαρμένους», αλλά όχι στο σύστημα της διαφθοράς και της εκμετάλλευσης. Αυτό που έφερε στην εξουσία τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που συνεχίζει να τσακίζει τα λαϊκά δικαιώματα από εκεί που σταμάτησαν οι προκάτοχοί της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Καλέσαμε, λοιπόν τα σωματεία και τους φορείς της πόλης, να κάνουν δική τους υπόθεση τον αγώνα κατά της καρκινογόνας καύσης των σκουπιδιών. Να γίνουν συζητήσεις στους χώρους δουλειάς, να γίνουν γενικές συνελεύσεις, να παρθούν συλλογικές αποφάσεις, να γίνει υπόθεση όλων αυτός ο αγώνας. Να στρέψουν τα πυρά τους ενάντια σ’ αυτούς που εξυπηρετούν με τη στάση τους τα κέρδη της ΑΓΕΤ – LAFARGE, να αποκαλύψουν και να σταθούν απέναντι σ’ αυτούς που με ήξεις – αφήξεις, ουσιαστικά θέλουν να αποδυναμώσουν την αποφασιστικότητα που πρέπει να δείξουμε ενάντια στην καύση.
Ο αγώνας αυτός δεν μπορεί να είναι υπόθεση κάποιων λίγων «ειδικών». Χρειάζεται συντονισμός των σωματείων και των φορέων. Ο καθένας να δρα μέσα από το σωματείο και τον φορέα του, να εκπροσωπεί το κίνημα και όχι τον εαυτό του ή τις πιθανές φιλοδοξίες του.
Ο αγώνας αυτός δεν μπορεί να είναι αποκομμένος από τον αγώνα για την ανατροπή της συνολικής πολιτικής που θυσιάζει στην καπιταλιστική ανάκαμψη τους μισθούς, τις συντάξεις, το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στην υγεία, στην πρόνοια, στην μόρφωση. Από τον αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής που ιδιωτικοποιεί τη δημόσια περιουσία, το λιμάνι, το νερό, την κοινωνική πολιτική. Την πολιτική που εμπορεύεται τη δημόσια υγεία στο χρηματιστήριο των ρύπων, που άφηνε το ραδιενεργό καίσιο να μπαινοβγαίνει στην πόλη του Βόλου χωρίς να «ανοίξει μύτη». Δεν αποτελεί λύση η κάθε χωριστή συσπείρωση για κάθε πρόβλημα. Μια τέτοια τακτική αποπροσανατολίζει, γιατί συσκοτίζει τη κοινή ρίζα των προβλημάτων των λαϊκών στρωμάτων και τα αδιέξοδα – το σάπισμα – του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, της καπιταλιστικής οικονομίας.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεσηκωθούν και να απαιτήσουν να σταματήσει, εδώ και τώρα, η καύση σκουπιδιών και petcoke. Να ανακληθούν και να ακυρωθούν οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων που αδειοδοτούν την καύση και τη μεταφορά RDF/SRF και τοξικού ΠΕΤ – ΚΟΚ. Να σταματήσει ο σχεδιασμός για παραγωγή RDF/SRF στους ΧΥΤΑ Θεσσαλίας και στο Βόλο. Να τροποποιηθεί τώρα ο Περιφερειακός Σχεδιασμός Διαχείρισης Απορριμμάτων, που, με ευθύνες της Περιφέρειας Θεσσαλίας, προβλέπει την παραγωγή των σχετικών υλικών για καύση. Επίσης να παρθούν τα αναγκαία μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στην ΑΓΕΤ – ΗΡΑΚΛΗΣ και γενικότερα στους χώρους δουλειάς. Ο αγώνας για την προάσπιση της υγείας πρέπει να είναι στην ημερήσια διάταξη των σωματείων του εργατικού κινήματος, διεκδικώντας συνεχείς ελέγχους στις ρυπογόνες επιχειρήσεις, με ευθύνη του κράτους, και προστασία του χερσαίου και θαλάσσιου περιβάλλοντος, των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων.
