ΤΟΠΙΚΑ

Εθελοντής με περίσσευμα ψυχής

εθελοντής-με-περίσσευμα-ψυχής-698650

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΘΑΡΡΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ

Παράδειγμα προς μίμηση αποτελεί η εθελοντική δραστηριότητα που αναπτύσσει ο Βασίλης Ψαθάς, ο οποίος αποδεικνύει στην πράξη ότι κανένα πρόβλημα δεν είναι ικανό να σταθεί εμπόδιο στη διάθεση προσφοράς. Ο 27χρονος εκπαιδευτικός, απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, προσφέρει με περισσή γενναιοδωρία τις γνώσεις του, προκειμένου να βοηθήσει παιδιά άπορων οικογενειών, διανύοντας μια απόσταση 6.5 περίπου χιλιομέτρων με το αμαξίδιο, προκειμένου να συμμετάσχει ως εθελοντής στο κοινωνικό φροντιστήριο που έχει δημιουργήσει το «Στέκι αλληλεγγύης για όλους».

Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Ο ίδιος αντιμετωπίζει με θάρρος και δύναμη ψυχής την καθημερινότητα, κοιτάζοντας τη ζωή κατάματα, ενώ δεν σταματάει να επαναλαμβάνει ότι η βελτίωση της προσβασιμότητας των ατόμων με κινητικά προβλήματα, «είναι πάνω απ’ όλα θέμα βούλησης».

Ο εθελοντισμός είναι υπόθεση ζωής για τον χαρισματικό Βασίλη, ο οποίος στα πρόσωπα των παιδιών που παρακολουθούν μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας στο Στέκι αλληλεγγύης, αντικρίζει τους μελλοντικούς επιστήμονες που θα προσφέρουν πολλά για το κοινό καλό.

Η επικοινωνία του με τα παιδιά είναι μια «καταπληκτική εμπειρία» για τον ίδιο, ενώ όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, «αν δεν τα ζήσει κανείς αυτά τα παιδιά, δεν μπορεί να καταλάβει πραγματικά τι θέλω να πω. Μπορεί να μην έχουν ζέστη στο σπίτι, ή να στερούνται όσα απολαμβάνουν άλλα παιδιά της ηλικίας τους, αλλά έχουν τόσο μεγάλη διαύγεια πνεύματος, που για μένα αποτελούν παραδείγματα».

Τα παιδιά που παρακολουθούν δωρεάν μαθήματα στο «Στέκι αλληλεγγύης» είναι παιδιά οικογενειών «που έχουν πρόβλημα οικονομικό, το οποίο απλά διογκώθηκε τώρα με την κρίση» υπογραμμίζει ο ίδιος, για να προσθέσει ότι «προσπαθούν να μην δείξουν ότι αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Υπήρχε κοριτσάκι που, όπως μου είπε η μητέρα του, κρατούσε το χαρτζιλίκι του, για να μου πάρει δώρο τα Χριστούγεννα. Είναι πολύ συγκινητική η συγκεκριμένη πρωτοβουλία ενός οκτάχρονου παιδιού και γενικότερα η προσπάθεια που καταβάλλουν. Είναι τόσο σημαντική η ανθρώπινη επικοινωνία, ώστε σου δημιουργείται η επιθυμία να συνεχίσεις να προσφέρεις».

Ο Βασίλης Ψαθάς διδάσκει εθελοντικά σε μαθητές δημοτικού, διανύοντας μια πολύ μεγάλη απόσταση, όπως προαναφέρθηκε, ασχέτως καιρικών συνθηκών, ακόμη κι όταν βρέχει καταρρακτωδώς, προκειμένου να είναι πάντα συνεπής στο έργο προσφοράς που έχει αναπτύξει κι όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «είναι ευχάριστο το συναίσθημα να προσφέρεις, σε κάνει να νιώθεις υπέροχα».

Γενναιόδωρη προσφορά

Κάθε στιγμή της ζωής του 27χρονου εκπαιδευτικού είναι ένα σημαντικό προσωπικό επίτευγμα, ένας σημαντικός αγώνας, γεμάτος από καθημερινές νίκες, που αποδεικνύουν ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, όταν υπάρχει θέληση.

Η διάγνωση του προβλήματος που τον έχει καθηλώσει σε αναπηρικό αμαξίδιο από το 2008, νοτιαία μυϊκή ατροφία τύπου 2, δεν στάθηκε ικανή να σταθεί εμπόδιο στην όρεξή του για μάθηση και γνώση. Στερήθηκε το παιχνίδι και τις αθλητικές δραστηριότητες όπως άλλα παιδιά της ηλικίας του, αλλά δεν σταμάτησε ποτέ, ούτε για ένα λεπτό, να προσπαθεί, επιστρατεύοντας τα ανεξάντλητα ψυχικά αποθέματα που διαθέτει. Δεν στάθηκε ποτέ στο περιθώριο, αλλά αντίθετα, ανέπτυξε έντονη κοινωνική δραστηριότητα, συμμετέχοντας ισότιμα στη διαδικασία κατάκτησης της γνώσης.

Η σχολική του πορεία, μέχρι την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ήταν ένας διαρκής αγώνας «όχι από θέμα μόρφωσης, αλλά από θέμα υποδομών σε κάποιες δραστηριότητες του σχολείου» εξηγεί ο ίδιος. «Κατά τα άλλα, προσθέτει, οι άνθρωποι καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να προσαρμόσουν το θρανίο για να ταιριάζει με το αμαξίδιο, να πάρουν ένα ειδικό ποντίκι για τον υπολογιστή, όχι κάτι ιδιαίτερο, πράγματα ευτελούς αξίας, αλλά για μένα εκείνη τη στιγμή, η διαφορά ήταν τεράστια, γιατί δεν μπορούσα να προσαρμόσω το χέρι μου πάνω στο ποντίκι».

Η σταδιακή ατροφία άνω και κάτω άκρων, δεν στάθηκε ικανή να παρεμποδίσει την εξέλιξη ενός λαμπρού πνεύματος, παρά το γεγονός ότι η διάγνωση του προβλήματος έγινε σε μικρή ηλικία.

Ο Βασίλης Ψαθάς συνέχισε κανονικά τις σχολικές και φοιτητικές του δραστηριότητες, δίδαξε εθελοντικά στο Ιδρυμα Αγωγής Ανηλίκων και έκανε την πρακτική του, όντας φοιτητής, στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας.

Η εμπειρία από την επαφή του με τα παιδιά του Ιδρύματος Αγωγής Ανηλίκων, ήταν «πολύ δυνατή» όπως υπογραμμίζει ο ίδιος, για να προσθέσει ότι στην αρχή τον αντιμετώπισαν επιφυλακτικά αλλά στην πορεία αναπτύχθηκαν φιλικοί δεσμοί. Δίδαξε εθελοντικά επί ενάμιση χρόνο στο Ιδρυμα Αγωγής Ανηλίκων κι όπως αναφέρει ο ίδιος «η συγκεκριμένη εμπειρία με έκανε πραγματικά να δω πολύ διαφορετικά τα πάντα γύρω μου».

Στη λίστα των αναπληρωτών

Ο 27χρονος Βασίλης Ψαθάς, συγκαταλέγεται μεταξύ των χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών μηδενικής προϋπηρεσίας, που περιμένουν να ανάψει το «πράσινο φως» προκειμένου να διοριστούν.

«Ονειρό μου είναι να μπω σε σχολική τάξη, να διδάξω, να βλέπω κόσμο που πραγματικά προσφέρει, να ξυπνήσω ένα πρωί και να δω ότι όλοι έχουν τα βασικά» υπογραμμίζει ο ίδιος.

Βασικό του αίτημα είναι να λείψουν οι αποκλεισμοί και οι περιορισμοί που θέτει η νομοθεσία, για τους εκπαιδευτικούς που είναι καθηλωμένοι σε αναπηρικό αμαξίδιο, τονίζοντας ότι πρέπει να δίνονται ίσες ευκαιρίες στους αποφοίτους του Πανεπιστημίου.

Ο ίδιος δεν σταματάει, ωστόσο, να προσπαθεί και να ελπίζει, θέτοντας, παράλληλα, ως στόχο, την συνέχιση των σπουδών του στο Ιστορικό τμήμα. Είναι ενεργό μέλος του Σωματείου «Ιππόκαμπος», όπου μετέχει στο Δ.Σ., αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στο παραολυμπιακό άθλημα μπότζια, ως μέλος του Συλλόγου «Αργοναύτες» και δεν σταματάει να ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο για όλους.

Κατά συνέπεια διατυπώνει την ευχή να ζει μελλοντικά σε ένα κόσμο «όπου δεν υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν σε κάδους, δεν υπάρχουν παιδιά που θεωρούνται καμένα χαρτιά, δεν υπάρχουν ιδρύματα αγωγής ανηλίκων, δεν υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε ή δεν έχουν εκπαίδευση. Αν γινόταν κάτι για να αλλάξει αυτός ο κόσμος, καταλήγει ο χαρισματικός εκπαιδευτικός, θα το έκανα άμεσα».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου