Του Περικλή Αργύρη, Βρυξέλλες
Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος μας έδειξαν την επιτυχία των στρατευμάτων και προπαντός την πραγματική στρατηγική των Διοικητών, ειδικώς στον Β’ Παγκόσμιο που οι Γερμανοί είχαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις, με εξαιρετικούς Αρχιστρατήγους και Στρατηγούς.
Σε όλες αυτές τις εκστρατείες των πολέμων οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έλαβαν μέρος, ακόμα και στον πόλεμο της Κορέας, και ήταν εξαιρετικοί στη στρατιωτική τους δύναμη και στις επιδόσεις τους. Στρατιωτικά νεκροταφεία σε όλη την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή έχουν σταυρούς των Ελλήνων στρατιωτών, οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους για τη χώρα τους. Σε ορισμένα μέτωπα αυτοί ονομάστηκαν ως οι πιο εξαιρετικοί και οι καλύτεροι στρατιώτες, και έλαβε το σεβασμό όλων.
Το ναυτικό και η αεροπορία μας, δεύτερη καλύτερη μετά την Αγγλία, με έμπειρους και έντιμους αξιωματικούς από τις στρατιωτικές μας σχολές, που πολέμησαν και έδωσαν το αίμα τους για την Πατρίδα μας και τους συμμάχους μας, και για την ελευθερία των λαών που κακοποίησαν οι Γερμανοί, έλαβε την εκτίμηση των συμμάχων μας.
Αυτό που απέδειξαν οι ένοπλες δυνάμεις μας κατά την διάρκεια αυτών των εκστρατειών, ήταν ότι όχι μόνο είχαν καλή εκπαίδευση αλλά ήξεραν να πολεμούν, κάτι που μερικοί άλλοι λαοί δεν το είχαν. Στο πόλεμο της Κορέας, ένας Αμερικανός στρατιώτης είδε έναν Ελληνα στρατιώτη να καθαρίζει αμέσως τη ξιφολόγχη του μετά που σκότωσε τον εχθρό, και τον ερώτησε γιατί την καθάρισε. Η απάντηση ήταν «για να μπαίνει πιο εύκολα στον επόμενο». Αυτό είναι ένα από τα πολλά που άκουσα για τους Ελληνες στρατιώτες.
Στρατός, ναυτικό και αεροπορία βραβεύτηκαν από τους μεγάλους Ηγέτες των συμμάχων μας για τον ηρωισμό τους, το θάρρος τους και το καθήκον τους.
Οι επιτυχίες των ενόπλων δυνάμεών μας όμως ανήκουν στο παρελθόν και στην ιστορία της Πατρίδας μας. Δυστυχώς μετά την δεκαετία του ενενήντα, οι κυβερνήσεις μας έχασαν τον σεβασμό και τον έλεγχο των ενόπλων δυνάμεων. Με τον πανικό του οικονομικού προβλήματος που προκάλεσε η κακή διαχείριση των κυβερνήσεων, κανένας δεν έδωσε σημασία στις ανάγκες και οργάνωση των ενόπλων δυνάμεών μας. Η εκπαίδευση και η στρατιωτική πειθαρχία άρχισαν να χαλαρώνουν, παρόλο που οι στρατιωτικές σχολές συνεχίζουν να μας δίνουν εξαίρετους αξιωματικούς.
Με τις περικοπές που έχουμε, στο ενδιαφέρον και στην υποχρέωση προς τον θεσμό βλέπουμε αποσύνθεση και το esprit de corps από τους άνδρες και τις γυναίκες εν στολή πηγαίνει άσχημα. Οι τρεις πιο σημαντικές λέξεις και νοήματα: Καθήκον, Τιμή, Πατρίδα, αρχίζουν και εξαφανίζονται.
Η πικρή αλήθεια όμως είναι ότι καμία από τις κυβερνήσεις δεν έθεσε ως προτεραιότητα την Εθνική Άμυνα και την Εθνική και Δημόσια Ασφάλεια. Καμία κυβέρνηση δεν έβαλε έμπειρους και έντιμους Υπουργούς στα Υπουργεία Άμυνας και Προστασίας του πολίτη. Τα αποτελέσματα τα είδαμε και συνεχίζουμε να τα βλέπουμε. Από το κακό πάμε στο χειρότερο. Περικοπές σε πολεμικό υλικό, τροφοδότηση και καύσιμα, μας έχουν αδυνατίσει.
Δεν έχουμε καταλάβει ότι η καλή διαχείριση μίας κυβέρνησης είναι με στόχους και προτεραιότητες. Στο θέμα των ενόπλων δυνάμεων που είναι μία από τις προτεραιότητες, ο στόχος πρέπει να είναι η μεγάλη και αποτελεσματική δύναμη. Για να το αποκτήσουμε αυτό όχι μόνον δεν πρέπει να έχουμε περικοπές, αλλά πρέπει να έχουμε αυξήσεις.
Επίσης το θέμα της υποχρεωτικής θητείας είναι σοβαρό. Είναι απαράδεκτο να μειώνουν τους μήνες υπηρεσίας. Ο πολίτης μεταξύ των άλλων υποχρεώσεων προς τη Πατρίδα του, έχει την στρατιωτική του θητεία. Το να δίνεις δύο ή τρία χρόνια της μακρόχρονης ζωής σου στην Πατρίδα σου είναι καθήκον και τιμή. Αλλες χώρες του κόσμου έχουν καταργήσει την υποχρεωτική θητεία εν καιρώ ειρήνης, αλλά έχουν δώσει σοβαρά κίνητρα για εθελοντικές στρατιωτικές δυνάμεις και έχουν αποκτήσει δυναμικό και αποτελεσματική πολεμική δύναμη.
Το άλλο βέβαια που είναι σημαντικό, είναι η μισθοδοσία και η συνταξιοδότηση των στρατιωτικών μας, που κανονικά πρέπει να είναι τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους δημόσιους υπαλλήλους και οι αξιωματούχοι στο επίπεδο των επιστημόνων. Η στρατιωτική καριέρα έχει δώσει άριστους επιστήμονες με εμπειρία και εντιμότητα, και αυτό το Κράτος πρέπει να το αναγνωρίζει. Στο εξωτερικό, όχι μόνον το Κράτος το αναγνωρίζει, αλλά και ο ιδιωτικός τομέας και ο δημόσιος τομέας, όπου βλέπουμε στρατιωτικούς εν αποστρατεία να έχουν πολύ καλές και υπεύθυνες θέσεις.
Θυμάμαι ότι στις δεκαετίες του πενήντα και εξήντα, στις συνεντεύξεις για θέσεις στη βιομηχανία, ένα από τα ερωτήματα ήταν «κάνατε στρατό»; Για εμάς τους διευθυντές, η απάντηση ήταν πολύ σημαντική, διότι επιπλέον των πτυχίων, εμπειρίας του ατόμου, μας έδειχνε τον χαρακτήρα και την πειθαρχία και τιμιότητα του ατόμου, κάτι που ανέβαζε την αξία του ατόμου. Θυμάμαι ότι στις πιο σημαντικές διοικητικές θέσεις ήταν απόστρατοι αξιωματικοί μεγάλων βαθμών.
Σήμερα βλέπουμε ότι ενώ στις άλλες χώρες δίνουν μεγάλη σημασία στις ένοπλες δυνάμεις και στους αποστρατευμένους, εμείς ούτε τους σκεφτόμαστε!! Είμαστε μια από τις 28 χώρες του ΝΑΤΟ, και όμως παρόλο ότι προσφέρουμε μια από τις καλύτερες αεροπορικές, ναυτικές και ειδικευμένες δυνάμεις, οι ένοπλοι δεν είναι ευχαριστημένοι με την συμπεριφορά της Κυβέρνησης προς αυτούς. Αυτό είναι πολύ σοβαρό, διότι η πατρίδα μας βασίζεται σε αυτούς που είναι έτοιμοι να πολεμήσουν και να δώσουν ακόμα και το αίμα τους για την πατρίδα τους.
Αύριο οι πολιτικοί μας και αυτοί που κυβερνούν πρέπει να καταλάβουν την μεγάλη σημασία και ανάγκη των ενόπλων δυνάμεων, και να αναλάβουν και αυτοί τα καθήκοντα τους προς την Πατρίδα, για να δώσουν αυτό που αξίζει στους Έλληνες στρατιωτικούς.
Πρέπει να έχουμε τις ένοπλες δυνάμεις μας έτοιμες για οποιαδήποτε πολεμική εκστρατεία την οποία θα αντιμετωπίσουμε, όπως στο παρελθόν, και θα επιτύχουμε.
