Τουλάχιστον ένας στους 25 θανατοποινίτες στις ΗΠΑ στους οποίους επιβλήθηκε η εσχάτη των ποινών τα τελευταία 30 χρόνια – είναι πιθανό να ήταν στην πραγματικότητα αθώος, εκτιμά μια από τις πρώτες μελέτες του είδους της.
Ο ποινικολόγος Σάμιουελ Γκρος του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν αξιοποιώντας δεδομένα από το μητρώο του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας στο οποίο καταχωρούνται όλες οι θανατικές ποινές, μελέτησε τις συνολικά 7.482 περιπτώσεις θανατοποινιτών το διάστημα 1973-2004.
Ο καθηγητής Γκρος παρατήρησε πως συνολικά 117 κρατούμενοι είχαν αθωωθεί προτού εκτελεστεί η ποινή τους. Κατόπιν, εφαρμόζοντας μια στατιστική μέθοδο που χρησιμοποιείται συνήθως στην επιδημιολογία, τη λεγόμενη «ανάλυση επιβίωσης», έφτασε στο συμπέρασμα πως συνολικά πάνω από 300 άτομα -το 4.1% των περιπτώσεων- θα αθωώνονταν αν όλοι οι θανατοποινίτες κρατούνταν επ’ αόριστον χωρίς εκτέλεση ή αλλαγή της ποινής.
Το ποσοστό του 4,1% προκύπτει από το γεγονός πως όσο περισσότερο διατηρείται η θανατική ποινή, τόσο πιθανότερο είναι να αθωωθεί τελικά ο κατάδικος. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό συμβαίνει επειδή οι δικαστικές αρχές, σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν άδικες εκτελέσεις, δίνουν στους θανατοποινίτες καλύτερη πρόσβαση σε νομική εκπροσώπηση και διαθέτουν περισσότερους πόρους σε τέτοιες υποθέσεις.
Αυτό σημαίνει ότι η μετατροπή της ποινής είναι ευχή και κατάρα για τους τυχόν αθώους κατάδικους: από τη μία γλιτώνουν τη ζωή τους, από την άλλη χάνουν την ευκαιρία να αποδείξουν την αθωότητά τους. «Αυτή η ομολογουμένως εντυπωσιακή έρευνα καταδεικνύει τα σημαντικά κενά στη χρήση της θανατικής ποινής στις ΗΠΑ», καταλήγει ο Ρίτσαρντ Ντίτερ, εκτελεστικός διευθυντής του αμερικανικού Κέντρου Πληροφοριών για τη Θανατική Ποινή με στόχο την κατάργηση της εσχάτης των ποινών.
tovima.gr
