Του Τάσου Καπουρνιώτη, Αρχιτέκτονα
Παρατηρώντας τις συμπεριφορές των ανθρώπων, πολλές φορές τα συμπεράσματα παραξενεύουν, εκπλήσσουν.
Διαδραματίζονται παντού σε κάθε σημείο του κόσμου, όπου υπάρχουν ανθρώπινες κοινωνίες, διαφέρουν μόνο ανάλογα στο που, από ποιους, την αιτία και το πότε.
Σήμερα θα σας μεταφέρω τα δικά μου (συμπεράσματα) από κάτι που έτυχε να πέσει στην αντίληψή μου και που είναι ένα από τα χαρακτηριστικά ξεσπάσματα ύπαρξης (;..) του Έλληνα.
Έλληνας!… ένας έξυπνος, ευφάνταστος, εργατικός, ευσυνείδητος, αλληλέγγυος, αλλά και ευκολόπιστος στις ουτοπίες πολίτης.
Ένας πολίτης όμως που παρόλα τα πιο πάνω, για κάποιο ενεξήγητο λόγο (η περίεργη συμπεριφορά του χρήζει επιστημονικής έρευνας), έχει καταντήσει να είναι έρμαιο των ορέξεων των εκάστοτε Κυβερνήσεων συνεπικουρούμενων από μια αλλοπρόσαλλη Διοίκηση, αναπτυγμένη στα πλαίσια της τερατογέννησης.
Είναι πλέον γνωστή σε όλους (την ζούμε καθημερινά) η θλιβερή και μίζερη κατάσταση της χώρας, απόρροια της δημοσιονομικής κρίσης (για την οποία κανένας από εμάς δεν είναι υπεύθυνος).
Καθημερινά το αίσθημα της εκμετάλλευσης, της αισχρής κοροϊδίας, του απροστάτευτου, του αδικημένου, του εγκαταλειμμένου, του υποτιμημένου ηθικά, μας καταλαμβάνει όλους, δημιουργώντας μας κάθε είδους ψυχολογικά προβλήματα, με αποτέλεσμα στην απόδοση,στην συμπεριφορά, αλλά και δυστυχώς στην υγεία.
Τι κάνουμε;… τίποτα.
Χρόνια τώρα γαλουχημένοι ανήθικα από ένα αισχρά προδοτικό Κυβερνόν σύστημα,με την συμμετοχή των πάντων (κατά καιρούς συμπολίτευσης- αντιπολίτευσης),συμπεριφερόμαστε επαληθεύοντας το ψυχολογικό πείραμα που έμεινε στην Ιστορία σαν: «Ο σκύλος του Παβλόφ»…
Υπακούοντας υποτακτικά σε επιβεβλημένεςεπιστημονικά συνήθειες, τρέχουμε ακόμη (πρόσφατο παράδειγμα) και παραμονές εορτών να κάνουμε ατέλειωτες ουρές, για να πληρώσουμε παράλογους (στην αιτία και μορφή) υπέρογκους φόρους.
Φόρους που κάποιοι…. αποφάσισαν ότι πρέπει να είναι η κύρια πηγή εσόδων αυτής της υποτιμημένης αλλά όμως ΥπέροχηςΧώρας, που οι πανάξιοι πολίτες της οι περισσότεροι δεν εργάζονται, δεν παράγουν, δεν δημιουργούν, άρα δεν έχουν έσοδα.
Πέστε μου λοιπόν εσείς, αυτή η αλλοπρόσαλλη πολιτική συμπεριφορά αν δεν είναι βλακεία -ασχετοσύνη, τι άλλο μπορεί να είναι;
Μήπως οι σύγχρονοι φωστήρες οικονομολόγοι μέλη της σημερινής Κυβέρνησης αποβλέπουν μαζί της σε κάποιο απώτερο κρυφό σκοπό;… για την εφαρμογή του οποίου εξαπάτησαν έναν Λαό και κατέλαβαν την Αρχή, ποδοπατώντας τα πιστεύω και τις αρχές τους…….
Πως οι σωτήρες, οι δήθεν απαλλοτριωτές της οπισθοδρόμησης, οι αυτοαποκαλούμενοι και προοδευτικοί, αδιαφορούν για την εξέλιξη, και μαζί με την απαράδεκτη φορολογία, απαιτούν από τους περισσότερους συναλλασσόμενουςτην προσκόμιση μιας ατέλειωτηςσειράς άχρηστων δικαιολογητικών, όταν τα περισσότερα από αυτάθα μπορούσαν να τα έχουν από το σύγχρονο διαδίκτυο.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο όλα αυτά να έχουν δημιουργήσει ατέλειωτα κόμπλεξ, άγχη, να έχουν φτάσει τους δείκτες αντοχής στο κόκκινο, με αποτέλεσμα, κάποιοι να βρίσκουν διέξοδο εκτόνωσης στην πρώτη ευκαιρία, ξεσπώντας σε τελείως άσχετους στόχους.
Ένα τέτοιος και τα γκισέ εξυπηρέτησης τωνδιαφόρων υπηρεσιών του Δημοσίου.
Το περιστατικό που προανέφερα πως έπεσε στην αντίληψή μου, συνέβη στο υποκατάστημα ΕΟΠΥΥ της πόλης μας, στον χώρο του Φαρμακείου.
Κάποιος, κάποιοι ζώντας την στιγμή τους, βρήκαν την ευκαιρία να δείξουν το καμάρι τους, να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους.
Αγνοώντας στην κυριολεξία τα πάντα, είδαν τις υπαλλήλους σαν τους υπεύθυνους για την κατάντια του συστήματος υγείας και φυσικά έβαλαν τις φωνές, σε λάθος μέρος και λάθος ανθρώπους.
Αυτά που έπρεπε να απαιτούν από τους εκλεγμένουςγια να τους διοικούν, έχοντας καταντήσει μεθοδικά υποτακτικοί στους υπηρέτες τους, οι περισσότεροι αισθάνονται πνιγμένοι, χαμένοι και ξεσπούν.
Μερικοί μάλιστα έχοντας μπολιαστεί από το σύνδρομο της κομματικής εξάρτησης ψάχνουν να βρούν αλλού τους φταίχτες… αδυνατώντας να πιστέψουν πως έκαναν λάθος.
Τα λάθη, τις αυθαιρεσίες του Υπουργείου κάποιος πρέπει να τα πληρώσει, δεν μπορούν να καταλάβουν πως και οι πίσω από τα γκισέ στην ίδια με αυτούς (ίσως και χειρότερη) κατηγορία ανήκουν.
Τις περισσότερες μάλιστα φορές υποχρεώνονται να κάνουν πράγματα παρά την θέληση και συνείδησή τους.
Τι συμβαίνει λοιπόν;…. απλούστατα το σύστημα αυτό θέλει την ολική εξάρτηση και ταυτόχρονα την μερική εκτόνωση.
Αρκεί το ίδιο να μένει αλώβητο
Στο «πείραμα του Παβλόφ» αποδεικνύεται η παρά φύση!…λάθος εξάρτηση από κάτι, μόνο που το καημένο το πειραματόζωο μετά την πλήρη εκμετάλλευσή του (ξεζούμισμα στην κυριολεξία- διαβάστε σχετικά και θα μάθετε) δεν ζούσε για πολύ.
Υπήρχε μόνο για την εφαρμογή και τα αποτελέσματα του πειράματος.
