Ο δημοφιλής πρωταγωνιστής μιλάει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τη «Λυσιστράτη» και τα διαχρονικά μηνύματα της παράστασης, που θα ταξιδέψει στον Βόλο την Κυριακή 30 Ιουλίου
Διαχρονικά μηνύματα που ακουμπούν στη σύγχρονη Ελλάδα συνθέτουν την Αριστοφανική «Λυσιστράτη», η οποία θα συναντηθεί με το θεατρόφιλο κοινό της περιοχής μας την Κυριακή 30 Ιουλίου στις 9.30μ.μ. στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο Βόλου «Μελίνα Μερκούρη», στο πλαίσιο πανελλήνιας περιοδείας.
Ο Πέτρος Φιλιππίδης ζωντανεύει ένα μεγάλο συμβολικό και πολιτικό πρόσωπο της παγκόσμιας κωμωδίας, τη «Λυσιστράτη», ξεδιπλώνοντας με πολύ μεγάλη μαεστρία, το ανεξάντλητο ταλέντο του. Ο δημοφιλής πρωταγωνιστής μιλάει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τη θεατρική του συνάντηση με τον Αριστοφάνη και υπογραμμίζει ότι η τέχνη και ειδικότερα το θέατρο, είναι πολιτική πράξη. Σχολιάζοντας τη σύγχρονη πολιτική σκηνή, υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα χρειάζεται έναν άνθρωπο με όραμα, ο οποίος δεν θα σκεφτεί το πολιτικό κόστος, προκειμένου να βγει η χώρα από το τούνελ της ύφεσης.
Παράλληλα, ωστόσο, ο ίδιος επισημαίνει ότι το θέατρο έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο και να μεταφέρει μηνύματα στο ευρύ κοινό, πολύ δε περισσότερο η «Λυσιστράτη», που συγκεντρώνει την dream team του θεάτρου και συνεπαίρνει τους θεατές.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
-Πολιτική πράξη το θέατρο και η επικοινωνία μέσω της τέχνης, ειδικά στις μέρες μας;
Ακόμη και μια παράσταση που μόνο κάνει τον κόσμο να γελάσει, είναι μια πολιτική πράξη, σήμερα που ο κόσμος είναι κατηφής, στενοχωρημένος και προβληματισμένος με όλα αυτά που του συμβαίνουν. Πόσο μάλλον με μια Αριστοφανική παράσταση και με τη «Λυσιστράτη», που είναι ένα πολιτικό έργο, διότι ο Αριστοφάνης εν μέσω του πολέμου γράφει τη «Λυσιστράτη» και λέει ότι ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει. Βρίσκει έναν ουτοπικό τρόπο να το κάνει, «χρησιμοποιώντας» τις γυναίκες και συγκεκριμένα τη Λυσιστράτη, η οποία παίρνει στα χέρια της την κατάσταση και αποφασίζει να δεσμεύσει τα χρήματα του δημόσιου ταμείου. Έτσι είναι δύσκολο να συνεχιστεί ο πόλεμος και ως μοχλό πίεσης για να πειστούν οι άνδρες χρησιμοποιεί την αποχή από το σεξ. Αυτό είναι μια πολιτική πράξη λοιπόν, δεν είναι μόνο αστείο το ότι οι γυναίκες κάνουν αποχή από το σεξ, αναγκάζοντας τους άνδρες να κλείσουν ειρήνη. Εννοείται ότι μιλάμε για μια δυνατή κωμωδία, αλλά είναι κι ένα έργο βαθιά πολιτικό όπως όλα τα έργα του Αριστοφάνη. Τα έργα του Αριστοφάνη έχουν πολιτική και κοινωνική θέση και μιλάνε πολύ σκληρά για την κοινωνία, τους θεσμούς και την πολιτική. Άρα οι παραστάσεις είναι και πολιτικές. Το θέατρο παίρνει θέση πολιτική. Ακόμη και πολύ υπόγεια και πολύ ανώδυνα, πολλές φορές, και με πολύ ιδιαίτερο τρόπο, παίρνει θέση το θέατρο απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν.
-Το έργο που περιοδεύει ανά την Ελλάδα και θα παρουσιαστεί την Κυριακή 30 Ιουλίου στον Βόλο μιλάει, άραγε, και για την Ελλάδα του σήμερα, παρότι γράφτηκε πριν από χιλιάδες χρόνια;
Επειδή οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, επειδή οι άνθρωποι καθορίζουν τα γεγονότα και δημιουργούν τις καταστάσεις, μπορούμε να πούμε ότι μιλάει και για την Ελλάδα του σήμερα, αλλά και για την Ελλάδα του χθες, την Ελλάδα του προχθές. Ελπίζω να μη μιλάει για την Ελλάδα του αύριο, παρότι μου φαίνεται απίθανο να μη μιλάει και γι’ αυτή την Ελλάδα. Απλώς πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, πρέπει να είμαστε εκεί, και πρέπει να ακούμε αυτά που λένε οι σοφοί άνθρωποι, μήπως και κάποια στιγμή μπορέσουμε και γλυτώσουμε κατ’ αρχήν από τον κακό μας εαυτό, και δεύτερο από όλα τα δεινά που μας ταλαιπωρούν και μας βασανίζουν.
-Υπάρχουν σήμερα οι σοφοί για δώσουν τα φώτα τους στην ταλαιπωρημένη, από την ύφεση, Ελλάδα;
Οι σοφοί άνθρωποι υπάρχουν παντού και δεν είναι μόνον οι καθηγητές Πανεπιστημίου ή οι καλλιτέχνες. Οι σοφοί άνθρωποι υπάρχουν παντού. Υπάρχουν και στα καφενεία και στα χωράφια. Απλώς τους ανθρώπους αυτούς δεν τους ακούμε συνήθως.
-Ποια μηνύματα παίρνετε από τον κόσμο, ενσαρκώνοντας τον ρόλο-έκπληξη της Λυσιστράτης;
Δεν είναι καμία έκπληξη, είναι ένας άνδρας που κάνει τη γυναίκα κι έχει γίνει επανειλημμένως. Η έκπληξη στο θέατρο είναι όχι τι κάνεις, αλλά πώς κάνεις κάτι. Νομίζω ότι εμείς το κάνουμε με έναν ιδιαίτερο τρόπο σε μια πολύ ιδιαίτερη και ωραία παράσταση και γελαστερή, γιατί δεν ακυρώνουμε την κωμωδία, απλώς το έργο και η παράσταση, κατά συνέπεια, δεν είναι μόνο κωμωδία. Έχει κι άλλα στοιχεία, που όπως σας είπα προηγουμένως, αν θέλει κάποιος να τα ακούσει, τα ακούει και παίρνει τα μηνύματά του. Πιστεύω ότι αν κάτι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο αυτό, είναι η τέχνη και δη το θέατρο, μια τέχνη που έχει να κάνει με την εποχή της, με το σήμερα, γιατί έχει αυτό το μεγάλο προνόμιο και μειονέκτημα βέβαια ταυτόχρονα, ότι μιλάει εκείνη την ώρα στους ανθρώπους αλλά και πεθαίνει εκείνη την ώρα. Το θέμα είναι να θέλουμε να ακούσουμε.
-Αγαπημένος σταθμός κάθε καλοκαιρινής σας περιοδείας είναι ο Βόλος. Λειτουργεί ως βαρόμετρο ή σας ευχαριστεί η επικοινωνία με το μυημένο, κατά γενική ομολογία, κοινό του Βόλου;
Είναι μια πολύ όμορφη πόλη ο Βόλος και αυτό φαίνεται κατευθείαν με γυμνό μάτι. Είναι μια πάρα πολύ όμορφη πόλη, έχει θάλασσα, έχει το Πήλιο και είναι πάρα πολύ ωραίο το γεγονός ότι υπάρχει ενδιαφέρον για το θέατρο. Στο θέατρο δεν πας επειδή ξέρεις κάτι, πας για να πάρεις κάτι, για να γελάσεις, για να συγκινηθείς, για να ψυχαγωγηθείς και οφείλω να σας πω ότι αυτό συμβαίνει και στον Βόλο και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, γιατί εμείς κάνουμε μια πολύ μεγάλη περιοδεία. Το κοινό είναι αυτό που πρέπει να είναι. Αυτό που με ευχαριστεί και μου αρέσει, είναι ότι βλέπω ανθρώπους οι οποίοι έρχονται στο θέατρο όχι με τη διάθεση του ιθύνοντα ή του γνωρίζοντος, αλλά με τη διάθεση να απολαύσουν την παράσταση.
-Μέσα από την κωμωδία λέγονται τα πιο τραγικά γεγονότα;
Υπάρχουν γεγονότα στη ζωή μας και στην κοινωνία μας που όντως μπορούν να σε κάνουν και να κλάψεις και να γελάσεις ταυτόχρονα, ανάλογα με τη διάθεσή σου. Αυτό πρέπει να αλλάξει, πιστεύω, τα επόμενα χρόνια. Πρέπει να μη ζούμε ένα τραγέλαφο δηλαδή. Πρέπει να γελάμε με τα αστεία και να συγκινούμαστε με όσα δεν είναι αστεία. Να μπει δηλαδή η ζωή μας σε ένα καλό δρόμο. Και μέσα από την κωμωδία λέγονται σοβαρά πράγματα, απλώς το όχημα της κωμωδίας είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από το να μιλήσεις σοβαρά. Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς, μιλώντας με ένα παιδί για παράδειγμα. Αν κατορθώσεις να κάνεις ένα παιδί να γελάσει, του έχεις περάσει το μήνυμα. Αυτό είναι η κωμωδία. Η κωμωδία, δηλαδή, είναι ένα πολύ ισχυρό όχημα να πεις αυτά που θέλεις να πεις, χωρίς να προσβάλεις και χωρίς να κουνήσεις το δάχτυλο σε κάποιον. Είναι πολύ πιο αποτελεσματικό με λίγα λόγια.
– Η Λυσιστράτη, αν ζούσε σήμερα, θα αναλάμβανε έργο σωτηρίας για την Ελλάδα;
Η Λυσιστράτη, όπως είπα και πριν, είναι ένα ουτοπικό πρόσωπο και ο Αριστοφάνης αυτό το ξέρει πάρα πολύ καλά. Γι’ αυτό δεν βάζει ένα πρόσωπο όπως σε άλλα έργα του, δεν βάζει ένα πρόσωπο υπαρκτό. Ξέρει ότι αυτό που προτείνει δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και απογοητευτικό, ίσως να λέει «κάντε την ουτοπία πραγματικότητα». Μέχρι στιγμής, πάντως, δεν βλέπω να έχει γίνει τίποτα.
-Ο Αριστοφάνης, αντίστοιχα, τι πιστεύετε ότι θα σχολίαζε σήμερα;
Νομίζω ότι θα έγραφε επιθεώρηση και θα σχολίαζε τους πάντες. Περισσότερο από όλους τους πολίτες. Γιατί ένας κωμωδιογράφος αυτό θα έκανε. Θα σχολίαζε και τους πολίτες, γιατί συμμετέχουν σε όλο αυτό που συμβαίνει σήμερα.
-Ως έθνος, χρειαζόμαστε μια γυναίκα για να μας νοικοκυρέψει;
Χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο με όραμα. Δεν ξέρω αν θα είναι άντρας ή γυναίκα. Εγώ θα προτιμούσα γυναίκα, να σας πω την αλήθεια, γιατί οι γυναίκες σε ποσοστό 99,9% τη δουλειά την κάνουν καλύτερα. Είναι πιο έξυπνες, είναι πιο ανθεκτικές, δεν είναι το ασθενές φύλο, είναι το ισχυρό φύλο. Αλλά χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο με όραμα, ο οποίος δεν θα σκεφτεί το πολιτικό κόστος για να φτιάξουν τα πράγματα. Υπάρχει αυτό το πρόσωπο; Δεν υπάρχει, οπότε μιλάμε για μια ουτοπία.
-Ποια φράση της Αριστοφανικής «Λυσιστράτης» ακουμπάει στην Ελλάδα του σήμερα;
Εχει έναν πολύ ωραίο μονόλογο που λέει στον Πρόβουλο: «Πρέπει να μαζέψεις τους πάντες, όπως κάνουμε με τις κλωστές από το μαλλί. Τους νέους, τους γέρους, τις γυναίκες, τους φτωχούς που είναι καταχρεωμένοι στο δημόσιο, ακόμη και τους ξένους, όσους μας αγαπούν αληθινά και τους δικούς μας, που βρίσκονται στα ξένα σκορπισμένοι. Είναι κι αυτοί κλωστές από της πόλης το κουβάρι. Μαζέψτε το, μεγαλώστε το, ανοίξτε τον αργαλειό, βάλτε μπροστά τον αργαλειό και υφάνετε ζεστό παλτό για όλο το λαό».
