ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

O Bόλος έχει ανάγκη ενός καλού ελληνοαγγλικού κολλεγίου

o-bόλος-έχει-ανάγκη-ενός-καλού-ελληνοαγγ-493079

Του Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής

Φυσικά όταν μιλάμε για ένα καλό ελληνοαγγλικό κολλέγιο δεν εννοούμε πως η πολιτεία θα μεριμνήσει ή θα πρέπει να μεριμνήσει για κάτι τέτοιο. Στην Ελλάδα η ιδιωτική εκπαίδευση πολεμήθηκε και δαιμονοποιήθηκε από τις διάφορες κυβερνήσεις όσο τίποτε άλλο. Αφού οι περισπούδαστοι συνταγματολόγοι είχαν τη φαεινή ιδέα να απαγορεύσουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων συνταγματικά, τώρα για δεκαετίες πληρώνουμε αυτό το συνταγματικό έλλειμμα ή έγκλημα, με αποτέλεσμα χιλιάδες ελληνόπουλα να καταφεύγουν στα μεγάλα πανεπιστήμια της Μ. Βρετανίας, της Αμερικής, του Καναδά κλπ. και η συντριπτική πλειοψηφία να μένει στις χώρες όπου εσπούδασε.

Σαν να μην ήταν αρκετό αυτό, μαθαίνουμε πως τα τελευταία χρόνια περίπου πέντε χιλιάδες Έλληνες επιστήμονες εγκατέλειψαν την Ελλάδα και κατέφυγαν σε χώρες της Ευρώπης, της Βορείου και Νοτίου Αμερικής (αυτή η εγκατάλειψη στοίχισε στο ελληνικό κράτος εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ).

Πρέπει να σημειώσουμε εδώ πως αυτοί οι νέοι επιστήμονες που εγκατέλειψαν την Ελλάδα και κατέφυγαν σε άλλες χώρες, δεν ήταν οι μετριότητες, αλλά οι άριστοι.

Συμβαίνει να γνωρίζω προσωπικά ποια είναι η διαδικασία για ένα αμερικάνικο πανεπιστήμιο ή μία μεγάλη επιχείρηση να προσλάβει έναν καθηγητή ή έναν manager ή έναν εκτελεστικό (executive), περνάει από κόσκινο στην κυριολεξία.

Και ενώ η πολιτεία «φρόντισε» να στραγγαλίσει την ανώτατη ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα, άφησε τελείως ανεξέλεκτη, ή σχεδόν ανεξέλεγκτη, την ιδιωτική εκπαίδευση, όσον αφορά τα πάσης φύσεως φροντιστήρια, και δεν υπονοώ κάποιο συγκεκριμένο κλάδο φροντιστηρίων. Στην Ελλάδα «δόξα τω Θεώ» έχουμε πληθώρα φροντιστηρίων. Άλλωστε η πολιτεία, πέραν ορισμένων υποχρεωτικών προϋποθέσεων που τα φροντιστήρια πρέπει να τηρούν, δεν θα ήτο δυνατόν να τα ελέγχει, να τα αξιολογεί, να τα υποβιβάζει ή να τα αναβαθμίζει, ακόμα και να τα κλείνει εάν γίνονται παραβάσεις που προκαλούν το κοινό αίσθημα ή έρχονται σε σύγκρουση με το νόμο.

Τι θα μπορούσε να προσφέρει ένα καλό ιδιωτικό ελληνοαγγλικό κολλέγιο στο Βόλο: Πρώτα –πρώτα θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως μοντέλο για άλλα σχολεία της περιοχής, είτε επρόκειτο για φροντιστήρια ή άλλου επιπέδου ιδιωτική εκπαίδευση. Ένα ιδιωτικό κολλέγιο έχει τη δυνατότητα να κάνει επιλογή μαθητών και να πετυχαίνει την ομοιογένεια των τμημάτων που είναι το Α και το Ω στη σωστή εκπαίδευση. Το δημόσιο, εξ ορισμού, αυτό δεν μπορεί να το κάνει, διότι είναι «αντιδημοκρατικό». Σαν αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής σε ένα τμήμα δημοσίου σχολείου 30 μαθητών μπορεί να υπάρχουν τρεις ή και τέσσερις διαφορετικές ποιότητες μαθητών, με αποτέλεσμα στην ουσία όλοι να αδικούνται, ή και να υποφέρουν.

Όλοι οι μαθητές έχουν δικαίωμα στη μάθηση, αλλά τι είδους μάθηση μπορεί να αποκτηθεί κάτω από άνισες συνθήκες και ανομοιογενή τμήματα; Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του ρυθμό μάθησης και προόδου.

Ένα καλό κολλέγιο θα μπορούσε να ξεχωρίσει, να προωθήσει και να δώσει τη δυνατότητα σε χαρισματικά παιδιά να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους και τις δυνατότητές τους στο έπακρο.

Σκεφτήκατε ποτέ πόσα ταλαντούχα παιδιά ποτέ δεν τους δίνεται η ευκαιρία να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους τα οποία η φύση γεναιόδωρα τους χάρισε;

Μόλις πρόσφατα παρακολούθησα μία εκδήλωση που διοργανώθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ν. Ιωνίας, όπου νήπια από όλο το Νομό και φυσικά με τους Νηπιαγωγούς, παρουσίασαν τα διάφορα δημιουργικά τους έργα. Ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστα. Φεύγοντας, αναλογίστηκα: Πόσα από αυτά τα χαρισματικά παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να αξιοποιήσουν τα διάφορα ταλέντα τους που η φύση τα χάρισε; Ενδεχομένως πολύ λίγα.

Τα παιδιά δείχνουν τα ταλέντα τους από πολύ μικρή ηλικία, αρκεί οι δάσκαλοί τους να τα διαπιστώσουν, αλλά και αφού τα διαπιστώσουν, στις πλείστες των περιπτώσεων δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα στο ελληνικό δημόσιο. Στην Ελλάδα επικρατεί ένα αναχρονιστικό εκπαιδευτικό σύστημα που η ηλικία των παιδιών συνοδεύεται με τη νοημοσύνη. Καμία σχέση δεν υπάρχει στις πλείστες των περιπτώσεων. Προσωπικά είχα μαθητές που σε τρομερά νεαρή ηλικία διακρίθηκαν πανευρωπαϊκά ή και παγκοσμίως. Όταν μία μαθήτρια ή μαθητής αποκτούσαν το Cambridge Proficiency και μάλιστα με Β, δηλαδή διάκριση, ενώ ήταν μόλις 12 ετών, κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως αυτά τα παιδιά δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να αξιοποιήσουν τις έμφυτες ικανότητές τους στο έπακρον. Και η πρόοδός τους δεν σταματούσε στα πιστοποιητικά γλωσσομάθειας, στη συνέχεια αναδείχθηκαν λαμπροί επιστήμονες και σήμερα κατέχουν διακεκριμένες θέσεις σε πανεπιστήμια της Αμερικής και της Αγγλίας, αλλά και σε διεθνείς επιχειρήσεις και θεσμούς.

Εάν σήμερα γινόταν μία καταγραφή των εκ Βόλου καταγομένων επιστημόνων στο εξωτερικό των τελευταίων δεκαετιών, είμαι απολύτως πεπεισμένος πως όλοι μας θα εκφράζαμε το θαυμασμό μας και την υπερηφάνειά μας. Δεν είμαι εξουσιοδοτημένος να αναφέρω συγκεκριμένα ονόματα πρώην μαθητών μου, που σήμερα κατέχουν θέσεις παγκόσμιας ακτινοβολίας. Ελπίζω κάποια στιγμή με τη συγκατάθεσή τους να δημοσιευτούν τα επιτεύγματά τους.

Πρόσφατα, σε ένα super market τυχαία γνώρισα μία μαμά που είχε στο καροτσάκι δύο κοριτσάκια 1½ και 2½ ετών. Το μικρότερο κοριτσάκι πήγαινε το στόμα του ροδάνι, κι αν κάποιος δεν το έβλεπε θα νόμιζε ότι είναι 3 ή 4 ετών. Φεύγοντας ρώτησα τη μαμά πότε άρχισε να μιλάει η μικρή και η μαμά μου απήντησε, σχεδόν από 10 μηνών. Και είπα στον εαυτό μου, αυτό το μωρό θα μπορούσε να μάθει και πέντε ξένες γλώσσες!

Επιστρέφοντας στο Ελληνοαγγλικό Κολλέγιο, και κλείνοντας, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις που μπορούν να αξιοποιηθούν και να υλοποιηθούν από ιδιώτες που διαθέτουν όραμα και πιστεύουν στην επένδυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Η ιδιωτική εκπαίδευση μπορεί να είναι μία απόλυτα ελεγχόμενη διαδικασία και σχεδόν με προβλεπόμενα ή και εγγυημένα αποτελέσματα, αρκεί οι συντελεστές της διαδικασίας να διαθέτουν όραμα, ιδανικά και όχι αποκλειστικά το οικονομικό όφελος.

Κάθε μεγαλούπολη της Ελλάδος θα έπρεπε να έχει ένα Ελληνοαγγλικό Κολλέγιο για ευνόητους λόγους και κανένα χαρισματικό παιδί, άσχετα από την οικονομική του κατάσταση, δεν θα έπρεπε να στερείται της ευκαιρίας να αξιοποιεί τα χαρίσματα με τα οποία η φύση το επροίκησε.

Η ίδρυση ενός Ελληνοαγγλικού Κολλεγίου θα πρέπει να είναι μία συλλογική προσπάθεια, ενός πολυμετοχικού σχήματος αποτελούμενο από καταξιωμένους εκπαιδευτικούς, αλλά και επιχειρηματίες της περιοχής γιατί όχι και θεσμούς. Με άλλα λόγια να λειτουργεί στα πρότυπα των αμερικανικών και βρετανικών ανωτέρων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, τα οποία επί αιώνες διαιωνίζουν την ποιοτική εκπαίδευση και αξιοποιούν τα χαρίσματα των νέων ανθρώπων προς όφελος της ανθρωπότητας. Ήδη υπάρχει μία ομάδα νεαρών επιστημόνων με όραμα και αισιοδοξία που φιλοδοξεί να κάνει το όραμα πραγματικότητα.

Υ.Γ. Δεχόμαστε σχόλια στο [email protected]

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου