Του Faris Nejad
Αν δε γνωρίζεις γιατί είσαι εναντίον των ανεμογεννητριών στο Πήλιο, τότε τα επιχειρήματά σου τα παίρνει ο άνεμος.
«Πλήττει και αποθαρρύνει τον τουρισμό», μας λεν οι δικαιολογημένα ενάντιοι στη δημιουργία πάρκων ανεμογεννητριών στους λόφους του Νότιου Πηλίου. Εμείς τους ακούμε, μα όσο κι αν συμφωνούμε μαζί τους και υποστηρίζουμε να παραμείνει η φύση του Πηλίου όσο το δυνατόν ανεπηρέαστη, είναι δύσκολο να μας διαφύγει η ειρωνεία και η υποκρισία πολλών από αυτούς.
Οι ανεμογεννήτριες είναι από τις καθαρότερες μεθόδους παραγωγής ενέργειας, ίσως η καθαρότερη και φιλικότερη στο περιβάλλον μέθοδος. Βέβαια, μπορεί να είσαι οικολόγος, αλλά, λόγω της ανάγκης για το εισόδημα από τον τουρισμό, να συμβιβάζεις τις αξίες σου και να τάσσεσαι κατά μίας έξυπνης και χρήσιμης ιδέας για το περιβάλλον. Το παράλογο είναι να είσαι ενάντιος σε όλα, σε κάθε συμβιβασμό, απέναντι σε κάθε πρόοδο και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο για τη χώρα, να προσπαθείς να την κρατήσεις να λειτουργεί (ή να μη λειτουργεί, εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς) με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί εδώ και δεκαετίες.
Είναι πάνω από ειρωνικό, θα τολμήσω να πω κωμικό, το ότι οι ίδιοι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τη δικαιολογία του τουρισμού για να σταματήσουν ένα βήμα προς την περιβαλλοντική βιωσιμότητα, είναι εκείνοι που για δεκαετίες εμπόδιζαν την τουριστική ανάπτυξη στο νησάκι του Αλατά, γιατί, τάχα, ήταν επικίνδυνη για το περιβάλλον. Εμπόδιζαν τον τουρισμό για χάρη του φυσικού περιβάλλοντος και τώρα προσπαθούν να μπλοκάρουν περιβαλλοντικές δράσεις για χάρη του τουρισμού.
Τότε ισχυρίζονταν πως ο Παγασητικός θα γίνει ο βόθρος των μερικών χιλιάδων τουριστών που θα επισκέπτονταν το νησάκι. Με τον ίδιο τρόπο, ισχυρίζονται σήμερα πως οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί τουρίστες, που έρχονται από χώρες όπου ολόκληρες πόλεις είναι ενεργειακά αυτόνομες βασιζόμενες μόνο σε αιολική και ηλιακή ενέργεια, κατεβαίνουν από το κρουαζιερόπλοιό τους στο λιμάνι του Βόλου, δίπλα στα παλιοσίδερα, σκοντάφτουν πάνω σε νεκρά ζώα και τρέχουν να γλιτώσουν από αδέσποτα ζώα, διασχίζουν ολόκληρους δρόμους με εγκαταλελειμμένα κτίρια που χρησιμοποιούνται ως χώροι απόθεσης σκουπιδιών και μπάζων, περπατούν τους άβατους πεζοδρόμους, κι όταν με την άκρη του ματιού τους βλέπουν ένα οικείο και θετικό σε αυτούς θέαμα, τους ανεμόμυλους, στην απόσταση που το έχουν συνηθίσει, για κάποιο λόγο, ταράζονται!
Δηλαδή, δε βλέπουν μία αισθητά μολυσμένη και ποικιλοτρόπως παρατημένη πόλη, δεν προσέχουν ότι στο λιμάνι, την είσοδο του Βόλου, δε υπάρχει τουαλέτα αλλά φιλοξενούνται δύσοσμες εγκαταστάσεις της ΔΕΥΑΜΒ, δεν προσέχουν τους στύλους και τα καλώδια της ΔΕΗ που μπλοκάρουν κάθε θέα από το βουνό και δεν τους ενδιαφέρουν τα σπασμένα πεζοδρόμια, ούτε και το τερατώδες εργοστάσιο το οποίο είναι μια από τις μεγαλύτερες πηγές ατμοσφαιρικής ρύπανσης τοποθετημένο σε ένα ανύπαρκτο θαλάσσιο θέρετρο. Μόλις όμως δουν τις ανεμογεννήτριες τρέχουν πίσω στο κρουαζιερόπλοιο, πάντα προσπαθώντας να μην πατήσουν νεκρούς σκύλους και γάτες και ούτε που το σκέφτονται να ξαναγυρίσουν.
Βέβαια πάλι, μία ιδέα είναι να μην εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες στο Πήλιο ώστε να διατηρηθεί το τοπίο. Μία ιδέα είναι να προστατευτεί ο Αλατάς κι όσο για τους σκύλους, τούς αγαπώ κι εγώ, ίσως να πρέπει απλά να μαζέψουμε τους ψόφιους και να αφήσουμε τους άλλους να τριγυρίζουν εδώ κι εκεί, όμως ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε πως τελειώνει ο χρόνος για την Ελλάδα. Για κάποιο καιρό, η Ελλάδα είχε το περιθώριο να διατηρεί τα πάντα και να στέκεται ενάντια στην κάθε αλλαγή. Εκείνον τον καιρό, ο εστιάτορας του Λεφόκαστρου ή της Μηλίνας είχε το περιθώριο να μην ενδιαφέρεται να γίνει ο Αλατάς τουριστικό θέρετρο. «Έχω το γιο μου στα φροντιστήρια στο Βόλο, δε θα γίνει σερβιτόρος σαν εμένα, δικηγόρο θα τον κάνω», μου είπε χρόνια πριν ο ιδιοκτήτης μιας ταβέρνας. Ίσως ο γιος του μεγαλώνοντας, χάριν των άξιων γονιών του, έγινε όντως δικηγόρος, ένας άνεργος δικηγόρος, που δεν μπορεί να βρει δουλειά ούτε στην ταβέρνα των ίδιων των γονιών του, λόγω της έλλειψης τουριστικής υποδομής στην περιοχή. Ίσως είναι τώρα σερβιτόρος σε κάποιο τουριστικό προορισμό της Ευρώπης, όπου υπάρχουν ανεμογεννήτριες.
Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει όμορφη και μεγαλοπρεπής και όλοι πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας για να διατηρήσουμε τις ομορφιές της. Την ίδια στιγμή όμως πρέπει να γίνουν σκληροί συμβιβασμοί, γιατί δεν υπάρχει πλέον η αφθονία των επιλογών. Η Ελλάδα δεν μπορεί πια να λέει όχι σε κάθε αλλαγή και να περιμένει να πάει μπροστά.
*O Φάρις Νεζάντ είναι κάτοικος Βόλου, κοινωνικός και πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας της σύγχρονης νουβέλας που διαδραματίζεται στο Πήλιο, «Η Κατάρα των Αρχαίων».
