Τι τις θέλετε κ. Πρόεδρε, τις επιθέσεις, εναντίον μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων, όταν έχετε «λερωμένη τη φωλιά σας»;
Διαβάζοντας τα αλλεπάλληλα «non papers» που διοχέτευσε το Μέγαρο Μαξίμου, για να «απαντήσει» στις αποκαλύψεις δυο εφημερίδων για χιλιάδες διορισμούς, που κάθε άλλο παρά αφορούσαν, στην συντριπτική πλειονότητα τους, την κάλυψη αναγκών στον τομέα της υγείας η της παιδείας, είναι φυσικό να αναρωτηθείς: Μήπως τελικώς λένε ψέματα τα δημοσιεύματα; Μήπως πρόκειται για υπερβολές του αντιπολιτευόμενου τύπου;
Αλλά την απάντηση την δίνουν τα ίδια τα στοιχεία, τόσο από την ΕΛΣΤΑΤ όσο και από φύλλα της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως. Στοιχειά που επιβεβαιώνουν ότι πράγματι η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε ένα όργιο διορισμών «δικών της παιδιών». Ενίοτε, όπως στην περίπτωση του υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Παναγιώτη Κουρουμπλή, με προκλητική επίδοση στο …άθλημα της οικογενειοκρατίας. Από την σύζυγο, ως τα ανίψια –πέντε τον αριθμό- βγάζουν μάτι οι διορισμοί και οι αποσπάσεις.
Το ότι ανάλογες πρακτικές ακλούθησαν όλοι όσοι κυβέρνησαν, από μεταπολιτεύσεως και εντεθέν, δεν είναι επιχείρημα που ξεπλένει τέτοιες πρακτικές, όταν ακολουθούνται από μια κυβέρνηση η όποια προβάλλει συστηματικώς τον ισχυρισμό ότι διαθέτει, υπέρ αυτής, το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς». Εκτός αν μιλάμε για το είδος εκείνο της «Αριστεράς» που άνθισε στη Ρουμάνια του Τσαουσέσκου και της Έλενας του, η της οικογενειακής δυναστείας των Κιμ Ιλ στη Βόρεια Κορέα.
Εκτός πια και αν ο κ. Κουρουμπλής δεν συμπεριλαμβάνεται στην «κυβερνώσα Αριστερά», αλλά, λόγω της πασοκικής προέλευσης του, κατατάσσεται στους παλαιοκομματικούς. Όμως , για να τον έχετε υπουργό, και στις τρεις κυβερνήσεις που σχηματίσατε ως τώρα, σημαίνει ότι επικροτείτε την πολιτική του, σε όλες τις εκφάνσεις της. Περιλαμβανομένης και της προκλητικής επίδοσης του σε οικογενειοκρατικές τοποθετήσεις. Λες και η ιδιότητα του συγγενούς του κ. Κουρουμπλή είναι ταυτισμένη με το …χάρισμα του διοικείν και σώζειν την πατρίδα.
Όταν σας πιάνουν «με την γίδα στην πλάτη», πάει πολύ να επιτίθεσθε, παριστάνοντας και τους τιμητές, εναντίον εκείνων που αποκαλύπτουν τα δικά σας «άπλυτα», αντιγράφοντας μια «κατινίστικη» πρακτική: «Σιγά μωρή, μη μιλάς εσύ, που ξέρουμε δα και τα δικά σου». Σημασία δεν έχει ποιος κάνει τις αποκαλύψεις, αλλά αν αυτές σας βαρύνουν ή όχι.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
