Με τη δική μου ματιά

με-τη-δική-μου-ματιά-585016

Μία ακόμη προσφορά αγάπης στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου είδε το φως της δημοσιότητας αυτή την εβδομάδα. Ο ανώνυμος δωρητής, αγόρασε για λογαριασμό της Καρδιολογικής Κλινικής, πέντε σύγχρονους καρδιογράφους, καλύπτοντας μέρος των αναγκών που υπάρχουν.

Η πράξη του έγινε πρωτοσέλιδο μέσα από τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ και πήρε ευρεία δημοσιότητα. Ο ίδιος, από επιλογή κράτησε την ανωνυμία του. Για μία ακόμη φορά. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που ο ανώνυμος κάνει δωρεά στο νοσοκομείο Βόλου.

Έχει ήδη προχωρήσει στη δωρεά 11 υπερσύχρονων μηχανημάτων αιμοκάθαρσης στη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού, ενός πλήρως εξοπλισμένου καρδιολογικού υπερηχοτομογράφου, αναγκαίου εξοπλισμού για την έναρξη της λειτουργίας Εργαστηρίου Βηματοδότησης στο νοσοκομείο (2 πλήρες σετ χειρουργικών εργαλείων και είδη ατομικής ακτινοπροστασίας), ενός κυτταροστατικού θαλάμου παρασκευής διαλλειμάτων για τους καρκινοπαθείς, και τώρα 5 δωδεκακάναλων καρδιογράφων.

Πάνω από 250.000 ευρώ είναι η αξία των δωρεών του σε μηχανολογικό εξοπλισμό σύγχρονης τεχνολογίας σε νευραλγικές κλινικές του νοσοκομείου Βόλου.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι πίσω από τις συχνές προσφορές αγάπης βρίσκεται ηλικιωμένος, που προσφέρει απλόχερα αποταμιεύσεις μιας ζωής για να ενισχύσει το δημόσιο νοσοκομείο της πόλης, στηρίζοντας το έργο των γιατρών, και κατ’ επέκταση βοηθώντας συνανθρώπους του που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας.

Κι όμως ο ίδιος αποφεύγει τη δημοσιότητα. «Θέλω να βοηθήσω», αυτό μόνο λέει, κάθε φορά που απευθύνεται σε συγκεκριμένα στελέχη του Αχιλλοπουλείου, ρωτώντας τι ανάγκες υπάρχουν. Έτσι απλά. Χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Χωρίς να ζητά δημόσια αναγνώριση. Είναι άλλωστε πολύ χαμηλών τόνων, αναφέρουν άνθρωποι με τους οποίους έρχεται σε επαφή, κάθε φορά που θέλει να προβεί σε μία ακόμη πράξη αγάπης.

Προσφέρει απλόχερα τις οικονομίες του, αγοράζοντας μηχανήματα με ό,τι ποσό δύναται οικονομικά κάθε φορά. Δεν φαίνεται να σκέφτεται την οικονομική κρίση, μια πιθανή δική του ανάγκη. Δίνει ό,τι έχει για την ενίσχυση του νοσοκομείου, των κλινικών, των γιατρών και ως εκ τούτου των ασθενών, καλύπτοντας ανάγκες ζωτικής σημασίας για τις οποίες θα έπρεπε να μεριμνά το κράτος. Όταν λοιπόν το κράτος δεν μεριμνά, είναι ευτύχημα που υπάρχουν οι άνθρωποι. Όπως ο ανώνυμος δωρητής του νοσοκομείου…

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου