Γράφει ο Τάσος Γ. Καπουρνιώτης, Αρχιτέκτονας
Τελικά αρκούν κάποια γεγονότα, για να καταλάβεις την υποκρισία που υπάρχει στην κοινωνία που ζεις, όπως και τη δύναμη που δίνει η θέση σε πιθανόν ικανούς εργασιακά, αλλά ακατάλληλους χαρακτήρες για να την κατέχουν.
Τις προηγούμενες μέρες ο τοπικός τύπος, τα μέσα ενημέρωσης, πρόβαλαν με έμφαση (έκτακτη είδηση σε όλα τα τοπικά ΜΜΕ) την αποκάλυψη ρευματοκλοπής που διαπράττονταν σε οικοδομή σε κεντρικό σημείο της περιοχής μας.
Γεγονός που φαντάζει κατακριτέο και μη επιτρεπόμενο.
Καμιά φορά όμως τα φαινόμενα απατούν γιατί για όσους είναι σε θέση να γνωρίζουν, στο σημείο που βρίσκεται το κτίριο (κεντρικό πάνω στον δρόμο) η πρόθεση για ρευματοκλοπή φαντάζει παράλογη, τρελή, ηλίθια.
Απόδειξη άλλωστε ότι έγινε άμεσα αντιληπτή.
Σίγουρα λοιπόν κάποιος άλλος λόγος θα υπήρξε που υποχρέωνε την αναγκαιότητα και την (παράνομη;..) σύνδεση και χρήση ρεύματος.
Το αναφέρω γιατί προσωπικά ξέρω τα πράγματα όπως έχουν.
Έχοντας κατασκευάσει πριν30 χρόνια την συγκεκριμένη οικοδομή σήμερα κατά κάποιο τρόπο παίζω τον ρόλο του συμβούλου της τωρινής ιδιοκτήτριας, στις εργασίες μετατροπής της.
Το υπό κατηγορία γεγονός έγινε τυχαία αντιληπτό από διερχόμενο κλιμάκιο της Επιθεώρησης Εργασίας που περνούσε από το σημείο, πηγαίνοντας ή γυρνώντας από κάποια εντεταλμένη αποστολή.
Εκείνο που προξένησε εντύπωση ήταν η σπουδή για έλεγχο και έντονη επιθυμία για τιμωρία(απαράδεκτη συμπεριφορά κατά την άποψή μου),από τα μέλη του προαναφερθέντος κλιμακίου.
Γιατί γράφω όλα αυτά, γιατί η κατασκευή ενός έργου είναι μια συλλογική εργασία, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία.
Υπάρχει ο εργοδότης, ο/οι μηχανικός/οι, οι εργαζόμενοι και οι εποπτεύοντες της νομιμότητας, κλπ.
Σε μια κοινωνία λοιπόν μικρή, όπως η δική μας, αλλά και στην οποιαδήποτε άλλη, εκείνο που θα ήταν επιθυμητό στην συγκεκριμένη διαδικασία είναι η τήρηση της νομοθεσίας και των κανόνων εργασίας, με κατάληξη την ομαλή λειτουργία της κατασκευής και κυρίως προστασία των εργαζομένων, με σωστό αντίκτυπο στο αποτέλεσμα.
Δεν γίνεται κρυφτοπόλεμος μεταξύ μπαγαπόντηδων από τη μια και του μπαμπούλα από την άλλη, το ζητούμενο είναι όπως προανέφερα η δημιουργία.
Ο απλός νους θα συμπέρανε πως, σε εκείνο το σημείο από το οποίο καθημερινά διέρχεται αστυνομία και πλήθος κόσμου, θα ήταν παράλογο κάποιος να επιχειρούσε να παρανομήσει.
Παρόλα αυτά ο υπεύθυνος του κλιμακίου της Επιθεώρησης Εργασίας το πρώτο που έκανε ήταν να καλέσει την αστυνομία (με επακόλουθο τον Εισαγγελέα), να καλέσει την ΔΕΗ (με τις οποιεσδήποτε συνέπειες), στην συνέχεια να κάνει και ο ίδιος την καταγγελία ψάχνοντας για φταίχτες.
Όλα αυτά ενώ θα μπορούσε να κάνει τον έλεγχό του, να σημειώσει τις τυχόν ατασθαλίες, να κάνει τις παρατηρήσεις του σαν πρώτη ενέργεια και να καλέσει τους υπεύθυνους του έργου για συνεννόηση και συμμόρφωση και σε τελική ανάλυση να ακούσει την άποψή τους.
Αντ’ αυτού με τις ενέργειές του ταλαιπώρησε για ώρες στο αυτόφωρο τρείς εργαζόμενους (που υποτίθεται έπρεπε να προστατεύει) παραπέμποντας ταυτόχρονα σε δικάσιμο τους υπεύθυνους.
Το παράδειγμα το ανέφερα γιατί κατά την άποψή μου το συγκεκριμένο περιστατικό φανερώνει την υποκριτική συμπεριφορά και άχρηστη εγωκεντρική υπερβολή στην εφαρμογή της Νομοθεσίας.
Η τιμωρία είναι η τελευταία πράξη, εξαρτάται από την οξυδέρκεια των ελεγκτών, όπως και την συμπεριφορά των εμπλεκόμενων και κυρίως όταν υπάρχει δόλος και το παράπτωμα της μη εφαρμογής των Νόμων είναι επαναλαμβανόμενο.
Είναι προφανές πως ο ρόλος του οποιοδήποτε αρμόδιου επόπτη εργασίας όπως ο πρωταγωνιστής είναι η προστασία των εργαζομένων, κανένας δεν το αμφισβητεί.
Η συμπεριφορά όμως του συγκεκριμένου, μου δίνει το δικαίωμα παραθέτοντας μερικά παραδείγματα να του αποδείξω ότι την εργασία του την κάνει επιλεκτικά και κυρίως όπου βολεύει αποφεύγοντας τις πιθανόν κακοτοπιές και με μεγάλη δόση υποκρισίας όταν αναφέρει πως το κάνει για το καλό των εργαζόμενων.
Ξεκινάω με παραδείγματα καθημερινά, πολύ απλά.
Μια και είμαστε στο Πήλιο (περιοχή συμβάντος), πότε έγινε αναφορά από την συγκεκριμένη Υπηρεσία για την κατάσταση των δρόμων προσπέλασης στις διάφορες εργασίες, για τις επικίνδυνες λακκούβες παγίδες, τους βράχους, πέτρες που πέφτουν κάθε φορά που βρέχει, για τα εγκαταλειμμένα μπάζα επί του οδοστρώματος, κλπ., κλπ.
Τους δρόμους αυτούς δεν χρησιμοποιούν καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενοι;…., όταν μάλιστα πολλοί από αυτούς μετακινούνται με δίκυκλα. Σε τι διαφέρουν από τις ελαττωματικές σκαλωσιές;…..
Μια και βρισκόμαστε εκτός πόλης. Τι γίνεται με τις συνθήκες εργασίας αυτών που μαζεύουν τα φρούτα, τις ελιές και απασχολούνται σε αγροτικές – γεωργικές εργασίες;……
Στην πόλη τώρα, πότε έγινε κάποια αναφορά -παρατήρηση για τους όρους και τις συνθήκες εργασίας, υγιεινής και ασφάλειας των κρεμασμένων (ακροβατικά) εργαζόμενων στα απορριμματοφόρα κατά το άδειασμα των κάδων ή δεν βαριέσαι αυτοί είναι σκουπιδιάρηδες.
Ακόμη, μήπως ασχολήθηκε κανένας με τους δεκάδες ντελιβεράδες, την συμπαθή αυτή κατηγορία εργαζόμενων.
Έγινε κανένας έλεγχος στα μέσα που χρησιμοποιούν για τις μετακινήσεις τους, στον εξοπλισμό τους, στον τρόπο που κινούνται.
Οι περισσότεροι από αυτούς είναι κυκλοφοριακά καμικάζι!….. Μήπως αυτοί δεν συγκαταλέγονται στους εργαζόμενους;….
Άλλο, στα περισσότερα κέντρα αναψυχής ιδίως τα κλειστά έστω και αεριζόμενα, που παρά την απαγόρευση επιτρέπουν το κάπνισμα, έγινε από την συγκεκριμένη υπηρεσία κάποια ενέργεια, για την προστασία των εργαζόμενων από το παθητικό κάπνισμα. Ας μην μιλήσουμε για τους εργαζόμενους που πάνε να διασκεδάσουν εκεί.
Χρησιμοποίησα κάποια πολύ κοινά και συχνά παραδείγματα, ο καθένας από εσάς θα έχει και τα δικά του.
Ζούμε σε μια κοινωνία που πολλά της θυμίζουν ζούγκλα και τους κανόνες της.
ΝΑΙ ο έλεγχος τήρησης της Νομιμότητας είναι απαραίτητος αλλά αυτό επιτυγχάνεται από την μία, με την καλή ενημέρωση – εκπαίδευση σύμφωνη συμπεριφορά των πάσης φύσεως εμπλεκόμενων και από την άλλη, με την ταπεινοφροσύνη, καλή διάθεση και συνεργασία των ελεγχόντων.
Η ποινή είναι το τελευταίο μέσο συμμόρφωσης.
Όσοι έχουν σαν αρμοδιότητα τους διάφορους ελέγχους, πρώτα από όλα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι δεν είναι τιμωροί – εκδικητές –φοροεισπράκτορες………..
