ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Γιάννης Σκαρίμπας: Ενας θυελλώδης σαρκαστής

γιάννης-σκαρίμπας-ενας-θυελλώδης-σαρ-308452

Του Αντώνη Χρ. Τσικουρίδη

«…στις πλάνες μου κανένας δεν με φτάνει!»

Άλλο να θέλεις να του μοιάσεις, άλλο να είσαι αυτοδιορισμένος διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου.

Η παράσταση που άρχισε την Κυριακή 03-09-2017 σε εφημερίδα των Αθηνών, άγνωστο σε μένα το όνομά της! Όπου εγράφη άρθρο από τον μέγα, τον αυτοκράτορα αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Μένεις έκπληκτος από τις μεταμορφώσεις, που κανείς άλλος δεν τον πλησιάζει, και από το «Ολανδρέου» τώρα να τον υμνούμε. Να λεηλατήσουν επιδιώκουν το θυμικό του ελληνικού λαού.

Τη Δευτέρα 04-09 στο ραδιόφωνο του δεύτερου προγράμματος και στην εκπομπή των 21.00-22.00, η εκφωνήτρια, αφού καταθέτει πρόλογο υψηλής φιλοσοφίας και αθωότητας, μας ξυπνά «ευχάριστα» με τα «ΚΑΡΜΙΝΑ ΜΠΟΥΡΑΝΑ». Το μουσικό έμβλημα του ΠΑΣΟΚ.

Αισχύνη, ξεπεσμός, εξαπάτηση του λαού. Δεν είναι τυχαίο να ακολουθεί την επομένη της συνέντευξης του Πρωθυπουργού, να ξυπνήσουν θύμισες αλλοτινών εποχών.

Λογοκρισία δεν κάμνομεν, ευθυκρισίαν πιστεύω ότι έχομεν. Είναι εμφανές σε τι απελπισία βρίσκονται για να χρησιμοποιούν άρρωστα τεχνάσμα. «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Και εδώ εισέρχεται φουριόζος ο Γιάννης Σκαρίμπας που γράφει σε ποίημά του:

Θα σε τσίμπαγα έντομο

Ερτσιανό

Και θα σ’ έπαιρνα

Στη χοροεσπερίδα που δόθηκε

στην Αγγλική Ναυαρχίδα

(στα δύο να’ σουν μέλισσα

θα σε χώριζε η μέση σου).

Δεν χρειάζεται θίασος. Ο θίασος ΣΥΡΙΖΑ είναι πρωτοκαθεδρία έργο με γέλιο, εξυπνακισμό… Λεηλάτηση του νου επιδιώκεται. Πήγα στα Παλιά για αγορά κουτόχορτου. Όπου κι αν πήγα, η απάντηση μία. Τελείωσε.

Ο Γιάννης Σκαρίμπας υπήρξε πεζογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας (1898 -1984).

Μεγάλος για πολλούς, αμφισβητούμενος για άλλους. Αναμφισβήτητα πρωτοποριακός, αλλά και μοναδικά ιδιότυπος. Ένας κοσμοπολίτης «επαρχιώτης», που έγινε διαρκή πρόκληση για το αστικό κέντρο. Εραστής της ομορφιάς του λόγου, σε βαθμό που ούτε μια λέξη δεν μπορεί να μετακινηθεί ή να αλλάξει στη φοβερή αταξία της γραφής του.

Ηταν ένας θυελλώδης σαρκαστής, ήταν ο ανυπέρβλητος μαινόμενος ταύρος που ποδοπατεί, ανατρέπει σκόπιμα κάθε τάξη και ορθοδοξία μορφών αξιών και οραμάτων.

Γράφει σε ποίημά του:

Μόνο εγώ, μόνο εγώ, ποτέ δεν ήμουν πλοίο

μήτε αερινό όνειρο, μήτε πουλί σε αυτό

ήρθα στον κόσμο με πλατύ μέτωπο ορθό και λείο

μόνο δύο στίχους μου σκληρούς να πω και να χαθώ.

Και προσέξτε με μη με βλέπετε έτσι κακοσουλούποτο

και αμελητέο, εμένα όλες οι πόρτες και πορτίτσες

όλου του τόπου είναι ανοιχτές και τα καλοδέχονται

τα γραφούμενά μου τότε μόνο ξυπνούν οι απαίσιοι.

Σε σημείωμά του περί του κατεστημένου «το ελληνικό κατεστημένο είναι παλαιότερη κι από την πυραμίδα του Χέοπα. Γεννήθηκε την μέρα που ο άνθρωπος ξεστόμισε «Αυτό είναι δικό μου».

Ο Σκαρίμπας πνεύμα ανυπότακτο, αναρχικό, αντικομφορμιστής, φανατικός, του άρεσε να πορεύεται στην αβεβαιότητα ως σταθερό κανόνα ζωής.

Εδώ ταυτίζεται με τον ανατρεπτικό λόγο του Όσκαρ Ουάιλντ που ομιλεί για την «ελεεινή σιγουριά» στην τέχνη και στη ζωή,

Χλεύαζε, σάρκαζε την μίζερη κοινωνική πραγματικότητα της σοβαροφάνειας και σκοπιμότητας.

Ταυτίστηκε ψηχή τε και σώματι με την καθημερινή ζωή της Χαλκίδος. Με τον ψαρά, με τον ταβερνιάρη, με τους απλούς ανθρώπους του καθημερινού μόχθου. Ο Σκαρίμπας ταυτίζεται με τον Σάμιουελ Μπέκετ (Ιρλανδός νομπελίστας) των πονεμένων και των καπηλειών.

Με πλημμυρίζει οργή, θυμός, ενοχές, να βιώνουμε σήμερα σε αξίες, όραμα, οικονομία, συνθήκες από αυτές που ζούσαμε το 1965, όπως περιγράφεται σε επιστολή του προς τον Χαλκέντερο, ψευδώνυμο του Δημητρίου Πουρνάρα στην εφημερίδα «Ελεύθερος».

Είναι προσφορά από τα «ΝΕΑ» που επιγράφεται «Ο Γιάννης Σκαρίμπας αλληλογραφεί…».

Χαλκίδα 05-03-1965

Αγαπητέ μου Χαλκέντερε,

Αυτή η βουλευτική λίμα που επέπεσε κατά του φουκαρά λαουτζίκου μας, δείχνει σε ποίαν υποανάπτυχτη κατάντια βρίσκεται ο Κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα. Μετά από τον λίγο απέχοντα της λεηλασίας του δημοσίου χρήματος, διπλασιασμό της βουλευτικής αποζημίωσης (πραγματικά νομιμοφανής βουτιά στο δημόσιο ταμείο) τώρα έχουμε και τα συνταξιοδοτικά καλλιστεία των απαρηγόρητων χηρών μας.

Να δοθεί και στην χήρα Ακρίτα σύνταξη «το σύνολο της εκάστοτε βουλευτικής αποζημιώσεως» (!) είπε ο γκουβαρντάς υπουργός Οικονομικών Κ. Μητσοτάκης σε χτεσινή συνεδρίαση της Βουλής, δηλαδή περί τα τριάντα χιλιάδες δρχ. μηνιαίως, ενώ και ο άλλος «εξοδηματίας» κ. Παπανδρέου, μας είπε ότι «υπάρχει ένα σύνορον λεπτότητος, η οποία απαγορεύει την αντιδικίαν».

Αλλά τις λεπτότητες αυτές (τις για τον φορορμπηχνόμενο λαό μας, έχουσες μόνον τακτ …κανονιάς!) ας τις ασκήσει ο κ. Πρωθυπουργός δια του πορτοφολιού του δικού του. Τι είδους λεπτότητα έχει η σπατάλη του δημοσίου χρήματος. Η χήρα Ακρίτα, δεν είναι διόλου φουκαριάρα. Και ακίνητα της άφησε ο απελθών μακαρίτης και εκατοντάδες χιλιάδες καταθέσεις στις τράπεζες. Μην ξέρουν να μας πουν αυτοί οι …λεπτοτάριοι πόσα ακίνητα και καταθέσεις, άφησαν στις δικές του χήρες, οι ηλίθιοι που ξάπλωσαν με «χιαστί» την κουβέρτα τους και μια λεκάνη για σκούφο; Α, λόγου χάρη (για να κατονομάσω άλλον βλάκα) ο φαντάρος Απάτωτας που πέρασε στων ηρώων τους χώρους, ξερνώντας καλοκαθιστός αίμα μαζί με μανέστρα, Πριν λίγο, έπαιζε μονά ζυγά με τους ψείρες του.

Τελείωσε τουλάχιστον για μένα αυτήν η υπόθεση αγαπητέ μου Χαλκέντερε. Ο Κοινοβουλευτισμός μας ψαλίδεψε, η Βουλή δεν μας χρειάζεται. Και δίχως αυτήν μπορεί κάλλιστα –το δημόσιο χρήμα –να βουτιέται. Είπα «τουλάχιστον για μένα».

Σε βεβαιώνω ότι και σύξυλος ο ελληνικός λαός έχει την αίσχιστη ιδέα. Και είναι βέβαιος και ήσυχος. Ξέρει ότι η ιθύνουσα τάξη του είναι η ασυνειδητότερη του κόσμου.

Ταύτα αγαπητέ φίλε Χάλκεντερε, όχι για να δημοσιεύσεις επώνυμα. (Δεν θέλω όλην την ώρα να λέω παρόμοια, τα’ χω πολλές φορές ειπωμένα). Μόνο στο δίνω για δικό σου αυτό το θέμα. Επιλαβού του, πρώτα εσύ, και εκ του δικού σου, θα πάρω αφορμή εγώ για άλλα. Διότι είναι χώρα ανεξάντλητη η Αθηναϊκή Μπανανία…

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου