Μία πραγματική γιορτή του ερασιτεχνικού αθλητισμού, στην οποία έλαμψαν αστέρια από το Βόλο, αποτέλεσε η εκδήλωση της Διεύθυνσης Αθλητισμού του ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ Βόλου, για τη βράβευση των κορυφαίων αθλητών του 2016.
Αθλητές που διακρίθηκαν σε ολυμπιακά αγωνίσματα, που σημείωσαν διεθνείς επιτυχίες, που συμμετείχαν σε ομάδες με άνοδο στην εθνική κατηγορία τίμησε η πόλη, ως ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης των ανθρώπων εκείνων που συμβάλλουν στη διάδοση και ενίσχυση της αξίας του αθλητισμού.
Ο ένας μετά τον άλλο, οι τιμώμενοι αθλητές, ανέβαιναν στην υπέροχη σκηνή του Πολιτιστικού Κέντρου Ν. Ιωνίας για να παραλάβουν τις τιμητικές πλακέτες τους και να φωτογραφηθούν στο πλαίσιο της γιορτής του αθλητισμού.
Όλοι, εκτός από τους καθηλωμένους σε αναπηρικά αμαξίδια αθλητές με κινητική αναπηρία… Βρέθηκαν να παραλαμβάνουν τις πλακέτες τους κάτω από τη σκάλα της σκηνής του πολιτιστικού κέντρου, μπροστά από την έξοδο κινδύνου.
Ο λόγος; Δεν υπήρχε πρόσβαση στη σκηνή…
Η αναμνηστική φωτογραφία που λήφθηκε, με τους αθλητές με κινητική αναπηρία να κρατούν στα χέρια τους, τους επαίνους, κάτω από τη σκηνή, προκάλεσε -και εύλογα- αντιδράσεις.
Δεν είναι δυνατό, μία πολιτιστική υποδομή, σχετικά νέα, να δημιουργήθηκε για να λειτουργήσει μόνο για τους αρτιμελείς σωματικά πολίτες και επισκέπτες. Τι κι αν η σκηνή είναι θεατρική; Δεν φιλοξενούνται εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχουν και ΑμεΑ;
Ούτε είναι δυνατό, επί χρόνια, να μην μπορεί να γίνει μία διορθωτική παρέμβαση. Είναι δύσκολη η κατασκευή ράμπας, μας εξήγησαν, δεδομένου ότι τα σκαλοπάτια είναι σχεδόν κάθετα. Η μόνη λύση, πρόσθεσαν, θα ήταν ένα αναβατόριο. Που ελπίζουμε κάποια στιγμή να γίνει. Για να υπάρχει πρόσβαση για όλους.
Μέχρι τότε εκδηλώσεις τέτοιου τύπου, θα έπρεπε να γίνονται σε χώρους προσβάσιμους για όλους. Γιατί όλοι έχουν δικαίωμα, να ανέβουν στη σκηνή και να χειροκροτηθούν για τη διάκρισή τους όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι.
Στην Παλιά Ηλεκτρική έχει γίνει από τις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου σοβαρή παρέμβαση και ο χώρος είναι προσβάσιμος σε κινητικά ανάπηρους. Αντίστοιχες παρεμβάσεις θα πρέπει να γίνουν παντού, αν θέλουμε να μιλάμε για μια ανθρώπινη πόλη. Γιατί ανθρώπινη πόλη, χωρίς να διασφαλίζει την ισότιμη πρόσβαση όλων των πολιτών παντού, απλώς δεν είναι ανθρώπινη.
