Tου Δημήτρη Μποσνάκη
Ο Έλληνας ήταν πάντα διορατικός, συνεργάσιμος και δραστήριος. Δεν γνώριζε σύνορα και φραγμούς απέναντι στους άλλους λαούς. Έδινε και έπαιρνε. Ήταν ο κληρονόμος ενός ναυτικού πολιτισμού με φωτεινές πνευματικές εξάρσεις που μεταλαμπαδεύτηκαν στις τέσσερεις άκρες της Μεσογείου και στον Εύξεινο Πόντο. Η Βαλκανική ενδοχώρα ήταν για αιώνες η ελληνική ενδοχώρα. Απόδειξη της παγκόσμιας απήχησης του ελληνικού πολιτισμού είναι η κοπιώδης και πολύχρονη προσπάθεια των άλλων λαών να κληρονομήσουν μια μερίδα δόξας, ένα όνομα, μια ιστορική μορφή, μια έννοια, όπως η δημοκρατία. Είναι μεγάλη η ιστορική μας ευθύνη να φανούμε αντάξιοι της κληρονομιάς των προγόνων μας.
Ο Έλληνας ποτέ δε σήκωσε φράχτες. Εκπολίτιζε και αφομοίωνε. Η Ελλάδα για αιώνες υπήρξε όνομα πνευματικής και πολιτικής υπεροχής. Το εμπόριο, η ναυτιλία, τα γράμματα και ο επικοινωνιακός χαρακτήρας, έκαναν τους Έλληνες, αν και σχετικά ολιγάριθμους, να δώσουν τη γλώσσα στους γειτονικούς βαλκανικούς λαούς, τη θρησκεία στο πολυάριθμο σλαβικό γένος, την επιστημονική ορολογία και τη φιλοσοφία στους ορθολογιστές Δυτικούς.
Ο δρόμος των Βαλκανίων υπήρξε για αιώνες ο δρόμος των ελλήνων λογίων της Βλαχίας, των πραματευτάδων στη Σερβία, στην Ουγγαρία και στη Δυτική Ευρώπη, των ναυτικών και αλιέων του Ευξείνου Πόντου, των πλοιοκτητών του Δούναβη, των εμπόρων της Πόλης. Ο πλούτος τους ήταν η ελληνική γλώσσα, τα ελληνικά σχολεία, στα οποία φοιτούσαν και οι υπόλοιποι Βαλκάνιοι, τα βιβλία, οι εκκλησίες με τα πλούσια αφιερώματα των ξενιτεμένων, οι μεγάλες ευεργεσίες, οι συντεχνίες των εμπόρων και των μεταποιητών, τα καραβάνια των Ηπειρωτών και Μακεδόνων πραματευτάδων και μαστόρων.
Σήμερα με την ένταξη των Βαλκανικών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην αμυντική ασπίδα της Βορειο-ατλαντικής συμμαχίας, δίνονται ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες για οικονομική και πολιτιστική επέκταση, με μεγαλύτερη ασφάλεια και διεθνή κάλυψη. Εξάλλου ο αιώνιος αντίπαλος και ανταγωνιστής των Ελλήνων βρισκόταν πάντα στην Ανατολή. Ο από Βορρά κίνδυνος ήταν ένα εφεύρημα των Μεγάλων Δυνάμεων για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Σήμερα οι άλλοτε Μεγάλες Δυνάμεις επιδιώκουν την ασφάλεια και τη συνεργασία. Αρκεί στις διαπραγματεύσεις με τη γείτονα χώρα, που διασχίζει ο Βαρδάρης, να διεκδικήσουμε όλα τα απαράγραπτα δικαιώματα του Ελληνισμού, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τον πολιτισμό μας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση πρέπει να στραφούν οι διπλωματικές προσπάθειες.
Οι ξενοφοβικές φωνές απέναντι στους Βαλκάνιους γείτονες, η μικροπολιτική, η κομματικοποίηση ενός εθνικού θέματος, είναι αγωνιώδεις προσπάθειες όλων εκείνων που βλέπουν να ξεπερνιούνται από την ιστορία, να μην έχουν πλέον ρόλο στο πολιτικό σκηνικό, να εκπροσωπούν το ξεπερασμένο που οδήγησε τη χώρα στην κρίση και στην εξάντληση των φυσικών και ανθρώπινων πόρων. Αν η τρυφηλότητα, ο καταναλωτισμός, η υλική αφθονία και η αυτοπροβολή που έγιναν τα ιδανικά του σύγχρονου Έλληνα παραμεριστούν από την παραγωγική δημιουργία, την πνευματική αναγέννηση, την προσωπική τόλμη και τη συλλογική γνώση, θα έλθει η αναγέννηση του ελληνισμού.
Οι αλλαγές των καιρών απαιτούν αλλαγές στα πολιτικά ήθη, τις πολιτικές συμπεριφορές, τις δεξιότητες και τις γνώσεις όσων μπαίνουν μπροστά στις μεγάλες εθνικές προσπάθειες. Οι ευθύνες για τη διευθέτηση των σχέσεων με τη γείτονα χώρα βρίσκονται στα χέρια του ελληνικού λαού και των ανθρώπων που θα επιλέξει να τον εκπροσωπήσουν. Αυτό που έχουν να κάνουν οι πολιτικοί είναι να προχωρήσουν ενωμένοι για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον στους Έλληνες. Να πιστέψουν οι ίδιοι στις δυνάμεις του Ελληνισμού.
