Μα τι σόι λαός έχουμε καταντήσει; Είμαστε πράγματι απόγονοι του Σοφοκλή, που παρέδωσε στην Οικουμένη τον θησαυρό της «Αντιγόνης» του; Διδάσκοντας τον σεβασμό προς τους νεκρούς, είτε είναι «φίλιοι» είτε «εχθρικοί», είτε «φταίνε», είτε όχι; Έχουν σχέση, με τον αληθή ελληνικό πολιτισμό, όλοι αυτοί που απλώνουν την αυθεντία τους στις σελίδες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και η χυδαιότητα τους και η Ύβρις δεν ορρωδεί προ ουδενός; Ούτε καν όταν έχει απέναντι της νεκρούς;
Ομολογώ ότι αηδίασα, σιχάθηκα, άχρι ναυτίας και εμέσεως, διαβάζοντας τα σχόλια κάποιων για το τραγικό δυστύχημα στο οποίο έχασαν την ζωή τους τέσσερις άνθρωποι. Ουδεμία αιδώς, περίσκεψη και περισυλλογή ενώπιων του θανάτου. Ενώπιον τεσσάρων νεκρών. Μόνον χυδαίοι χαρακτηρισμοί. Επειδή οι προκαλούντες το φονικό δυστύχημα ήταν «κωλόπαιδα της μπουρζουαζίας».
Και καλά, όταν αυτά τα γράφουν ανεγκέφαλοι η θερμοκέφαλοι, ανώνυμοι, ψευδώνυμοι ή και επώνυμοι. Αλλά να αναπαράγονται και από μελή της εθνικής μας αντιπροσωπείας, που υποτίθεται ότι έχουν κάποιο επίπεδο πολιτισμού και γνώσεων, ότι εκπέμπουν κάποιο άλλο ήθος;
Τον Νίκο Μανιό, τωρινό βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, τον γνωρίζω δεκαετίες, ως συνδικαλιστή-γιατρό, που υπήρξε επικεφαλής της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών. Και μου προκαλεί μεγάλη θλίψη να διαβάζω τέτοιες δηλώσεις, εκπορευόμενες από τα χείλη του, περί «ταξικού χαρακτήρα» του δυστυχήματος.
Το πραγματικό ελληνικό ήθος, απέναντι στον θάνατο, το δίδαξε το πιο τραγικό πρόσωπο αυτού του δράματος. Εκείνος που είδε το παιδί του και την σύντροφο του να καίγονται. Και ο οποίος εξέφρασε, με δήλωση του, την θλίψη του για όλους τους νεκρούς, χωρίς να κάνει διαχωρισμό σε υπαίτιους και θύματα. Δήλωσε ότι συμμερίζεται τον πόνο και των άλλων γονιών που έχασαν τα δυο παλικάρια τους.
Αυτά που παρακολουθούμε, που ακούμε και διαβάζουμε, είναι νοσηρά φαινόμενα που προκαλούν βαθύτατη ανησυχία για το μέλλον αυτού του τόπου. Για το τι είδους πολίτες είμαστε και τι είδους πολίτες και συνανθρώπους μεγαλώνουμε και διαπαιδαγωγούμε. Έτοιμους να λειτουργήσουν ως …ανθρωποφάγοι. Ακόμη και ως «σκύλοι» νεκρών. Αλλά και τι είδους πολιτικούς επιλέγουμε να μας εκπροσωπούν.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
