Δεκαετίες τώρα επιμένω ότι το μέγιστο πρόβλημα της χώρας, δεν είναι ούτε οι εξωτερικές απειλές, ούτε η οικονομική κατάντια στην όποια μας οδήγησε ο λαϊκισμός των πολιτικών μας σε αγαστή διαπλοκή με τους εργατοπατέρες των συντεχνιών. Για μεν τις εξωτερικές απειλές αιώνια να είναι η μνήμη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όστις, σε πείσμα όλων ημών που φωνασκούσαμε, «όχι στην ΕΟΚ», αγωνίσθηκε να κάνει τα σύνορα της Ελλάδος σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσο για την οικονομική καχεξία, κάποια στιγμή, στο μέλλον, κάτι θα αλλάξει.
Το μεγαλύτερο «εθνικό πρόβλημα» της Ελλάδας, της χώρας της όποιας οι κάτοικοι επαίρονται για την πολιτιστική τους κληρονομιά, είναι η παιδεία της. Το εκπαιδευτικό της σύστημα. Αυτό το οποίο, στα χέρια των πολιτικών, έχει καταντήσει σαν τον φούρνο του Χότζα. Που συνεχώς «μεταρρυθμίζεται» και δεν λέει ποτέ να σταθεροποιηθεί. Που όλοι, ειδήμονες και μη, πειραματίζονται, μαθαίνουν …μπαρμπέρηδες στα κεφάλια των παιδιών μας. Παίζουν εν ου παικτοίς. Με αυτό ακριβώς που είναι το Αύριο τούτου του έθνους.
Αδιάψευστος μάρτυρας ο νέος πίνακας αξιολόγησης των εκπαιδευτικών συστημάτων και των αποτελεσμάτων τους, για τις χώρες μελή του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Ο οποίος εμφανίζει την χώρα μας, μετά και τα νέα πειράματα, πρώτα του ανεκδιήγητου ιδεοληπτικού Μπαλτά και ύστερα του Φίλη, να έχει υποχωρήσει ακόμη χαμηλότερα. Στις τελευταίες θέσεις, όσον αφόρα τα ευρωπαϊκά κράτη μελή του οργανισμού. Εκτός αν σας παρηγορεί το γεγονός ότι οι περισσότερες χώρες των Βαλκανίων είναι πίσω από μας.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα, του οποίου οι λειτουργοί αρνούνται πεισμόνως κάθε απόπειρα εισαγωγής του θεσμού της αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης, παράγει δεκαπεντάχρονα τα όποια αδυνατούν να κατανοήσουν, όχι μόνον τις επιστήμες που θα κληθούν αύριο να διακονήσουν, αλλά ακόμη και βασικά κείμενα. Με επίδοση κάτω ακόμη και από τη βάση.
Το χειρότερο είναι ότι αυτό το σύστημα παράγει και εκείνους που θα διδάξουν αύριο. Οχυρωμένοι πίσω από την μονιμότητα και την άρνηση της αξιολόγησης. Δηλαδή με εξασφαλισμένη την όλο και χειρότερη επίδοση μας διεθνώς.
Όσοι, είτε μας κυβερνούν, είτε φιλοδοξούν να μας κυβερνήσουν, δεν αναλαμβάνονται ότι αυτό είναι το πρώτο, το ύψιστο εθνικό πρόβλημα της πατρίδας μας, είναι «αυστηρώς ακατάλληλοι» για να τους εμπιστευθούμε.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
