Του Περικλή Βασιλού
Εδώ και καιρό, εμείς οι Έλληνες, γυρεύουμε «λίγο ουρανό» και ξανοιχτήκαμε στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, όπως έγινε με τα δώδεκα καράβια του Οδυσσέα, αλλά οι άγριοι άνεμοι μας παρέσυραν προς Νότο, όπως έπαθαν κι οι σύντροφοι του Οδυσσέα, και καταλήξαμε έτσι στη «χώρα των Λωτοφάγων»…
Πεινασμένοι όπως ήμασταν, αφεθήκαμε και «άθελά» μας, φάγαμε τους λωτούς, αυτούς που μας πρόσφεραν αφειδώς οι Ευρωπαίοι φίλοι μας, άριστοι γνώστες παρόμοιων καταστάσεων για «αδύναμους λαούς που ζητούν την κηδεμονία» τους, με αποτέλεσμα να ξεχάσουμε, ποιοι ήμασταν, ποιοι είμαστε και που πάμε…
Χάσαμε έτσι την αυτοπεποίθησή μας και ξεχάσαμε την πατρίδα μας, που μας την κλέψανε για «ένα μάτσο χαρτιά» κι «ένα μάτσο υποσχέσεις» – που ποτέ δεν εφαρμόζουν – αρκεί να μην παρεκκλίνουν από το δικό τους «σχεδιασμό»…
Και να τώρα ξανά, οι «φίλοι» μας οι Τούρκοι από Ανατολάς, δημιουργούν στα Ίμια νέα κατάσταση, με την προκλητική εμφάνιση όλου του Ανώτατου Στρατηγείου να φωτογραφίζεται στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου και σα να μην έφτανε αυτό, είχαμε και την πέρα για πέρα βλακώδη ενέργεια Αλβανών που υπηρετούσαν στον ελληνικό στρατό, να φωτογραφίζονται σχηματίζοντας με τα χέρια τους τον Αλβανικό αετό !
Αυτά τα γεγονότα μόνο στην Ελλάδα μας, την πατρίδα μας, θα μπορούσαν να συμβούν, στη «χώρα των Λωτοφάγων», όπου απολαύσαμε τον καρπό της λήθης, χωρίς να σκεφθούμε τι θα γίνει στο μέλλον, χωρίς να αναλογιστούμε την Ιστορία μας, ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και πού πάμε… για να μπορούν τα παιδιά μας, οι γενιές που έρχονται, να μείνουν στη δική τους πατρίδα, στον ίδιο καταγάλανο ουρανό που ζούσαν κι οι πρόγονοί μας…
Κι όλα αυτά συνέβησαν, διότι μας κυρίεψε η αμνησία, ο ζαμανφουτισμός, η κατάθλιψη και η παραίτηση του «διεκδικώ», κι ενισχύθηκαν έτσι οι απαιτήσεις των «φίλων» μας κι αποθρασύνθηκαν οι αιώνιοι εχθροί του Έθνους, δεν θα μπορούσε δηλαδή να συμβεί και κάτι χειρότερο από τη σημερινή διαμορφωθείσα κατάσταση, να δέχονται και να αποδέχονται, σχεδόν τα πάντα, οι κάτοικοι της «χώρας των Λωτοφάγων»…
Αφού λοιπόν φάγαμε απερίσκεπτα τους λωτούς και ξεχάσαμε ποιοι είμαστε, όλα είναι πιθανά να συμβούν, να φύγουν οι σημερινοί νέοι αλλά και του αύριο – όλο το μέλλον της χώρας – και ν’ απομείνουν μόνο οι ανήμποροι, να στρογγυλεύουν και να μεγαλώνουν τον «κύκλο της λησμονιάς»…
Αυτό που είμαστε, και δεν αλλάζει, είναι ότι είμαστε Έλληνες, κι αυτό που πιστεύουμε, είναι ότι είμαστε Χριστιανοί, Ελληνισμός και Χριστιανισμός, οι δύο πυλώνες, όπου εδραιώθηκε όλη η πορεία του Έθνους μας και με αυτές τις αρχές χτίσαμε το θεσμό της οικογένειας και τη συνέχειά της, τόσο όσο κανένα άλλο Έθνος δεν δίδαξε, τις μεγάλες αυτές αρετές των φιλοσόφων μας, τον πολιτισμό και τις τέχνες…
Σε πόσο λάθος δρόμο βρίσκονται, όλοι αυτοί που βυσσοδομούν κατά θεσμών και αξιών, της Ιστορίας της Ελλάδας και του πολιτισμού της, όταν η Ελλάδα ήταν αυτή που χρησιμοποιήθηκε από τις «Μεγάλες Δυνάμεις» ως «πληρεξούσιος», όπως παραδέχθηκε κι ο Τσόρτσιλ για τα τραγικά γεγονότα στη Μικρά Ασία, έτσι και τώρα, την χρησιμοποιούν πάλι ως πληρεξούσιο, για να ξεπεράσουν τις δικές τους αδυναμίες και να καλύψουν τις δικές τους παρανομίες…
Έτσι λοιπόν, κι ενώ οι χώρες του Νότου – Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιταλία – φλέγονται από οικονομικές «βόμβες», η Τουρκία κλείνει συμφωνίες με την Αγγλία και την κ. Μέι για εκατό σύγχρονα αεροπλάνα, κι ενώ στη συνέχεια, σπεύδει η κ. Μέρκελ για συνάντηση με τον κ. Ερντογάν, με όλα αυτά δεν ξέρουμε τι θα ξημερώσει, θα δείξει το μέλλον…
Από την άλλη, οι Τούρκοι στρατηγοί, κάνουν βόλτες στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου διαμηνύοντας στην Ελλάδα ότι, «εσείς δεν θα πάρετε αεροπλάνα!».
Γι’ αυτό, κι οι τρείς θεσμοί που μας κράτησαν όρθιους μέχρι τώρα, πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια, πρέπει να παραμείνουν αναλλοίωτοι για το Έθνος μας και να συνεχίζουν να σκορπίζουν φως στην οικουμένη, έτσι όπως αναλλοίωτα έκαναν ανά τους αιώνες μέχρι σήμερα.
