Εχω ζαλιστεί να παρακολουθώ την αφθονία δημοσκοπήσεων. Σε ποιά άλλη χώρα δημοσιοποιούνται δημοσκοπήσεις σε σχεδόν καθημερινή βάση; Ακόμη και δυο την ίδια μέρα: Αλλος βγάζει το ΠΑΣΟΚ τρίτο κόμμα, άλλος το στέλνει στην τελευταία θέση, με οριακό ποσοστό, τόσο ώστε να κινδυνεύει να μείνει εκτός βουλής. Ενας βγάζει τρίτο κόμμα το «Ποτάμι» και άλλος την «Χρυσή Αυγή». Ενας κλείνει την «ψαλίδα» ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την Ν.Δ. και άλλος την μεγαλώνει. Μια δημοσκόπηση εμφανίζει τους ΑΝΕΛ να ξεπερνούν το 6% και άλλη να μένουν εκτός βουλής.
Στην παρουσίαση του βιβλίου μου στο Αργος, εκτός από τους προγραμματισμένους ομιλητές είχαμε και «guest star». Ηταν ο κ. Νίκος Καραμπής, άλλοτε διευθυντής του επιμελητηρίου, αυτής της πόλης που έσφυζε από βιομηχανική και βιοτεχνική παραγωγή και τώρα δεν βρίσκεις ούτε μηχανουργείο για να επισκευάσεις ένα ανταλλακτικό. Τακτικός αναγνώστης μου από την «Ελευθεροτυπία», έχοντας αρχειοθετήσει πολλά κείμενά μου. Παρενέβη διαβάζοντας ένα από αυτά, για να καταδείξει πως, η ζωή, δικαίωσε πλήρως όσα γράφονταν εκεί, παρά το ότι πέρασαν τόσα χρόνια, παρά το ότι, υποτίθεται, έγιναν κάποιες απόπειρες διαρθρωτικών αλλαγών.
Το κείμενο ήταν μια προειδοποίηση ότι η ελληνική οικονομία δεν θα έχει καθόλου ευοίωνο αύριο, καθώς αφήνεται να πορεύεται στην τύχη και να λειτουργεί υπό το σύνδρομο του σουβλατζίδικου. Κάποιος στήνει ένα σουβλατζίδικο σε μια περιοχή, μετά από λίγο ένας υπάλληλός του στήνει το δικό του, κάπου απέναντι, ο δικός του υπάλληλος ακολουθεί λίγο παραδίπλα, αλλά στο τέλος πάνε όλοι για φούντο. Ιδίως αν εμφανισθεί κοντά τους κανένα πολυεθνικό ταχυφαγείο.
Υπό το σύνδρομο αυτό λειτούργησαν οι περισσότεροι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας. Αυτό διαπερνούσε και τον χώρο της ενημέρωσης. Δύο εφημερίδες είχε τότε η Νέα Υόρκη, με πληθυσμό μεγαλύτερο της Ελλάδας, είκοσι δύο η Αθήνα. Με ανάλογα φαινόμενα και στην περιφέρεια. Υπό το ίδιο σύνδρομο, γέμισε αργότερα η Ελλάδα από ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς.
Τώρα το σύνδρομο του σουβλατζίδικου επεκτείνεται και στις εταιρίες δημοσκοπήσεων. Η τσίκνα από τα παρασκευάσματα των οποίων μας έχει ζαλίσει. Και θα λέμε μετά ότι έπεσαν τραγικά έξω. Βάζοντας όλους στο ίδιο σακί. Ενώ υπάρχουν και κάποιοι που έχουν αποδείξει την αξιοπιστία τους. Δυστυχώς δεν διδασκόμαστε από τα παθήματά μας. Επιμένουμε στη λογική του σουβλατζίδικου.
