Ενονυχιστικός έλεγχος των ταξιδιωτικών εγγράφων – ξεκινώντας …μέσα από το αεροπλάνο. Μεγάλη αναμονή σε «ειδικό» χώρο του αεροδρομίου. Καμία εξήγηση για το τι συμβαίνει. Κίνδυνος να χαθούν οι transit πτήσεις.
Η δημοσιογράφος της «Καθημερινής» Μαργαρίτα Πουρνάρα είχε την … ατυχία να ταξιδεύει προς Νέα Υόρκη μέσω Φρανκφούρτης, μετά την εφαρμογή των νέων μέτρων στους Έλληνες επιβάτες και η κατάσταση που βίωσε περιγράφεται μόνο με μια λέξη σύμφωνα με τα λεγόμενά της: «Ταπείνωση».
Διαβάστε τη μαρτυρία της στο ΤheTOC:
«Η πτήση μου ήταν νωρίς το πρωί της 15ης Νοεμβρίου Αθήνα – Φρανκφούρτη και μετά Φρανκφούρτη – Νέα Υόρκη. Το αεροπλάνο της Λουφτχάνσα ήταν γεμάτο και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είχαν καμία ιδέα ότι επρόκειτο να υποστούν τέτοια ταλαιπωρία φτάνοντας στη Γερμανία διότι, ακριβώς, νομίζω εκείνη την ημέρα βγήκαν στη δημοσιότητα τα πρώτα σχόλια από τους απογοητευμένους επιβάτες για το τι συμβαίνει στα γερμανικά αεροδρόμια.
Με το που φτάσαμε στην Φρανκφούρτη, προτού αποβιβαστούμε από το αεροπλάνο, μπήκαν μέσα στο αεροσκάφος δυο άνθρωποι ειδικοί του αεροδρομίου – προφανώς της αστυνομίας του αεροδρομίου (immigration) – και προτού βγούμε τσέκαραν τα ταξιδιωτικά μας έγγραφα: Ταυτότηες ή διαβατήρια, κάτι το οποίο προκάλεσε μεγάλη αίσθηση διότι δεν το έχουν ξαναζήσει οι ΄Ελληνες.
Το αεροπλάνο δεν τροχοδρόμησε σε φυσούνα αλλά σε έναν ειδικό χώρο του αερδρομίου όπου είμασταν μόνοι μας κι όχι προφανώς στο υπόλοιπο κτήριο που πηγαίνουν όλες οι κανονικές πτήσεις κι εκεί περιμέναμε στοιβαγμένοι σ’ ένα χώρο αρκετή ώρα (περίπου 20 – 30 λεπτά) με άλλους δυο υπαλλήλους επίσης της αστυνομίας (immigration). Oι οποίοι για δεύτερη φορά τσέκαραν τα διαβατήριά μας – σε απόσταση 2-3 λεπτών! Και πάλι δεν καταλάβαινες γιατί μας πήγαν σ’ ένα χώρο κι είμαστε μόνοι μας, χωρίς επιβάτες άλλων πτήσεων, στοιβαγμένοι να περιμένουμε χωρίς να έχουμε καμία ενημέρωση για το τι μας συμβαίνει. Ηταν από τις πρώτες πτήσεις που συνέβαιναν τέτοια φαινόμενα.
Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι εξ ημών έπρεπε να πάρουμε δεύτερη πτήση είτε για χώρες της Ευρώπης είτε όχι. Και προσπαθήσαμε να περάσουμε την ουρά ξαφνιασμένοι – διότι κανένας δεν ήξερε τι συμβαίνει – και να πούμε στους υπαλλήλους ότι θα χάσουμε την πτήση μας. Οτι και να τους λέγαμε, κανείς δεν μας έδινε καμία σημασία.
Δεν περιμένει κανείς να φέρονται έτσι σε Ευρωπαίους πολίτες. Δεν είναι δυνατόν να νιώθει κανείς ότι θα χάσει την πτήση του γιατί υφίσταται τέτοιους ελέγχους. Και τέλος πάντων ας ενημερώσουν τον κόσμο αν υπάρχει θέμα με τις ταυτότητες να ταξιδεύουν με τα διαβατήριά τους.
Ολοι οι επιβάτες ήταν πολύ θυμωμένοι και πολύ ταπεινωμένοι – αυτή είναι η λέξη. Προφανώς, είμαστε εκτός ζώνης Σένγκεν, αφ’ ης στιγμής τσέκαραν τα ταξιδιωτικά μας έγγραφα δυο φορές. Στη συνέχεια έπρεπε να τσεκάρουν το διαβατήριό μου άλλες δυο φορές διότι πέρασα τον έλεγχο για την πτήση στην Αμερική. Αποτέλεσμα, να ελέγξουν το διαβατήριό μου 4 φορές μέσα σε 40 λεπτά!
Το εντυπωσιακό είναι πως στην επιστροφή όταν φτάσαμε στο ελληνικό αεροδρόμιο στις 20 Νοεμβρίου έγινε κάτι αντίστοιχο από τους Ελληνες αστυνομικούς στους γερμανούς επιβάτες: Τσέκαραν τα διαβατήρια όσων έφταναν από Γερμανία. Κι η αντίδραση του κόσμου ήταν “καλά τους κάνετε”. Για μένα το πιο βασικό είναι πως μπορεί να έχουν δίκιο σε κάποια πράγματα οι Γερμανοί αλλά δυσαρεστώντας τόσο πολύ τους ΄Ελληνες ταξιδιώτες θα υπάρξει μεγάλο αντιγερμανικό μένος αν συνεχιστεί αυτό για τους επόμενους μήνες. Κι αυτό που ακουγόταν στη συγκεκριμένη πτήση είναι ότι δεν θέλει ο κόσμος να πάει Γερμανία. Θα γίνει μια άτυπη αποφυγή της Γερμανίας από Ελληνες ταξιδιώτες διότι δεν θα θέλεις να ζήσεις αυτή την ταλαιπωρία».
[thetoc.gr]
