ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

To νέο πολιτικό τοπίο

to-νέο-πολιτικό-τοπίο-228196

Του Δημήτρη Μποσνάκη

Οι εξελίξεις των ημερών στον χώρο του Νέου Φορέα της Κεντροαριστεράς σημαίνουν πολλά και επιδέχονται διαφορετικές ερμηνείες. Σημαίνουν τη νοσταλγία μιας μερίδας του ελληνικού λαού για τον ανθρωπισμό της πολιτικής και το σεβασμό στις κοινωνικές παραδόσεις, όπως τις γνωρίσαμε στις καλές μέρες, σημαίνουν το δυσνόητο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και την αδιαφάνεια ενός συνολικού οράματος, σημαίνουν την προσήλωση του δημοκρατικού κόσμου στην εθνική συμφιλίωση που καλλιέργησαν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η Κομμουνιστική Αριστερά, σημαίνουν το πνεύμα της ομοψυχίας που εκφράζεται τόσο με την εμβληματική ρήση του Κυριάκου Μητσοτάκη “Θέλουμε να ενώσουμε τους Έλληνες”, στο βαθμό που μπορεί να ανταποκριθεί στην ιστορική πραγματικότητα, όσο και με τις συμφιλιωτικές δηλώσεις όλων των μνηστήρων της Κεντροαριστεράς. Πάνω απ’ όλα είναι ένα καμπανάκι προς όλους, και ιδιαίτερα προς την κυβέρνηση, ότι η υποβάθμιση των εθνικών αξιών και συμβόλων, η πίστη ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι αντέχουν περαιτέρω υποβάθμιση, ότι η παραπλάνηση και το ψέμα μπορούν να προκαλούν αδιαμαρτύρητα τα ανθρώπινα αντανακλαστικά, έχουν και την αντίστροφη φορά. Αυτό το νόημα έχει η μαζική προσέλευση στις κάλπες της Κυριακής, κυρίως ανθρώπων που έχουν ζήσει και έχουν προσφέρει πολλά χωρίς ανταπόδοση.

Ο ελληνικός δημοκρατικός κόσμος γυρίζει σελίδα. Ζητάει ενότητα, σύμπραξη, δουλειά, οικογένεια και προκοπή. Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα πιστεύει σε μια εναλλακτική αριστερά με αφετηρία τα χαμηλά στρώματα, τους μικρούς συνεργατισμούς, την καινοτόμα επιχειρηματικότητα, την απο-αποικιοποίηση της σκέψης. Προβάλλει ως επιχείρημα τη φαυλότητα και την κακοδιαχείριση με την οποία η χώρα εντάχθηκε και διαχειρίστηκε την ΕΕ, χωρίς να προηγηθεί η αντίστοιχη ενίσχυση των υποδομών σε γνώση, οργάνωση και ίσες ευκαιρίες σε όλα τα πεδία. Όμως όλα αυτά χρειάζονται χρόνο, αξιοκρατία και αυταπάρνηση. Πάνω από όλα χρειάζονται εθνικό όραμα και στράτευση. Όχι μέσα από τον κομματισμό και τις ευκαιριακές συμμαχίες. Ποιο είναι το μοντέλο στο οποίο βασίζεται η σημερινή κυβέρνηση; Ο λαός είναι εικονολάτρης, θέλει να βλέπει πού βαδίζει, ποιους ακολουθεί.

Η επάνοδος ενός ισχυρού δημοκρατικού χώρου δίνει μια ευκαιρία για συμμαχίες και συνεργασίες, με οποιαδήποτε μορφή. Δημιουργεί εφαπτόμενους πολιτικούς χώρους. Δίνει την ευκαιρία στους πολιτικούς αρχηγούς να ξεκαθαρίσουν το εσωκομματικό πεδίο και να διαμορφώσουν νέα δεδομένα. Εγχείρημα δύσκολο που απαιτεί ισχυρούς πολιτικούς αρχηγούς και αποφασισμένους συνεργάτες που θα παραμερίσουν τα ψηφοθηρικά οφέλη και την πολιτική τους επιβίωση και θα βάλουν πάνω απ’ όλα το όραμα για ένα νέο πολιτικό τοπίο.

Οι δημοκρατικοί πολίτες με την ψήφο τους φώναξαν : “Ως εδώ”. Η έξοδος από τα εθνικά αδιέξοδα απαιτεί εθνική σύμπραξη και συμφιλίωση μέσα από σοβαρότητα, διαφανείς διαδικασίες, νέο πολιτικό αίμα και εργασιακά καταξιωμένους μαχητές. Χρειάζεται να κυβερνήσουν οι άριστοι και αποφασισμένοι και όχι οι μέτριοι που αποβλέπουν στην επαγγελματική και κοινωνική αποκατάσταση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικεφαλής μιας υγιούς πολιτικής παράταξης, που έβγαλε τον ελληνισμό από δύσκολες στιγμές και τον οδήγησε σε ασφαλή και γαλήνια νερά, και η/ο αρχηγός του αναδυόμενου δημοκρατικού χώρου, που έδωσε προοπτική σε όλα τα κοινωνικά στρώματα χωρίς μισαλλοδοξία, αλλά και η ηγεσία μιας πιο μετριοπαθούς και διαλεκτικής αριστεράς μπορούν να φέρουν και πάλι τη χώρα στη σωστή ρότα με σωστούς ανθρώπους, χωρίς αντιπαλότητες, αλληλοκαλύψεις και κρυφό ρεβανσισμό, με ανοιχτές διαδικασίες και πολιτική που βλέπει πίσω από τις κομματικές γραμμές. Έργο όχι εύκολο. Εσωτερικά και εξωτερικά συμφέροντα, συλλογικά και ατομικά, θέλουν τη διάσπαση, τη ρήξη. Η νεότερη πολιτική ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα. Όμως για την πρόοδο και την ανάπτυξη πρέπει να μπει πρώτα η Ελλάδα με τα ιστορικά σύμβολά της και όχι το κόμμα και η υποκριτική μισαλλοδοξία.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου