Δεκαέξι χρόνια μετά την επιτυχία της δυτικής διπλωματίας να γλιτώσει τα Σκόπια από τον εμφύλιο πόλεμο λόγω της αλβανικής εξέγερσης, η γειτονική μας χώρα βιώνει τώρα τη μεγαλύτερη πολιτική κρίση από το 2001.
Με το διεθνοτικό χάσμα να γίνεται όλο και πιο βαθύ και χωρίς να φαίνεται προς το παρόν φως στο «τούνελ», τα Σκόπια βρίσκονται στα πρόθυρα της απόλυτης ακυβερνησίας, τέσσερις μήνες μετά τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές, δοκιμάζοντας τα νεύρα της Δύσης.
Και με ήδη τέσσερις μήνες ακυβερνησίας δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια πιθανή λύση στο αδιέξοδο. Για τον σχηματισμό κυβέρνησης είναι απαραίτητη η συμμαχία με τον συνασπισμό των τριών μεγάλων αλβανικών κομμάτων, που ήρθε τρίτος στις εκλογές και έχει καταλήξει σε μια πλατφόρμα αιτημάτων που περιλαμβάνουν περισσότερα δικαιώματα για την αλβανική μειονότητα (αποτελεί περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού 2,1 εκατ.) και την καθιέρωση της αλβανικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας.
Ο Γκρούεφσκι έχει απορρίψει το γλωσσικό αίτημα, σε αντίθεση με τον επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών, Ζόραν Ζάεφ, ο οποίος συμφώνησε με τα αιτήματα των αλβανικών κομμάτων και επεχείρησε να σχηματίσει συνασπισμό μαζί τους. Ωστόσο ο πρόεδρος Γκιόργκι Ιβάνοφ επιμένει εδώ και εβδομάδες να αρνείται να αναθέσει εντολή σχηματισμού σε έναν συνασπισμό Σοσιαλδημοκρατών – αλβανικών κομμάτων, παρά τις πιέσεις που έχει δεχθεί και από την Ευρωπαϊκή Ενωση, υποστηρίζοντας πως το εν λόγω πρόγραμμα θα οδηγήσει στην καντονοποίηση και την «αλβανοποίηση» της χώρας και στην αποσταθεροποίηση της περιοχής.
Το συνταγματικό πραξικόπημα δοκιμάζει τα νεύρα της Δύσης, με τις Βρυξέλλες να ξεκαθαρίζουν ότι μπλοκάρεται η πορεία των Σκοπίων προς την ΕΕ και να εξετάζουν πλέον το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων, ενώ το ΝΑΤΟ επίσης προειδοποίησε.
Μέτρα και κυρώσεις εξετάζουν οι Βρυξέλλες
Οι κυρώσεις και τα περιοριστικά μέτρα που εξετάζει η ΕΕ κατά των Γκρούεφσκι, Ιβάνοφ και Βελιάνοφσκι περιλαμβάνουν από περιορισμούς εισόδου στα κράτη-μέλη της ΕΕ μέχρι οικονομικά μέτρα, όπως μέτρα δέσμευσης κεφαλαίων και οικονομικών πόρων. Τα μέτρα αυτά, τα οποία λειτουργούν ως μέσο διπλωματικής πίεσης, αποφασίζονται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
ΠΗΓΗ: Εθνος