Του Παναγιώτη Παπαδέλη
Μέσα στα μάτια σου έχτισα ένα όνειρο
Με πολύχρωμες πεταλούδες,
Αυτές που σέρνει ο αέρας το λυκόφωτου
Για να στεφανώσει τις νεράιδες του Ποταμού.
Η μαγεία στιγμιαία, όσο το πέρασμα της νυχτερίδας
Που ερωτεύτηκε το γρύλο.
Το γρύλο που κρατά τη νύχτα ζωντανή,
ανικανοποίητη, μονότονη, οριζόντια.
Τα μάτια σου τεράστιες φλογισμένες διαμαντόπετρες,
Το μυαλό σου πέρα απ’ το γαλαξία.
Η σκέψη σου μετέωρη, απροσδιόριστη ,θολή,
Βαθειά όσο η άβυσσος,
Μακριά όσο η ακτίνα του σύμπαντος.
Πώς να διαπεράσει ο νους μου την ομίχλη
Για να ανιχνεύσω τον διάττοντα λογισμό σου.
Πώς να κρατήσω το όνειρο μου ζωντανό
Μέσα στους δύσβατους διαδρόμους της ψυχής σου.
Κι ο παφλασμός της θάλασσας αργός ,αδιάκοπος,
Σαρκαστική ενορχήστρωση της φύσης
Που διαφεντεύει τους χτύπους της καρδιάς σου
Και τους μετουσιώνει σε ήχους Βαγκνερικούς
ήχους αμηχανίας.
Σεπτέμβριος 2010 Βόλος
3οBραβείο Διεθνούς Διαγωνισμού
«Διοτίμα και Μούσες» 2013
