Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, με αφορμή την εκπληκτική απόφαση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας να διαλύσει τη συνεδρίαση που θα αποφάσιζε για τη συνταγματικότητα του νόμου Παππά, με τον οποίο έγινε η διαδικασία αδειοδότησης των νέων καναλαρχών, είχε, στο εσωτερικό της χώρας αναφανεί, για μια ακόμη φορά, το θεσμικό πρόβλημα που υπάρχει περί τη διαδικασία, και τελικώς την ουσία, απονομής της Δικαιοσύνης, στο τόπο μας.
Σχολιάζοντας αυτή την πρακτική μετάθεσης «ες αύριον», μιας απόφασης που ήταν τόσο αναγκαία για την καθαρότητα των διαδικασιών, σημείωνα:
«Αλλά για να ανταποκριθεί στο ρόλο του το ΣτΕ, όπως και κάθε άλλο δικαστήριο, πρέπει να λειτουργεί. Να μη γίνεται καθεστώς η αναβολή της αναβολής, ακόμη και για την πλέον κωμική αιτία. Τόσον ώστε, ενίοτε, όταν πλέον εκδίδεται μια απόφαση, να έχει καταστεί εκ των πραγμάτων άχρηστη. Είτε διότι ο προσφεύγων αποδήμησε εις αιωνίους μονάς, είτε διότι έχει επιβληθεί ντε φάκτο ένα …άδικο «δίκαιο».
Να όμως που δεν μας είναι αρκετό το εσωτερικό ρεζιλίκι για τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης, όπερ βαρύνει όλες τις κυβερνήσεις και όχι μόνο τη σημερινή. Πρέπει να το υφιστάμεθα και διεθνώς. Με ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, γίνεται δεκτό το αίτημα των «ελληνικών δικαστικών αρχών», αλλά και του ίδιου του ευρωβουλευτή και παγκοσμίως αναγνωρισμένου επιστήμονα και διανοητή, Γιώργη Γραμματικάκη, για την άρση της ασυλίας του.
Μόνο που η απόφαση ενσωματώνει και τα σχόλια της Επιτροπής Νομικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής. Ηκιστα κολακευτικά για την πατρίδα μας και τους θεσμούς της. Διότι τα μέλη του ευρωκοινοβουλίου, εκφράζουν «την κατάπληξή» τους, για το γεγονός ότι «η άρση ασυλίας ζητείται σήμερα, 20 χρόνια μετά τα συμβάντα, καθώς και ότι το ελληνικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης δεν κατάφερε να ασκήσει δίωξη νωρίτερα και σκοπεύει να το πράξει τώρα, που ο Γ. Γραμματικάκης είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου».
Ακολουθεί ένα ακόμη πιο πικρό σχόλιο για το ελληνικό σύστημα απονομής Δικαιοσύνης, που δείχνει ότι …μας έχουν πάρει χαμπάρι: «Ενα σύστημα απονομής δικαιοσύνης τόσο αργό δεν μπορεί ποτέ να είναι πραγματικά δίκαιο, καθώς οι εμπλεκόμενοι δεν είναι πλέον οι ίδιοι άνθρωποι που ήταν πριν 20 χρόνια· αν θέλουμε πράγματι να γίνεται λόγος περί δικαιοσύνης, είναι θεμελιώδους σημασίας η έγκαιρη απονομή της».
Συγχαρητήρια.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
