Του Θωμά Κακαδιάρη
«…μικρή πατρίδα, που με ζεις, μεγάλη στους αιώνες» – K. Παλαμάς (*)
Βράδυ στο Κάιρο. Η παρέα επιστρέφει στον ξενοδοχείο, συζητώντας για όσα έχει ήδη περιηγηθεί τις προηγούμενες μέρες στην Αίγυπτο. Βαδίζουμε σε ένα στενό δρόμο. Είναι το 1991και οι φονταμελιστές δεν έχουν ακόμη απειλήσει τους τουρίστες, αν και μεις κάθε άλλο παρά «τουρίστες» ήμασταν. Η επίσκεψή μας είχε άλλο χαρακτήρα. Διακρίνουμε χαμηλά φώτα στα τζάμια ενός ημιυπόγειου και σκύβουμε να δούμε τι είδους μαγαζί ήταν αυτό. Παλαιοπωλείο! Έπιπλα, φωτιστικά… μείναμε χαζεύοντας τα τζάμια του. Αίφνης, βλέπουμε κάποιον στο βάθος να κάθεται πίσω από ένα γραφείο, σαν αυτά που θα αγόραζες σπίτι να τα βάλεις μέσα και αποφασίζουμε να κατέβουμε τα σκαλιά. Περασμένη η ώρα -ακατάλληλη – αλλά η περιέργεια ισχυρότερη. Το περιβάλλον σκονισμένο, περίεργο, όμως το χαμόγελο του ανθρώπου που μας υποδέχτηκε γρήγορα μας έπεισε ότι καλά κάναμε και κατεβήκαμε τα 6-7 σκαλοπάτια. Η συζήτηση γίνεται στα αγγλικά. Ο Αιγύπτιος παλαιοπώλης, με σπουδές οδοντιατρικής, κινηματογραφιστής, προφανώς καλλιτεχνική φύση, λάτρης της Ελλάδας δεν μας άφηνε να φύγουμε από την στιγμή που έμαθε ότι είμαστε Έλληνες. Πολλές κουβέντες, για πολλή ώρα. Περήφανος για την πατρίδα του, περήφανος για την Ελλάδα, την αγάπη του και η κουβέντα κατέληξε στο… Σκοπιανό. Εκεί τα …χαλάσαμε!
– Μα γιατί δεν τους αφήνετε το ονοματάκι που θέλουνε τους κακόμοιρους. Τι σας πειράζει; Μια μικρή χώρα από κάθε άποψη! Το θέλουν, το «δικαιούνται»!
Ήταν ανένδοτος όσο και αν προσπαθήσαμε να τον μεταπείσουμε,τόσο εγώ, όσο και άλλοι δύο από την παρέα! Δεν γινόταν τίποτα, μέχρι τη στιγμή που του θυμίζω ότι κάπου στην οδό Fawzi Fahmy (**), στην Αλεξάνδρεια βρίσκεται το Ελληνο – Ρωμαϊκό Μουσείο (Greco –Roman Museum – ***) τους. Το βλέμμα του αλλάζει. Οι ελληνο-ρωμαϊκές αρχαιότητες ξαφνικά γίνονται στο μυαλό του… «μακεδονο – ρωμαϊκές», αφού αναφερόμαστε στη μακεδονική δυναστεία των τελευταίων Φαραώ, δηλαδή των Πτολεμαίων, και ξαφνικά το ελληνικό στοιχείο γίνεται… ασύμβατο! Χτυπάει το χέρι στο γραφείο του…σπρώχνει την καρέκλα πίσω και λέει «Κοίτα τι πετυχαίνει η προπαγάνδα!». Έχει αλλάξει βλέμμα, διάθεση, άποψη …δεν πιστεύει τον εαυτό του, δεν πιστεύει ότι θα έχανε την αγάπη του, τη δεύτερη πατρίδα του, όπως έλεγε στην αρχή, την Ελλάδα. Ο ΑλέξανδρόςTOY δεν μπορούσε να κατάγεται από τα Σκόπια! Μιλούσε, σκέφτονταν, έπραττε ελληνικά. Σιωπήσαμε … Είχαμε χτυπήσει μια τόσο ευαίσθητη χορδή που ο θυμός του, σε ό,τι του είχανε «περάσει», εμποδιζόταν μόνο από την ανατροφή του να ξεσπάσει… Ημασταν έκπληκτοι! Τέτοιο πάθος, όταν εμείς ερχόμασταν από μια Ελλάδα,η οποία«σκέπτονταν» ακόμη αν θα κατέβαινε σε συλλαλητήρια για την Μακεδονία. Βλέπετε την ίδια στιγμή το χρήμα έρρεε! Ηταν Απρίλιος του1991!
Το ελληνικό πνεύμα χάρισε στην ανθρωπότητα -ιδιαίτερα στους δυτικούς – ΠΟΛΛΑ! Και συνεχίζει να χαρίζει. Αν δεν το πιστεύετε, κοιτάξτε τους Ελληνες που ξενιτεύονται. Αποτελούν «προστιθέμενη αξία» στοιχείο στις κοινωνίες που τους υποδέχονται. Πάνε να δουλέψουνε, γιατί η πατρίδα δεν έχει δουλειές, δεν έχει ευκαιρίες. Δεν πάνε για τα επιδόματα! Οικονομικοί μετανάστες ξεκινούν, παράγοντες της ζωής στη χώρα, που τους φιλοξενεί, καταλήγουν. Χαρίσαμε και θα χαρίζουμε (όπως είπε ο Αιγύπτιος: «και μεις καλοί και τρυφεροί άνθρωποι ήμαστε, αλλά από τους Έλληνες μάθαμε το… χαλάλι») ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να τα αρπάζουν με το ζόρι, όπως τα σπασμένα μάρμαρα. Δυστυχώς το όνομα Μακεδονία με την προίκα του πάνε να το αρπάξουν! Δυστυχώς η αρπαγή του ονόματος ΔΕΝ ΘΑ ΘΙΞΕΙ μόνο την υπερηφάνεια των Νέο-ελλήνων, αλλά πολλά περισσότερα παγκοσμίως, κι ας μην το καταλαβαίνουμε ακόμη.
(*) Ο Παλαμάς για την πόλη της καταγωγής του το Μεσολόγγι – και για όλη την Ελλάδα.
(**)Πρωθυπουργός της Αιγύπτου λίγο μετά τον Νάσσερ.
(***) Μουσείο με αρχαιότητες της Πτολεμαϊκής Περιόδου.
