Σημαντικό φιλανθρωπικό, κοινωνικό αλλά και πνευματικό έργο έχει αναπτύξει ο π. Σταμάτιος Σταθαράκος, ο οποίος τιμήθηκε πρόσφατα από το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο, με αφορμή τη συμπλήρωση σαράντα πέντε χρόνων ευδόκιμης διακονίας στον ιερό ναό Τιμίου Προδρόμου Αφετών. Στον απερχόμενο εφημέριο του ναού, ο Σεβασμιότατος απένειμε τιμητική πλακέτα εξ ονόματος της ενορίας. Εξήρε το ήθος και την απλότητα του π. Σταματίου, αλλά και το γεγονός ότι άνοιξε το δρόμο για τη διαδοχή του, στο πρόσωπο του Ιερομονάχου Θεοκλήτου. Τον συνεχάρη για όσα πρόσφερε στον τόπο του, μένοντας πιστός στο καθήκον και στην αποστολή του και τόνισε ότι, όπου υπάρχει ευλαβής ιερέας, εκεί προκύπτει και καλός διάδοχος.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Ο 75χρονος ιερέας, βρίσκεται επί τέσσερις και πλέον δεκαετίες κοντά στους κατοίκους του χωριού, συνδράμοντας διακριτικά όσους έχουν ανάγκη βοήθειας, ενώ εξακολουθεί να προσφέρει έργο στο ναό που άρχισε να διακονεί από μικρή ηλικία.
«Από μικρό παιδί μεγάλωσα στην Εκκλησία και επί πολλά χρόνια έψαλλα στο ναό» αναφέρει ο π. Σταμάτιος, μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ενώ τονίζει παράλληλα ότι πάντα ήθελε να μείνει στις Αφέτες, τόπο καταγωγής του και να προσφέρει για το κοινό καλό. «Δεν ήθελα να φύγω, αλλά να μείνω εδώ και να υπηρετήσω το χωριό μου» ομολογεί ο ίδιος.
Χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια πρεσβύτερος στη Μονή Πεντέλης στην Αθήνα και δύο μήνες μετά, άνοιξε ο κύκλος της διακονίας στον Τίμιο Πρόδρομο Αφετών, μετά τη συνταξιοδότηση του προκατόχου του.
Πολλοί άποροι κάτοικοι της περιοχής βοηθήθηκαν από τον π. Σταμάτιο, ο οποίος τους έδινε διακριτικά, κάθε βράδυ τα αναγκαία, για να πάρουν ψωμί και τρόφιμα για την οικογένειά τους, με τη συνδρομή πάντα της τοπικής κοινωνίας.
Παράλληλα φρόντισε τα εξωκκλήσια της ίδιας περιοχής και πρωτοστάτησε στην προσπάθεια ανέγερσης της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στον Αμποβό, μαζί με τους ενορίτες. «Εγιναν πολλά έργα, επισκευάσαμε τις σκεπές από εξωκκλήσια, φτιάξαμε από την αρχή μαζί με τους ενορίτες τον Αγιο Παντελεήμονα που είχε καταστραφεί από φωτιά» θυμάται ο π. Σταμάτιος.
Κάθε ψηφίδα του έργου που πρόσφερε, είναι καρπός αγάπης, καθώς, όπως επισημαίνει ο ίδιος «διακονία θα πει αγάπη. Αν δεν έχεις αγάπη, δεν γίνεται τίποτα».
Ο σεβάσμιος ιερέας δέχτηκε με ιδιαίτερη συγκίνηση την τιμητική πλακέτα που του απονεμήθηκε, επισημαίνοντας ότι «ήταν πολύ μεγάλη τιμή για μένα, έναν ταπεινό ιερέα αυτού του χωριού, που διακονούσε πάντα τους συγχωριανούς μου και τον πλησίον».
