Ηδη ο συσχετισμός μεταξύ των θέσεων εργασίας με ελαστικές μορφές απασχόλησης και αυτών που αφορούν σε 8ωρη 5ημερη απασχόληση, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, είναι συντριπτικός υπέρ των πρώτων
Η μείωση της ανεργίας και η λήψη μέτρων για την άμβλυνση της άγριας φορολόγησης που υφίστανται οι πολίτες τα τελευταία χρόνια, αποτελούν τα βασικά ζητήματα της κυβερνητικής ρητορικής, ακόμη και μετά τον ορυμαγδό των εξελίξεων της υπόθεσης Σαββίδη. Σε μια προσπάθεια να αναστραφεί το αρνητικό για την κυβέρνηση πολιτικό τοπίο, το Μέγαρο Μαξίμου επιδίδεται σε ένα επικοινωνιακό ντεμαράζ, δημοσιοποιώντας σενάρια με ελάχιστο ρεαλισμό και ακόμη λιγότερες πιθανότητες υλοποίησης.
Για τη μεν μείωση των φόρων άπαντες γνωρίζουν ότι ήταν επιλογή της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ να επιβληθούν άγρια φορολογικά μέτρα σε όποιον κινείται και αναπνέει, με σκοπό να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του τρίτου μνημονίου. Οι ίδιοι οι εταίροι αποκαλύπτουν ότι η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε τον εξοντωτικό για την κοινωνία δρόμο της επιβολής φόρων, και όχι αυτόν της περικοπής δαπανών στο δημόσιο, που σε συνδυασμό με την ουσιαστική στήριξη των επενδύσεων θα μπορούσε να οδηγήσει σε σίγουρη έξοδο από το σημερινό τέλμα.
Στο θέμα της μείωσης της ανεργίας υπάρχουν εκτιμήσεις του Υπουργείου Εργασίας που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα στην κρατική τηλεόραση (πού αλλού;), και σύμφωνα με αυτές οι δείκτες της ανεργίας προβλέπεται να μειωθούν ακόμη και κάτω από το 15% έως το 2022. Δεν αναφέρονται ωστόσο αυτά τα στοιχεία στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των θέσεων εργασίας, οι οποίες εκτιμάται ότι θα δημιουργηθούν μέσα στην επόμενη τετραετία, έτσι ώστε να μειωθεί το ποσοστό της ανεργίας σε τόσο εντυπωσιακό βαθμό. Δεν ξεκαθαρίζεται δηλαδή αν αυτοί που θα βρουν δουλειά τα επόμενα χρόνια, θα αμείβονται με εξευτελιστικούς μισθούς, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους νεοπροσλαμβανόμενους του ιδιωτικού τομέα, που λαμβάνουν μισθούς προνοιακού χαρακτήρα και είναι ανασφάλιστοι.
Ήδη ο συσχετισμός μεταξύ των θέσεων εργασίας με ελαστικές μορφές απασχόλησης και αυτών που αφορούν σε 8ωρη 5ημερη απασχόληση, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, είναι συντριπτικός υπέρ των πρώτων. Αν λοιπόν συνεχιστεί αυτό το σκηνικό, το 2022 που η κυβέρνηση εκτιμά ότι η ανεργία θα έχει υποχωρήσει ίσως και κάτω από το 15%, οι περισσότεροι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα θα αμείβονται με ψίχουλα, ενώ το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό τους μέλλον θα είναι κάτι παραπάνω από αβέβαιο. Όλα αυτά σε ό,τι αφορά στον ιδιωτικό τομέα, γιατί για τον δημόσιο οι αυξήσεις (έστω και ανεπαίσθητες) στις αποδοχές των υπαλλήλων και η διατήρηση των προνομίων τους, διαμορφώνουν ένα καθεστώς αδικίας σε βάρος του πλέον παραγωγικού κομματιού της ελληνικής οικονομίας.
Την δια στιγμή, οι προσλήψεις μετακλητών υπαλλήλων και η χορήγηση προκλητικών αυξήσεων σε εργαζόμενους ΔΕΚΟ, όπως η πρόσφατη στους υπαλλήλους των ΕΛΤΑ, οι οποίοι σύντομα θα δουν τους μισθούς τους να αυξάνονται έως και 200 ευρώ τον μήνα (όσο δηλαδή είναι ο μηνιαίος μισθός ενός εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα που απασχολείται με ελαστικές μορφές εργασίας), ναρκοθετούν τις αλλεπάλληλες διαρροές του προπαγανδιστικού μηχανισμού της κυβέρνησης για μειώσεις φόρων μετά την έξοδο από τα μνημόνια.
Διότι, πώς είναι δυνατόν να μειωθεί η φορολογία αν δεν υπάρξουν τα απαιτούμενα οικονομικά αντισταθμίσματα; Αυτά τα αντισταθμίσματα μπορούν να προκύψουν μόνο με την περιστολή των δημοσίων δαπανών και το νοικοκύρεμα του σπάταλου κρατικού μηχανισμού. Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν, έτσι ώστε να επιστρέψουν οι πολίτες σε μια φορολογική κανονικότητα. Να πληρώνουν δηλαδή τους φόρους τους με βάση τις οικονομικές τους δυνατότητες, και όχι με βάση τις συμφωνίες για τερατώδη πλεονάσματα.
Στην προκειμένη περίπτωση, η κυβέρνηση υπόσχεται θαύματα χωρίς να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την επίτευξή τους. Το δημόσιο συνεχίζει να διογκώνεται με τις προσλήψεις ημετέρων και τον τριπλασιασμό των τμηματαρχών και των προϊσταμένων στα υπουργεία. Είναι μάλιστα τόσο εξόφθαλμα προκλητικές αυτές οι τοποθετήσεις, ώστε στα περισσότερα υπουργεία οι προϊστάμενοι είναι πιο πολλοί από τους υφισταμένους τους!
Με απλά λόγια, η κυβέρνηση αφήνει να εννοηθεί ότι θα μειώσει τους φόρους και θα καταπολεμήσει την ανεργία, τη στιγμή που οι πολιτικές της επιλογές οδηγούν σε ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Η αγωνία της να διατηρηθεί στην εξουσία ή να εξασφαλίσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την ταχεία επιστροφή της σε αυτή, μας κάνει ιδιαίτερα δύσπιστους και επιφυλακτικούς ως προς τις αερολογίες που θα ακουστούν το επόμενο διάστημα. Όσο θα πλησιάζουμε στην ημερομηνία της 18ης Αυγούστου, τόσο θα εντείνεται η προσπάθεια να γίνει το άσπρο μαύρο και να καλλιεργηθεί μια ψεύτικη εικόνα για την κατάσταση στη χώρα, μετά την έξοδο από τα μνημόνια. Οι φόροι και η ανεργία θα μειώνονται συνεχώς αυτό το διάστημα, αλλά μόνο στα λόγια.
