Ωφελούμενοι του «Στέγαση και Επανένταξη» εκφράζουν την αγωνία τους για το αν θα συνεχιστεί το πρόγραμμα
«Αν τελειώσει το πρόγραμμα, τελειώσαμε». Κραυγή αγωνίας από άστεγο και άνεργο Βολιώτη στους διαδρόμους του Δημαρχείου Βόλου λίγο πριν την τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. Αναφερόταν στο πρόγραμμα «Στέγαση και Επανένταξη», μέσω του οποίου 25 οικογένειες του Δήμου, απέκτησαν τη χαμένη τους αξιοπρέπεια: βρήκαν σπίτι και δέκα από αυτούς και εργασία και επιδοτούνται σε μηνιαία βάση με τα χρηματικά ποσά για την κάλυψη των αναγκών τους σε νερό, ηλεκτρικό ρεύμα και αγορά τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης. Το πρόγραμμα είναι στον αέρα μετά τις 31 Δεκεμβρίου…
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
«Το παιδί μου ξεκίνησε ήδη να με ρωτάει: μαμά τι θα κάνουμε; Πού θα πάμε μετά;», λέει και συγκινείται 37χρονη Βολιώτισσα, μητέρα ενός εννιάχρονου παιδιού, που από τα πρώτα βήματα της ζωής του δεν γνώρισε πραγματικό μόνιμο σπιτικό.
Η 37χρονη είχε μια φυσιολογική ζωή. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε για την ίδια όταν χώρισε με το σύζυγό της. «Είχα μείνει έγκυος και ήμουν χωρίς δουλειά», λέει. Εκανε μεροκάματα εδώ κι εκεί. «Ημουν όλη την ώρα σε αγωνία. Τραγική η κατάσταση. Δεν είχα δουλειά, δεν είχα σπίτι, δεν είχα διατροφή», συνεχίζει. Δεν είχε στήριξη από πουθενά. Όταν τη ρωτάμε αν έχει οικογένεια, αρκείται να πει: «αυτό είναι ένα πονεμένο κομμάτι».
Με ένα παιδί στην αγκαλιά, φιλοξενούνταν κατά διαστήματα σε σπίτια γνωστών και φίλων. «Είχα κάνει αίτηση να μπω στον ξενώνα αστέγων. Όλα τα δωμάτια ήταν γεμάτα. Περίμενα ένα χρόνο», περιγράφει.
Στο μεσοδιάστημα ενημερωνόταν για όλα τα προγράμματα. Εκανε αίτηση για το πρόγραμμα «Στέγαση και Επανένταξη» και επιλέχθηκε ανάμεσα σε 70 ακόμη οικογένειες. Ηταν μία από τους 25 «τυχερούς». «Όταν άκουσε το παιδί μου ότι θα πάμε σε δικό μας σπίτι κι ότι θα έχει το δικό του δωμάτιο βούρκωσε», περιγράφει η 37χρονη.
Μέσω του προγράμματος, η 37χρονη εργάζεται σε επιχείρηση τους τελευταίους τρεις μήνες. Μπήκαν στο διαμέρισμα που βρήκαν μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο. Δύο κρεβάτια υπάρχουν στο σπιτικό, φθάνουν όμως. Μάνα και παιδί έχουν επιτέλους το δικό τους προσωπικό χώρο. Δυστυχώς, όπως φαίνεται, δουλειά και σπίτι έχουν… ημερομηνία λήξης.
«Το πρόγραμμα τελειώνει 31 Δεκεμβρίου. Τι θα κάνουμε μετά; Πού θα πάω; Τι ήταν ένα διάλλειμα; Μια αυταπάτη ήταν…», λέει με απόγνωση στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να συνεχιστεί το πρόγραμμα μέχρι οι ωφελούμενοι να καταφέρουν να ορθοποδήσουν στη ζωή τους.
Αγώνας επιβίωσης
«Δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα. Είναι αγώνας επιβίωσης», λέει –μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ– 62χρονος που είδε τη ζωή του να παίρνει άλλη τροπή, όταν απολύθηκε από την εργασία του.
Σήμερα συμπληρώνει επτά χρόνια άνεργος. Απολύθηκε από την επιχείρηση στην οποία εργαζόταν το 2007, μαζί με 14 ακόμη συναδέλφους του. «Μπήκα στο ταμείο ανεργίας. Αναζητούσα εργασία. Τίποτα. Είχα κάνει αιτήσεις παντού. Σε κάθε κλάδο. Και εκτός της ειδικότητάς μας. Και για απλός εργάτης. Τίποτα. Πουθενά. Πολλές πόρτες έκλειναν εξαιτίας και της πρότερης συνδικαλιστικής μου δράσης. Κάποιοι μου το έλεγαν και ευθέως», αναφέρει.
Για ενάμιση περίπου χρόνο κατάφερε να αυτοαπασχοληθεί. Μετά βγήκε και πάλι στην ανεργία.
Αναγκάστηκε να φύγει από το Βόλο. Πήγε Αθήνα. Ψάχτηκε. Κι εκεί μηδέν. Δεν είχε δουλειά, δεν είχε σπίτι, δεν είχε περιουσία. «Δεν ήθελα να επιβαρύνω φίλους μου και γνωστούς μου. Ως πότε μπορείς να μείνεις φιλοξενούμενος σε ένα σπίτι; Να σε ποτίζουν και να σε ταΐζουν; Δεν το θεώρησα σωστό», περιγράφει.
Κατάφερε να μπει στον ξενώνα αστέγων στο Δήμο Βόλου το 2014. «Εμεινα για δύο χρόνια, μέχρι που εντάχθηκα στο πρόγραμμα», λέει ο 62χρονος. Στο σπίτι που μένει σήμερα μπήκε τον περασμένο Απρίλιο. Δουλειά όμως δεν βρήκε. Όπως και να έχει πάντως, το πρόγραμμα βοήθησε να αλλάξει κάπως η ψυχολογία του. «Όταν είσαι χωρίς σπίτι και χωρίς ευρώ, τρελαίνεσαι…», εξομολογείται.
«Αν δεν ανανεωθεί το πρόγραμμα, γυρνάμε όλοι μας σε μεσαιωνικές καταστάσεις. Και δεν είναι μόνο για μένα. Εγώ είμαι λες και 62 ετών. Υπάρχουν ωφελούμενοι του προγράμματος που είναι νέοι. Νέα ζευγάρια, οικογένειες με μικρά παιδιά. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί; Δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα. Είναι αγώνας επιβίωσης», καταλήγει.
Συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας
Οι ωφελούμενοι του προγράμματος, είχαν ήδη συνάντηση με στελέχη του Δήμου Βόλου, που θα παρέμβουν με έγγραφό τους προς τα Υπουργεία ζητώντας να παραταθεί για τουλάχιστον ένα ακόμη χρόνο το πρόγραμμα.
Οι ίδιοι όμως οι ωφελούμενοι δεν επαναπαύονται. Εχουν ζητήσει ραντεβού στο Υπουργείο Εργασίας ή τουλάχιστον μία απάντηση στο αίτημά τους που δεν είναι άλλο από την παράταση του προγράμματος «Στέγαση και Επανένταξη».
